Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 sierpnia 2008 r., sygn. II SA/Łd 208/08

Dnia 20 sierpnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Arkadiusz Blewązka (spr.), Sędziowie Sędzia NSA: Anna Stępień, Sędzia WSA: Renata Kubot-Szustowska, Protokolant Referendarz sądowy Magdalena Sieniuć, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2008 roku przy udziale T.K. - Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Ł. sprawy ze skargi C.U. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji o odmowie przyznania świadczenia pieniężnego 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] roku Nr [...]; 2/ zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącej C.U. kwotę 255 zł (dwieście pięćdziesiąt pięć) tytułem zwrotu kosztów postępowania. ar

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Kierownik Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na podstawie art. 127 par. 3 i art. 138 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14. czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31. maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji własnej z dnia [...] oraz decyzji ją poprzedzającej z dnia [...]. o odmowie C. U. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

W toku postępowania ustalono, iż strona złożyła wniosek o przyznanie świadczenia pieniężnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 31. maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Wskazała jako podstawę przyznania przedmiotowego świadczenia okoliczność, iż wykonywała pracę przymusową w Ł. w okresie od października 1940 r. do sierpnia 1944 r., następnie w J. w okresie od września 1944 r. do października 1944 r. oraz w miejscowości U. od listopada 1944 r. do maja 1945 r. Decyzją z dnia [...]., utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...]., Kierownik Urzędu odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia pieniężnego. Rozstrzygnięcia powyższe zostały zaskarżone przez stronę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który skargę oddalił. Następnie strona ponownie zwróciła się do Urzędu do Spraw Kombatantów, jednakże w piśmie swym nie powołała się na ustawowe podstawy wznowienia postępowania, ani też na podstawy do wszczęcia postępowania w celu stwierdzenia nieważności decyzji. Organ działając w oparciu o dyrektywy wypływające z art. 235 par. 1 K.p.a. zakwalifikował pismo jako wniosek o uchylenie decyzji własnej w trybie art. 154 K.p.a., w myśl którego decyzja ostateczna na mocy, której żadna ze stron nie nabyła prawa, może być w każdym czasie uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Jednakże strona nie wykazała, by za uchyleniem decyzji przemawiał interes społeczny lub słuszny interes strony, okoliczności, na które się powołuje nie uzasadniają jej wniosków, zaś od dnia wydania poprzednich decyzji nie uległ zmianie stan faktyczny i prawny sprawy.