Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 marca 2009 r., sygn. II SA/Lu 817/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca),, Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 lutego 2009 r. sprawy ze skargi Spółki A w L na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej zmiany decyzji o zezwoleniu na prowadzenie działalności w zakresie zbierania i transportu odpadów oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 23 września 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu wniosku S. S.A. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymało w mocy decyzję własną z dnia 29 lutego 2008 r., odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Prezydenta Miasta z dnia 26 października 2004 r. zmieniającej decyzję z dnia 17 września 2004 r. w przedmiocie zezwolenia M. S.A. na wytwarzanie odpadów oraz prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów innych niż niebezpieczne i transportu odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne.

W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniło, że decyzją z dnia 26 października 2004 r. Prezydent Miasta zmienił decyzję własną z dnia 17 września 2004 r., poprzez dodanie do punktu II ppkt 1 odpadu o kodzie "19 09 03 Osady z dekarbonizacji wody" oraz wskazanie, iż odpad należy transportować bezpośrednio od wytwórcy do odbiorcy posiadającego zezwolenie w zakresie gospodarki odpadami, z pominięciem magazynowania. Kolegium, po wszczęciu postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności powołanej decyzji z dnia 26 października 2004 r. na wniosek S. S.A., decyzją z dnia 29 lutego 2008 r. odmówiło stwierdzenia nieważności tej decyzji. Zdaniem organu, nie zostały w tej sprawie spełnione przesłanki z art. 156 § 1 pkt 1-7 k.p.a., uzasadniające stwierdzenie nieważności powyższej decyzji. Kolegium nie stwierdziło w szczególności fałszowania dokumentów, na których podstawie miałaby być wydana kwestionowana decyzja. W ocenie organu w sprawie tej nie miał zastosowania i nie mógł zostać naruszony art. 9 ust. 1c i art. 7 ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Kolegium podniosło także, iż organem właściwym w zakresie postępowania dotyczącego samowoli budowlanej i działań z zakresu nadzoru budowlanego jest Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego.