Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 grudnia 2008 r., sygn. III SA/Lu 337/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca),, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Asystent sędziego Jowita Dudek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 16 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi K.P. na decyzję Wojewody z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewoda L. decyzją z dnia [...] lipca 2008r., znak [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.; dalej: KPA), w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139 , poz. 993 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania K. P. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta L. z dnia [...] maja 2008r., Nr [...] orzekającej o wymeldowaniu K. P. z pobytu stałego z lokalu przy ul. O. [...] w L., utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż ze zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego wynika, że do stycznia 2006 roku lokatorskie prawo do lokalu przy ul. O. [...] posiadał wyłącznie Z. K. Po jego śmierci spadkobierca przedmiotowy lokal przekazał do dyspozycji Spółdzielni Mieszkaniowej "K." w L. Jak wynika z protokółu zdawczo-odbiorczego z dnia 30 stycznia 2006 roku w/w lokal przekazany został spółdzielni bez wyposażenia co oznacza, że w tym czasie skarżący już pod adresem zameldowania nie zamieszkiwał. Od marca 2006 roku właścicielem lokalu przy ul. O. [...] w L. jest S. F., który w żaden sposób nie jest spokrewniony z odwołującym się i zasadnie żąda wymeldowania osoby, która pomimo niezamieszkiwania nie dokonała ciążącego na nim obowiązku wymeldowania się. Z powyższego wynika, że lokal w którym był zameldowany odwołujący się, wbrew jego twierdzeniom nie należał do jego ojca a tym samym zupełnie nieuzasadnione jest żądanie przyznania lokalu po zmarłym ojcu, który jak wynika z akt sprawy żyje. W ocenie organu w świetle ustawy o ewidencji ludności zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu zamieszkiwania osoby w tym lokalu. Zarówno zameldowanie jak i wymeldowanie, jest wyłącznie odzwierciedleniem stanu faktycznego zamieszkiwania, bądź ustania zamieszkiwania osoby pod adresem zameldowania i faktu zameldowania nie można wywodzić żadnych praw do lokalu. Utrzymywanie zameldowania osoby, która w miejscu zameldowania nie zamieszkuje jest niezgodne z przepisami o ewidencji ludności i dowodach osobistych, dlatego zdaniem organu odwoławczego organ I instancji wydał prawidłową decyzję o wymeldowaniu skarżącego.