Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 września 2009 r., sygn. I SA/Lu 226/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie Sędzia WSA Halina Chitrosz,, Sędzia WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Protokolant, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 września 2009 r. sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem wydanym na podstawie art. 216 § 1, art. 162 i art. 163 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedno Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu wniosku A.K.z dnia 14 stycznia 2009 r. o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...], znak: [...] w sprawie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego za 2002 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w kwocie 13.192 zł, odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego określił A.K. wysokość dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2002 r. oraz ustalił 75% zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 13.192 zł.

W dniu 29 stycznia 2009 r. do Izby Skarbowej wpłynęło odwołanie od tej decyzji wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia.

W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania wnioskodawca podnosił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, a wynikło to z faktu, iż nie był świadomy, że została wydana decyzja organu podatkowego pierwszej instancji. Dopiero otrzymane w dniu 29 grudnia 2008 r. upomnienie wzywające do zapłaty podatku spowodowało, iż w dniu 7 stycznia 2009 r. udał się do organu podatkowego pierwszej instancji w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Kserokopię decyzji otrzymał w dniu 8 stycznia 2009 r. Wnioskodawca podnosił, że był świadomy przesłania na adres miejsca zamieszkania przesyłki poleconej i w dniu 22 listopada 2008 r. i 1 grudnia 2008 r. udał się na pocztę, lecz urząd pocztowy będąc zobowiązany do wydania przesyłki nie wydał jej. Dodatkowo wyjaśniał, iż w tych dniach odbierał przesyłki polecone znajdujące się na poczcie skierowane do niego, jak i do jego pełnomocnika. Na potwierdzenie powyższego dołączył kserokopie kopert z adnotacją Naczelnika Urzędu Pocztowego potwierdzającą odbiór pism w dniu 22 listopada 2008 r.