Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 grudnia 2009 r., sygn. II SA/Kr 1462/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędziowie: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Protokolant: Joanna Mitis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Krynicy Zdroju z dnia 28 października 2005 r. nr XL/272/05 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasto Krynica - Zdrój Góra Parkowa I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. określa, że zaskarżona uchwała nie może być wykonywana.

Uzasadnienie

Wojewoda Małopolski działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 ze zm.) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Krynicy Zdroju nr XL/272/05 z dnia 28 października 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasto Krynicy Zdroju wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że uchwałą Nr XL/272/05 z dnia 28 października 2005 r. Rada Miejska w Krynicy Zdroju uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Miasto Krynica - Zdrój Góra Parkowa. Kwestionowana uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego z dnia 18 stycznia 2006 r. Nr 32, póz. 168. Podkreślono, iż plan ten został sporządzony pod katem realizacji inwestycji w postaci budowy toru saneczkowo - bobslejowo - skeletonowego na Górze Parkowej w Krynicy.

Organ nadzoru wskazał, że w dacie podejmowania zaskarżonej uchwały obowiązywał Statut dla Uzdrowiska Krynica, który stanowi załącznik nr 1 do Uchwały Nr X/49/71 z dnia 5 maja 1971 r. Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie (Dz. Urz. WRN NR 2/72, poz. 13). Przedmiotowy Statut został uchwalony na podstawie art. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr 23, póz. 150) i regulował istotne z punktu widzenia rozpatrywanej sprawy dwa rodzaje zagadnień: po pierwsze określał granice obszaru stref uzdrowiskowych, w tym granice strefy uzdrowiskowej A (§ 1 Statutu), a po drugie regulował czynności zastrzeżone w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr 23, póz. 150, z późn. zm.) dla obszarów A, B i C wyodrębnionych w celu kształtowania warunków środowiskowych (§ 2 ust. 1) oraz czynności zastrzeżone wyłącznie dla obszaru A wyodrębnionego w celu ukształtowania otoczenia zakładów lecznictwa uzdrowiskowego (§ 2 ust. 2). Wskazywał także rodzaje spraw, które ze względu na znaczenie dla lecznictwa uzdrowiskowego wymagają uzgodnienia z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej lub organem/instytucją działającym z upoważnienia tego Ministra (§ 3 ust. 1 Statutu) oraz z Naczelnym Lekarzem Uzdrowiska (§ 3 ust. 2 Statutu).