Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. III SA/Wa 786/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber (sprawozdawca), Sędzia WSA Artur Kot, Protokolant Urszula Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności podatkowej byłego wspólnika oraz określenie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz T.S. kwotę 1320 zł (słownie: tysiąc trzysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 429/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi T. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2006 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności podatkowej byłego wspólnika oraz określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług, uchylił decyzje organów obu instancji. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] na podstawie art. 108 § 1, art. 115 § 1, 2, 4, i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ((t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., w dalszej części uzasadnienia powoływanej jako O.p.) określił wysokość zobowiązań podatkowych spółki cywilnej "F." za grudzień 2000 r., luty i marzec 2001 r., wysokość nadwyżki podatku naliczonego za styczeń 2001 r. oraz orzekł o odpowiedzialności skarżącego za te zobowiązania. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w wyniku złożenia przez Skarżącego korekty deklaracji VAT-7 za grudzień 2000 r. ustalono, że spółka "F." zaniżyła należny podatek od towarów i usług za grudzień 2000 r. o kwotę 44 000,00 zł. Organ stwierdził, że brak było podstaw do uwzględnienia w decyzji wykazanego przez Skarżącego w deklaracji korygującej za grudzień 2000 r. zwiększenia podatku naliczonego, gdyż deklaracja ta złożona została w okresie kiedy spółka jako podatnik podatku od towarów i usług już nie istniała, a zatem brak było podmiotu uprawnionego do złożenia deklaracji korygującej. Wynikało to z tej okoliczności, że w dniu 20 czerwca 2001 r. wpłynęło do organu podatkowego zawiadomienie VAT-Z w którym wspólnicy poinformowali o likwidacji spółki. Organ wskazał, że w świetle treści przepisów art. 7 § 1 O.p. i art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., w dalszej części uzasadnienia powoływanej jako ustawa o VAT) należało uznać, że złożona przez skarżącego korekta deklaracji VAT-7 za grudzień 2000 r. nie pochodziła od podmiotu uprawnionego. Uwzględnienie w decyzji wyłącznie zwiększenia podatku należnego spowodowało wyliczenie zobowiązań podatkowych spółki "F." za wskazane powyżej okresy w kwotach skutkujących powstaniem zaległości podatkowych. Od decyzji organu pierwszej instancji Skarżący wniósł odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w W.. Opisaną na wstępie decyzją z dnia [...] listopada 2006 r., Dyrektor Izby Skarbowej w W., utrzymał w mocy wydaną w stosunku do skarżącego T. S. decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...]. W uzasadnieniu decyzji organ drugiej instancji w całości podzielił stanowisko wyrażone w decyzji organu pierwszej instancji. Dodatkowo organ wskazał, że na bezskuteczność złożonej przez skarżącego korekty deklaracji VAT-7 nie mogła mieć wpływu utrata mocy obowiązującej przez przepis art. 19 ust. 3b ustawy o VAT regulującego uprawnienie podatników do korygowania deklaracji w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Organ wskazał, że pomimo utraty mocy przez ten przepis prawo do skorygowania deklaracji nadal pozostało nierozerwalnie związane z podatnikiem, który w niniejszej sprawie, w dacie dokonania korekty, nie istniał, a zatem korektę należało uznać za bezskuteczną. Skarżący na decyzję organu drugiej instancji wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze podniósł, że decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W, z dnia [...] sierpnia 2005r. nr [...] O została uchylona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 2824/05 i z tego względu, decyzja organu pierwszej instancji, utrzymana w mocy zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w W, była drugą decyzją obok decyzji z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] wydaną w tej samej sprawie.