Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 czerwca 2009 r., sygn. III SA/Wa 2330/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Chustecka (spr.), Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi D. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w W. po rozpoznaniu odwołania D. P., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "D." (dalej: "Skarżący" lub "Strona"), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2008 r. określającą zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do grudnia 2006 r.

W uzasadnieniu decyzji odwoławczej stwierdził, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. uznał za nierzetelne ewidencje prowadzone przez Skarżącego dla celów podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. i na mocy art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej nie uznał ich za dowód w postępowaniu. Organ ten przeprowadził analizę materiału dowodowego i stwierdził, że ewidencje sprzedaży prowadzone przez Stronę dla potrzeb podatku od towarów i usług w zakresie obrotów za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. nie odzwierciedlają stanów rzeczywistych, a okazana dokumentacja wskazuje, że Strona w prowadzonych ewidencjach nie ujęła rzeczywistych obrotów osiągniętych ze sprzedaży obuwia.

W zastrzeżeniach do ustaleń kontroli Skarżący wskazał, że podczas produkcji obuwia powstają znaczne straty zużywanych spodów obuwniczych. W następstwie złożonych zastrzeżeń, kontrolujący dokonali ponownej analizy wszystkich faktur zakupu materiałów. W toku tych czynności ustalono, że faktury wystawione przez PPH S. i PPH A., którymi Skarżący dokumentował nabycie skór oraz większości spodów obuwniczych, zawierają w zakresie dostawców dane, które podważają ich wiarygodność. Organ kontroli skarbowej zwrócił się do urzędów skarbowych właściwych miejscowo dla widniejących na fakturach podmiotów, z prośbą o potwierdzenie danych w zakresie ich rejestracji dla celów podatku VAT oraz ustalenie, czy podmioty te prowadziły w 2006 roku działalność gospodarczą. Podjęte czynności pozwoliły stwierdzić, że podmioty wystawiające faktury nie były zarejestrowanymi podatnikami i nie figurowały w ewidencji podatników właściwych urzędów. Organ pierwszej instancji stwierdził więc, że kontrolowany posiada w swojej dokumentacji księgowej prowadzonej dla potrzeb podatku VAT za okres od marca do grudnia 2006r. dokumenty, które nie mają potwierdzenia w rzeczywistości. W jego ocenie zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że Strona w okresie od marca do grudnia 2006r. w celu obniżenia zobowiązań w podatku od towarów i usług, posłużyła się dokumentami stwierdzającymi czynności nie mające potwierdzenia w rzeczywistości, tj. takimi, które nigdy nie zostały przez niego dokonane. Podmioty nieistniejące nie mogły dokonać sprzedaży Stronie towarów związanych z działalnością opodatkowaną. W ocenie organu kontroli skarbowej, jeżeli podmiot nie istniał w chwili wystawienia faktury, to oznacza, iż faktura została wystawiona przez kogoś innego, a w związku z tym nie dokumentuje rzeczywistych transakcji i na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej u.p.t.u., nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego. Posiadane przez Stronę faktury VAT wystawione przez firmy S. i A., również na mocy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) u.p.t.u. nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w tych fakturach oraz zwrotu różnicy podatku lub podatku naliczonego. W związku z tym przepisem, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane.