Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. II SAB/Ol 42/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.Z. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 10 stycznia 2011 r. w sprawie odsetek od niewypłaconego w terminie uposażenia za grudzień 2008 r, styczeń 2009 r. i luty 2009r. postanawia: odrzucić skargę. WSA/pos.1- sentencja postanowienia

Uzasadnienie

W dniu 3 lutego 2011 r. A.Z. wystąpił do Dyrektora Aresztu Śledczego pismem, datowanym na 10 stycznia 2011 r., w którym wniósł o wydanie rozstrzygnięcia administracyjnego odnośnie odsetek od niewypłaconego w terminie uposażenia o charakterze stałym i składników uposażenia, których w dniu wypłaty tj. z dniem 1 grudnia 2008 r. 1 stycznia 2009 r. i 1 lutego 2009 r. nie wypłacił w całości albowiem dokonał wypłaty jedynie 50% ich wysokości. Swoje żądanie oparł o przepis art. 217 ustawy o Służbie Więziennej.

W dniu 18 kwietnia 2011 r. A.Z. wniósł - za pośrednictwem Dyrektora Aresztu Śledczego - skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na bezczynność tego organu w rozpoznaniu jego wniosku z dnia 10 stycznia 2011 r. dotyczącego wydania rozstrzygnięcia administracyjnego w sprawie odsetek od uposażenia, którego organ nie wypłacił skarżącemu w terminie. Wskazał, iż skoro ustawodawca nakazał na mocy art. 217 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej rozpoznać tego rodzaju sprawę w formie rozstrzygnięcia, to takim rozstrzygnięciem będzie jedynie decyzja administracyjna lub postanowienie, gdyż powołana ustawa nie wskazuje w ogóle jaką formę powinno mieć takie rozstrzygnięcia. Skoro zatem w tej sprawie Dyrektor Aresztu Śledczego nie rozpoznał niniejszej sprawy stosownym rozstrzygnięciem wynikającym z Kodeksu postępowania administracyjnego, to tym samym pozostaje w stanie bezczynności w sprawie z zakresu administracji publicznej. Tym samym uniemożliwia skarżącemu na mocy art. 220 ustawy o Służbie Więziennej wystąpienie ze stosownym żądaniem na drogę sądową do właściwego sądu pracy. Jako podstawę żądania wskazał art. 3 § 1 w związku z art. 3 § 3 i art. 3 § 2 pkt 8 i pkt 2 oraz 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.