Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 listopada 2009 r., sygn. II SA/Lu 465/09

Zasiłek celowy przeznaczony jest na zaspokojenie określonej potrzeby, dlatego też nie może mieć charakteru świadczenia wypłacanego w sposób stały i systematyczny, zrównującego charakter tego świadczenia z zasiłkiem stałym bądź też okresowym.  

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Protokolant Asystent sędziego Jakub Polanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi D. M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] r. nr [...] wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta; II. przyznaje [...] M. C. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 52,80 zł (pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) należnego podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 15 czerwca 2009 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję z dnia 4 maja 2009 r. nr [...], wydaną z upoważnienia Burmistrza przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej, odmawiającą przyznania Dariuszowi Markowi G. zasiłku celowego.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wyjaśniło, iż pismem z dnia 30 czerwca 2008 r. Dariusz Marek G. zwrócił się z wnioskiem o udzielenie mu świadczeń z pomocy społecznej, w tym zasiłków celowych. W swoim piśmie stwierdził, że "wskaże tylko niektóre potrzeby, a pozostałe pozostawia do ustalenia pracownikowi socjalnemu." Decyzją z dnia 17 września 2008 r. organ odmówił przyznania stronie zasiłku celowego. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania strony, od tej decyzji, uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji nakazując organowi ustalenie przedmiotu wniosku i świadczenia, którego domaga się strona.