Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 marca 2009 r., sygn. III SA/Wa 2755/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2009 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę

Uzasadnienie

K. K. wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z [...] października 2005r., utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z [...] lipca 2005r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004r. Uznał bowiem, że naruszała ona w sposób rażący art. 21 ust. 1 pkt 110 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej zwana "u.p.d.f."), przez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że podatnikowi nie przysługuje zwolnienie z opodatkowania należności zagranicznej. Opodatkowaniu w 2004r. podlegał tylko dodatek zagraniczny, a nie należność zagraniczna. Ustawą z 12 listopada 2003r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003r. Nr 202, poz. 1956, zwana dalej "nowelą") art. 21 ust. 1 pkt 110 u.p.d.f. zmieniono w ten sposób, że wprowadzono obowiązek pobierania podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń za pracę, ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, dodatku zagranicznego oraz zasiłków macierzyńskich wypłacanych członkom służby zagranicznej oraz pracownikom polskich jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Polski. Należność zagraniczna, jako świadczenie, którego nie wymieniono w noweli jest wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym. Stanowi nieopodatkowaną wartość świadczeń przysługujących pracownikom polskich jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Polski. Niezasadne jest zatem stanowisko, że późniejsza zmiana brzmienia ustawy, wyłączająca ze zwolnienia zarówno dodatek zagraniczny, jak i należność zagraniczną, miała charakter wykładni, której celem było wyeliminowanie wątpliwości wynikających z literalnego brzmienia przepisu. Skarżący podniósł, iż zgodnie z właściwością prawa podatkowego materialnego, przepisy te są bezwzględnie wiążące w czasie ich obowiązywania. Skoro ustawodawca zdecydował się na objęcie wyłączeniem od zwolnienia w późniejszym czasie należności pieniężnej, wcześniej wyłączenie ze zwolnienia w tym zakresie nie obowiązywało.