Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. I SA/Bd 220/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Pietrasik Sędziowie: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Protokolant sekretarz sądowy Marcin Frydrych po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 07 lipca 2009 r. sprawy ze skargi I. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowych 1. oddala skargę, 2. zasądza od Skarbu Państwa (Kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy) na rzecz adwokata P. Ł. 292,82 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej.

Pismem z dnia 23 października 2008 r. I. D. wystąpiła do Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w B. z wnioskiem o rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za miesiące: sierpień, wrzesień

i listopad 2001 r. Wniosek strona umotywowała uzyskiwaniem niskich dochodów, trudną sytuacją finansową i życiową. Wskazała, że jest w stanie spłacać zaległości

w ratach w wysokości 50 zł miesięcznie, począwszy od listopada 2008 r.

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w B. odmówił stronie rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za miesiące: sierpień, wrzesień i listopad 2001 r. w kwocie [...] zł oraz odsetek za zwłokę w kwocie [...] zł.

Od decyzji organu I instancji strona wniosła odwołanie. W uzasadnieniu opisała swoją trudną sytuację materialną i rodzinną. Wskazała, że były mąż nie płaci alimentów na dzieci, a także nie partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania. Podkreśliła, że zaległości dotyczą zobowiązań podatkowych spółki, w której była udziałowcem, jednak nie miała wpływu na jej prowadzenie, bowiem wszelkie decyzje podejmował drugi ze wspólników, Z. F. wraz z byłym mężem strony, M. D. Wskazała, że nie chce uchylać się od zapłaty zaległości podatkowych, jednak w obecnej sytuacji nie jest w stanie uregulować ciążącego na niej zobowiązania w inny sposób niż w ratach w wysokości 50 zł miesięcznie.