Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 października 2009 r., sygn. IV SA/Wa 1293/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędziowie Sędzia WSA Michał Sowiński, Sędzia WSA Teresa Zyglewska (spr.), Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2009 r. sprawy ze skargi I. G. i T. G. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1. uchyla zaskarżone postanowienie i utrzymane nim w mocy postanowienie Dyrektora [...] Parku Narodowego z dnia [...] grudnia 2008 roku nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Ministra Środowiska solidarnie na rzecz skarżących I. G. i T. G. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

IV SA/Wa 1293/09

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia [...]maja 2009 r. Minister Środowiska utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora [...]Parku Narodowego z dnia [...]grudnia 2008 r., którym odmówiono uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę budynku mieszkalnego na działce nr [...] w miejscowości L., gmina [...].

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcia Minister podniósł, iż przedsięwzięcie, którego dotyczy projekt decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu znajduje się na terenie otuliny [...]Parku Narodowego. Działka ta nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody, na obszarach graniczących z parkiem narodowym wyznacza się otulinę, indywidualnie dla formy ochrony przyrody w celu zabezpieczenia (formy ochrony przyrody), przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka (art. 5 pkt 14 ustawy). Za zagrożenie zewnętrzne, uznaje się czynnik mogący wywołać niekorzystne zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka, mający swe źródło poza granicami obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej (art. 5 pkt 29 ustawy). Interpretacja przepisu art. 5 pkt 29 w związku z art. 11 ust. 1 i art. 5 pkt 14 powołanej ustawy powinna być rozumiana szerzej i za zagrożenie zewnętrzne dla zasobów przyrodniczych i walorów krajobrazowych parku narodowego należy uznać nie tylko czynniki oddziaływujące bezpośrednio na przyrodę parku, wywołujące niekorzystne zmiany, ale także te działające pośrednio, mogące w konsekwencji prowadzić do zniszczenia chronionych w parku narodowym zasobów przyrody. Park narodowy tworzy się w celu ochrony przed zniszczeniem całej, szczególnie cennej przyrody (art. 8 ust. 1 Ustawy), przy czym ustawodawca miał na myśli wszelkie czynniki, również te działające pośrednio, znajdujące się nie tylko w granicach parku narodowego, lecz także poza jego granicami (dlatego uwzględniono w ustawie pojęcie zagrożenia zewnętrznego), które stanowią, bądź mogą stanowić zagrożenie zewnętrzne (art. 5 pkt 29 ustawy) dla chronionej w parku narodowym przyrody. Tak rozumiane ww. przepisy ustawy, są wypełnieniem zapisów art. 74 ust. 1 oraz art. 74 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.