Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. VI SA/Wa 2056/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka (spr.) Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na decyzję Komendanta Policji z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2008 r. Komendant Rejonowy Policji W. nałożył na spółkę M. S. z o.o. (dalej skarżąca spółka) karę pieniężną w kwocie 15 000 złotych. W uzasadnieniu organ podał, że w dniu [...] września 2007 r. w W. na ul. G. funkcjonariusze Policji, przeprowadzili kontrolę drogową samochodu marki S. nr rej [...], kierowanego przez A. R. i należącego do V. Sp. z o.o. Na podstawie dowodu rejestracyjnego ustalono, że pojazd przeznaczony jest konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Ww. samochód wyposażony był w taksometr fiskalny "[...]", na jego drzwiach umieszczone były napisy "[...]" i "[...]", a na jego dachu znajdowało się urządzenie techniczne z napisami "[...]", "[...]", "[...]". Kierujący pojazdem przedstawił w trakcie kontroli: wypis nr [...] z licencji nr [...] na wykonywanie przez skarżącą spółkę krajowego transportu drogowego osób, świadectwo legalizacji ponownej taksometru elektronicznego a także wydruk z kasy fiskalnej z nazwą skarżącej spółki. W wyniku kontroli stwierdzono trzy naruszenia ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz. U. 2004, Nr 204, poz. 2088), dalej u.t.d., określone w art. 18 ust 5 pkt a, b, c tj: umieszczenia i używania w pojeździe taksometru, umieszczania na pojeździe oznaczeń z nazwą, adresem oraz telefonem przedsiębiorcy, umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych. W toku postępowania administracyjnego przesłuchany w charakterze świadka ww. kierowca zeznał, że posiada umowę o współpracy ze skarżącą spółką a jego działalność polega na świadczeniu usług w postaci przewozu osób na jej rzecz. Jednocześnie stwierdził, że pojazd, oznaczenia, taksometr, a także radio są własnością skarżącej spółki. W piśmie skierowanym do organu skarżąca spółka podniosła między innymi, że została złożona do Trybunału Konstytucyjnego skarga na zgodność z Konstytucją RP przepisów u.t.d. Ponadto, powołując się na przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo Przewozowe (t.j. Dz. U. 2000, Nr 50, poz. 601) wskazała na ich sprzeczność i nielogiczność z przepisami u.t.d. W jej ocenie zakazy określone w art. 18 ust 5 u.t.d. nie powinny być odnoszone do przedsiębiorcy, prowadzącego działalność w zakresie przewozu drogowego osób, profesjonalnie, na podstawie licencji. Nadto wyjaśniła, że umieszczony na pojeździe numer telefonu i nazwa, dotyczą podmiotu, który pośredniczy w zawieraniu umów między pasażerami a przewoźnikiem i kojarzenie ich z przesłankami z art. 18 ust 5 u.t.d. jest bezzasadne. Wyposażenie samochodu w taksometr miało na celu, umożliwienie wzajemnych rozliczeń pomiędzy właścicielem licencji czyli skarżącą spółką a świadczącym usługi na podstawie zawartej z nim umowy określonej w art. 353' k.c. Z kolei zakaz "umieszczania na dachu lamp lub innych urządzeń technicznych" według skarżącej jest bezprzedmiotowy z uwagi na użycie w niedookreślonego zwrotu "urządzenie techniczne". W podsumowaniu pisma stwierdzono, że zakazy wprowadzone przepisami art. 18 ust 5 u.t.d.: nie dotyczą przewoźników - przedsiębiorców, wykonujących przewozy okazjonalne w krajowym transporcie drogowym profesjonalnie, jako działalność podstawową zgodnie z uzyskaną licencją; nie naruszają licencji wydawanych przed datą ich wprowadzenia, a tym samym nie zmieniają warunków wykonywania przewozów okazjonalnych przez licencjonowanych przewoźników a ponadto ww. przepisy mogą zostać uznane za sprzeczne z Konstytucją RP, pozostają one w kolizji z zasadami wynikającymi z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. 2007, Nr 155, poz. 1095) i kolidują z przyjętymi w prawie Unii Europejskiej zakazami podejmowania działań ograniczających podaż usług transportowych oraz różnicowania warunków działania przewoźników świadczących usługi równoważne.