Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Gl 1091/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Sędzia NSA Anna Wiciak, Protokolant Izabela Maj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2009 r. sprawy ze skargi A S.A. w H. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł ( słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...]. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie stwierdzenia wobec A sp. z o.o. (zwanej dalej także Spółką) nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano na wstępie, że Spółka A sp. z o.o. złożyła zażalenie na postanowienie Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. nr [...], którym odmówiono wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. w kwocie [...] zł. W zażaleniu tym strona wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz uwzględnienie wniosku podatnika o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. w w/w wysokości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art.165 Ordynacji podatkowej polegające na odmowie wszczęcia postępowania pomimo braku przyczyn, z powodu których postępowanie nie może być wszczęte, zwłaszcza, że skoro ze złożonej korekty wynika, iż wysokość zobowiązania podatkowego za rok 2002 jest inna niż wskazana w ostatecznym zeznaniu podatkowym CIT-8 za 2002 r., to organ podatkowy zobowiązany jest ustalić jej prawidłową wysokość i na tej podstawie dokonać zwrotu nadpłaty. Strona podniosła także zarzut naruszenia art. 79 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej polegającego na jego błędnej wykładni i przyjęciu, że bieg terminu, o którym mowa w tym przepisie, powodujący wygaśnięcie prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty rozpoczął się w dniu 31 marca 2003 r., a nie w dniu złożenia korekty do zeznania, naruszenia art. 73 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wynikającego z przyjęcia, że nadpłata powstała z dniem złożenia wstępnego zeznania rocznego, a nie korekty zeznania, z której wynika, że podatek został zapłacony w zawyżonej wysokości, art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej polegającego na wykluczeniu możliwości złożenia przez podatnika korekty zeznania podatkowego, mimo, że nie zachodzą ustawowe przesłanki uniemożliwiające złożenie takiej korekty, a zobowiązanie podatkowe, którego dotyczy korekta nie uległo jeszcze przedawnieniu, art. 217 Ordynacji podatkowej poprzez brak wskazania podstawy prawnej, w oparciu o którą organ I instancji odmówił podatnikowi prawa do złożenia korekty zeznania podatkowego.