Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 października 2009 r., sygn. IV SA/Gl 530/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2009 r. sprawy ze skargi E.W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. decyzją z dnia [...] nr [...] wydaną na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.) nie stwierdził u E. W. choroby zawodowej - przewlekłej choroby obwodowego układu nerwowego wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią zespołu cieśni w obrębie nadgarstka. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ ten wpierw przedstawił przebieg kariery zawodowej strony, a następnie przywołał stanowisko lekarzy orzeczników, którzy kierując się analizą dokumentacji lekarskiej, oceną sposobu wykonywania pracy zawodowej oraz przeprowadzonej konsultacji neurologicznej i ortopedycznej nie stwierdzili wystarczających podstaw do uznania u strony etiologii zespołu cieśni nadgarstka. W tej sytuacji organ pierwszej instancji nie stwierdził u strony choroby zawodowej.

Odwołanie od tej decyzji do Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. wniosła E. W. W odwołaniu tym wyraziła swoje niezadowolenie z otrzymanej decyzji i wniosła o jej uchylenie i stwierdzenie u niej choroby zawodowej. W motywach odwołania podniosła, że w latach 1979 - 2006 z przerwą na urlop wychowawczy wykonywała prace związane z monotypią i dużą powtarzalnością ruchów i prostowania w obu stawach nadgarstkowych. Zakwestionowała stanowisko sprowadzające się do tego, że skoro obecnie w następstwie przeprowadzonego zabiegu nie stwierdza się u niej zaburzeń przewodnictwa we włóknach czuciowych i ruchowych kończyn górnych, ani zaburzeń czucia i zaników mięśniowych, a w przeszłości stwierdzono prawostronny zespół cieśni, to występujące u niej schorzenie nie miało podłoża zawodowego. Nadto zaznaczyła, ze operacja poprawiła jej stan zdrowia, jednakże nie usunęła konsekwencji choroby, ponieważ w dalszym ciągu nie ma pełnej sprawności ruchowej w prawej ręce. Konsekwencją tego jest oszczędzanie tej ręki, a tym samym wzmaga się zagrożenie dla ręki lewej. W konkluzji odwołania podniosła, że decyzja organu pierwszej instancji podjęta została bez wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy.