Wyrok WSA w Lublinie z dnia 31 marca 2009 r., sygn. II SA/Lu 859/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca),, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Referent Julia Polak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 marca 2009 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień wdowy po kombatancie I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz D. S. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 13 października 2008 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia 16 stycznia 2008 r., odmawiającą D. S. przyznania uprawnień wdowy po kombatancie.

W uzasadnieniu decyzji Kierownik Urzędu wyjaśnił, że zmarły mąż D. S. - M. S. uzyskał uprawnienia kombatanckie w byłym ZBoWiD z tytułu uwięzienia w hitlerowskich obozach koncentracyjnych i więzieniach w okresie od 1 sierpnia 1944 r. do 9 maja 1945 r. oraz utrwalania władzy ludowej w LWP w okresie od 10 lipca 1947 r. do 31 grudnia 1947 r. Decyzją z dnia 31 maja 2001 r. Kierownik Urzędu zachował mu uprawnienia przyznane przez ZBoWiD z tytułu pobytu w hitlerowskim obozie. Po rozpoznaniu wniosku D. S. o przyznanie jej uprawnień wdowy po kombatancie, organ decyzją z dnia 16 stycznia 2008 r. odmówił jednak stronie przyznania wnioskowanych uprawnień, wskazując, iż w stosunku do męża strony zachodzi przesłanka pozbawienia uprawnień zawarta w art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. "a" w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy o kombatantach.

Utrzymując w mocy powyższą decyzję - w wyniku rozpoznania wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy - organ podkreślił, iż w świetle akt sprawy zmarły mąż wnioskodawczyni - M. S. pełnił służbę w organach Bezpieczeństwa Publicznego. W okresie od 1 maja 1949 r. do 26 listopada 1949 r. był bowiem słuchaczem Centrum Wyszkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, które miało za zadanie szkolenie kadry na potrzeby organów bezpieczeństwa publicznego i stanowiło element systemu bezpieczeństwa publicznego państwa. Zdaniem Kierownika oznacza to, że przez sam ten fakt, osoba ta pełniła służbę w Organach Bezpieczeństwa Publicznego, mimo braku formalnego zatrudnienia w tych organach. W sprawie zachodzi zatem opisana wyżej przesłanka pozbawienia uprawnień kombatanckich z art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. "a" w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy o kombatantach