Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. II SA/Wa 609/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Protokolant Katarzyna Ciacharowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi K. L. przedstawiciela ustawowego małoletniego D. L. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. 3. zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz K. L. kwotę 112 (sto dwanaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2008 r. nr [...] odmawiającą przyznania małoletniemu D. L. renty rodzinnej w drodze wyjatku.

Z ustaleń organu i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:

Wnioskiem z dnia 3 czerwca 2008 r. K. L., będąc opiekunem prawnym małoletniego D. L., wystąpiła do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej Prezesa ZUS) o przyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku po zmarłym ojcu dziecka J. L.

Prezes ZUS w dniu [...] września 2008 r. wydał decyzję, na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), którą odmówił przyznania świadczenia w drodze wyjatku. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ podniósł, że renta rodzinna jest świadczeniem pochodnym świadczenia, jakie przysługiwałoby osobie zmarłej. W związku z tym w pierwszej kolejności rozpatrzeniu podlega spełnienie przesłanek, o których mowa w powołanym przepisie, przez osobę zmarłą, a następnie przez wnioskodawcę. Organ wskazał, iż wnioskodawczyni udokumentowała 20 lat, 4 miesiące i 20 dni okresów składkowych i nieskładkowych ojca dziecka, który zmarł w wieku 50 lat. Ponadto w 10 - leciu przypadającym przed dniem powstania niezdolności do pracy ojca dziecka, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym - udokumentowano 3 lata i 16 dni tych okresów. W latach 1977 - 1982, 1998 - 2000 wystąpiły przerwy w wykonywaniu zatrudnienia i opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Ponadto z dniem 24 lipca 2004 r. ojciec dziecka zaprzestał wykonywania zatrudnienia, a całkowita niezdolność do pracy powstała w dniu 14 lutego 2006 r. W ocenie organu, w sprawie nie zostały wykazane szczególne okoliczności, uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w dalszym wykonywaniu zatrudnienia, bowiem w wymienionych przerwach wobec ojca dziecka nie orzeczono całkowitej niezdolności do pracy. Nie istniały zatem, we wskazanym okresie, przeszkody w wykonywaniu zatrudnienia, w celu zapewnienia w przyszłości uprawnień do świadczenia z ubezpieczenia społecznego.