Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 marca 2009 r., sygn. II SA/Lu 818/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia NSA Leszek Leszczyński (sprawozdawca), Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 lutego 2009 r. sprawy ze skargi Spółki A w L na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2005 r. znak: [...] Prezydent Miasta na podstawie art. 104 i 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, dalej: k.p.a.), art. 7 ust. 1 pkt. 1 ust. 2 i 6 , art. 9 ust. ust. 1 i 1a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622 ze zm.) zmienił treść decyzji z dnia [...] września 2004 r. znak: [...] w przedmiocie zezwolenia M. [...], ul. C na prowadzenie działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w granicach administracyjnych Miasta, poprzez rozszerzenie wykazu odbieranych odpadów o odpady niebezpieczne i inne niż niebezpieczne (I.1) oraz nakazanie stosowania odpowiednich opakowań oraz przekazywania uprawnionym odbiorcom (I.2).

W dniu 23 lipca 2007 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wszczęło na wniosek S. S.A. w L. postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności wyżej wskazanej decyzji ostatecznej. W jego wyniku organ wydał w dniu [...] lutego 2008 r. decyzję nr [...], w której odmówił stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wskazano, że przepis art. 156 k.p.a. w sposób enumeratywny wskazuje na przesłanki uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej. W odpowiedzi na zarzut S. S.A., że skarżona decyzja została wydana w oparciu o fałszywe dokumenty, organ stwierdził, że z akt sprawy nie wynika, iż jest prowadzone jakiekolwiek postępowanie w sprawie fałszowania dokumentów stanowiących materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie. Zdaniem Kolegium powyższy zarzut skarżącej mógłby być wzięty pod uwagę tylko wówczas, jeżeli przestępstwo fałszowania dokumentów stwierdzone zostałoby prawomocnym orzeczeniem sądu lub choćby złożono do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa fałszowania dokumentów. W świetle powyższego Kolegium uznało zarzut jako bezzasadny.