Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. III SA/Łd 25/09

Dnia 2 kwietnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska, Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.), Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Protokolant Referendarz Sądowy Robert Adamczewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2009 roku sprawy ze skargi T. B. na orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie wymierzenia kary dyscyplinarnej postanawia odrzucić skargę

Uzasadnienie

III SA/Łd 25/09

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] roku T.B., reprezentowany przez adwokata P.P. wniósł o wznowienie postępowania w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej nagany T. B. i uchylenie orzeczenia Dyrektora Zakładu Karnego nr 2 w Ł.z dnia [...].

Orzeczeniem z dnia [...], wydanym na podstawie § 68 ust. 2 w zw. § 65 ust.1 pkt 3 i § 67 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 roku w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 135 z 1996 r., poz. 634 ze zm.), Sąd Dyscyplinarny przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Ł. odmówił wznowienia postępowania.

W uzasadnieniu Sąd Dyscyplinarny przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Ł. wskazał, iż postawione we wniosku zarzuty strony obwinionej są tożsame z zarzutami zawartymi w zażaleniu z dnia [...] roku na orzeczenie Dyrektora Zakładu Karnego nr 2 w Ł. o wymierzeniu kary nagany T. B. Przeprowadzone wtedy postępowanie przed Sądem Dyscyplinarnym było zgodne z obowiązującymi zasadami i procedurą określoną rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 roku w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej. Orzeczenie Sąd Dyscyplinarny wydał po wnikliwym zanalizowaniu całości sprawy w granicach zażalenia. Postępowanie dyscyplinarne przeprowadzone w Zakładzie Karnym nr 2 w Ł. wykazało, że T. B. dopuścił się naruszenia dyscypliny służbowej, a więc istniały podstawy do utrzymania w mocy orzeczenia Dyrektora Zakładu Karnego nr 2 w Ł. Wniosek o wyłącznie Dyrektora Zakładu Karnego nr 2 w Ł. z postępowania dyscyplinarnego prowadzonego wobec T. B., przy obiektywnie ustalonym stanie faktycznym, był nieuzasadniony, na co wskazano w uzasadnieniu orzeczenia. Dowody zebrane w wyniku postępowania dyscyplinarnego i ustalenia Sądu Dyscyplinarnego wskazały, że nie było faktycznych podstaw do twierdzenia, że T.B. był szykanowany i deprecjonowany przez Dyrektora Zakładu Karnego nr 2 w Ł.