Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2009 r., sygn. I SA/Wr 116/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędziowie Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2009 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi A. J. prowadzącej działalność pod nazwą A. we W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące od stycznia do grudnia 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. J. jest decyzja Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r., nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego we W. z dnia [...] r., nr [...], określającą skarżącej kwotę zobowiązania w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2007 r.

Jak wynikało z uzasadnienia powołanego orzeczenia, skarżąca w 2007 r. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą A m.in. w zakresie obrotu lekkim olejem opałowym, dokonując sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów gospodarczych. W toku czynności kontrolnych ustalono, że skarżąca nie pobierała od kupujących oświadczeń o przeznaczeniu paliwa na cele grzewcze, co w ocenie organu podatkowego skutkowało pozbawieniem jej prawa do skorzystania z niższej stawki podatkowej. Powołując się na przepisy art. 2 pkt 2, art. 4 ust. 1 pkt 3, art. 6 ust. 1 i 3, art. 10 ust. 2, art. 11 ust. 2 oraz art. 65 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.- dalej u.p.a.), organ podatkowy I instancji określił skarżącej wysokość zobowiązania w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2006 r., co znalazło wyraz w powołanej na wstępie decyzji.

Rozpatrując sprawę w postępowaniu odwoławczym Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy orzeczenie organu I instancji, podzielając pogląd, że brak wymaganych prawem oświadczeń kontrahentów o przeznaczeniu zakupionego na cele grzewcze pozbawia prawa do niższej stawki podatkowej, określonej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm. - dalej zwanym rozporządzeniem) i w rezultacie zastosowanie znajdują stawki przewidziane w art. 65 ust. 1a u.p.a. Podkreślił, że przepisy o podatku akcyzowym, wprowadzając system oświadczeń nabywców o przeznaczeniu oleju opałowego na cele opałowe, miały na celu stworzenie mechanizmu umożliwiającego kontrolę jego dystrybucji oraz faktycznego przeznaczenia, naruszenie obowiązku uzyskania prawidłowego i rzetelnego oświadczenia, o którym mowa w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia, jest równoznaczne z uznaniem, że olej przeznaczony jest na inne cele i opodatkowaniem takiej transakcji wg wyższej ustawowej stawki podatku. Jako bezzasadny ocenił zarzut przekroczenia przez Ministra Finansów granic upoważnienia ustawowego do określenia warunków obniżenia stawki podatku, gdyż stawka ta została określona w przepisie ustawowym, a nie rozporządzeniu.