Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 września 2009 r., sygn. I SA/Lu 225/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie Sędzia WSA Halina Chitrosz,, Sędzia WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 września 2009 r. sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem wydanym na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 w związku z art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że odwołanie z dnia 14 stycznia 2009 r. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...], znak: [...] w sprawie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego za 2002 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w kwocie 13 .192 zł wniesione zostało z uchybieniem terminu określonego w art. 223 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego określił wysokość dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2002 r. oraz ustalił 75% zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 13.192 zł.

Wyjaśniał, że w dniu 29 stycznia 2009 r. do Izby Skarbowej wpłynęło odwołanie od tej decyzji zawierające wniosek o jej uchylenie w całości. Do odwołania załączono również wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia.

Postanowieniem z dnia [...], znak: [...] Dyrektor Izby Skarbowej odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy stwierdził, iż nie istniała przyczyna, niezawiniona przez podatnika, która uprawdopodabniałaby brak winy w jego uchybieniu. Podniesiona we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania argumentacja nie zasługiwała na uwzględnienie.