Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. I SA/Wr 397/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Protokolant Katarzyna Wilczek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 listopada 2008 r. przy udziale sprawy ze skargi A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2004 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] określającą spółce z ograniczoną odpowiedzialnością A zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad 2004 r. w wys. [...] i za grudzień 2004 r. w wys. [...] oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wys. : za listopad 2004 r. w kwocie [...] oraz za grudzień 2004 r. w wys. [...], którą zmieniono decyzję organu I instancji z dnia [...] Nr [...]. Utrzymana w mocy decyzja organu I instancji jest decyzją wydaną w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy. W decyzji organ I instancji stwierdził nieprawidłowości skutkujące zawyżeniem podatku naliczonego do odliczenia od podatku należnego w przedmiotowych miesiącach, w wyniku ujęcia w ewidencji zakupu faktur VAT dotyczących zakupu paliwa, wystawionych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością B - w listopadzie 2004 r. - 11 faktur - podatek VAT - [...], w miesiącu grudniu 2004r. - 10 faktur podatek VAT - [...], która to spółka, jak wynika z materiału dowodowego, nie prowadziła działalności gospodarczej w miejscu siedziby, wykreślona została z rejestru podatników poprzedniej siedziby [...]kwietnia 2003 r. i nie została zarejestrowana w tym rejestrze w urzędzie skarbowym nowej siedziby, wszelkie wezwania do złożenia wyjaśnień czy też próby przeprowadzenia kontroli okazały się nieskuteczne. Brak podstaw do uznania, że transakcje nabycia paliw od tego podmiotu w ogóle miały miejsce. Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji organ odwoławczy wskazał na przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), stanowiący, że podstawę odliczenia podatku zawartego w fakturze jest nabycie towaru lub usługi, co wiąże się z tym, że nabywca towaru lub usługi, który poniósł koszty z tym nabyciem związane, deklaruje wolę odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury. Wskazał organ na przepis art. 106 ustawy, zobowiązujący wystawcę faktury do stwierdzenia w niej m. in. faktu sprzedaży, a więc rzeczywistej transakcji oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) i pkt 4 lit. a) rozporz. Min. Fin. z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) stanowiący m. in., że faktury stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o naliczony z nich wynikający. Odwołał się organ do przepisów art. 122, art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej. Wskazał organ na dokonane ustalenia, że w US w L. spółka B była zarejestrowanym podatnikiem VAT w okresie od [...].07.1999 r. do [...].02.2003 r., ostatnia deklaracja VAT-7 za styczeń wpłynęła w dniu 19.02.2003 r.. a od dnia [...].02.2003 r. Spółka ta dokonała zmiany właściwości urzędu skarbowego na US W. - P., do którego wpłynęły trzy deklaracje VAT za luty, marzec i kwiecień 2004 r., po czym, w dniu [...].05.2003 r. Spółka, w związku ze zmianą siedziby złożyła zgłoszenie aktualizacyjne w US w M., jednakże ze względu na nieuzupełnienie dokumentów nie dokonano rejestracji Spółki. Przeprowadzone postępowanie dowodowe przez organ I instancji wykazało, że firma B w rzeczywistości nie prowadziła działalności gospodarczej, gdyż 1) pod wskazanym adresem siedziby firmy nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza, w nieruchomości zamieszkuje matka G. S., brak środków technicznych, 2) figurujący jako prezes firmy G. S. nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w imieniu firmy, nabył ją na prośbę nieustalonych osób, brak dokumentacji firmy, 3) brak możliwości, mimo podjętych starań przez organy podatkowe, wglądu w księgi firmy, 4) treść umowy zawartej [...].02.2004 r. między stroną a spółką B wg której "zakup i sprzedaż produktów naftowych prowadzona będzie w formie ograniczonej do wystawiania i podpisywania przez strony faktury", 5) sposób zapłaty za zakupione paliwo przez stronę, mimo, iż zapłata miała następować przelewem na rachunek bankowy, strona realizowała zapłatę gotówką wystawiając dowody KW, na których nie ma potwierdzenia odbioru gotówki, a na dowodach wystawionych przez Spółkę B figuruje podpis G. S.. Od momentu założenia przez Spółkę rachunku bankowego w Banku C strona dokonywała przelewów na ten rachunek. Badając okoliczności utworzenia tego rachunku ustalono, że osoba zakładająca konto i nim dysponująca J. P., jako prokurent firmy B posługiwała się nieprawdziwymi danymi, bowiem z Krajowego Rejestru Sądowego nie wynika, aby firma kiedykolwiek ustanawiała prokurenta, z żadnych dokumentów nie wynika aby przedmiotem działalności B (jak wpisano we wniosku) była sprzedaż hurtowa paliw stałych, ciekłych, gazowych, oraz produktów pochodnych". Przedmiotem działalności Spółki, wg wypisu KRS był transport towarowy drogowy pojazdami specjalizowanymi i uniwersalnymi, wynajem samochodów ciężarowych z kierowcą, przeładunek towarów i magazynowanie i przechowywanie towarów. Spółka B nie figuruje w centralnej ewidencji pojazdów. Prezesowi B - G. S. przedstawiono zarzuty prania brudnych pieniędzy z wykorzystaniem rachunków bankowych spółek B tj. o czyn z art. 299 § 1 k.k., zarzucając mu, także, że w dniu [...].03.2003 r. w kancelarii notarialnej przez podstępne wprowadzenie w błąd asesora notarialnego wyłudził poświadczenia nieprawdy co do faktu, że rzeczywiście nabył od D. L. P. [...] udziałów w spółce B za kwotę [...], podczas gdy taką kwotą nie dysponował, tj. o czyn z art. 272 k.k. G. S. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. Zostało to potwierdzone przez G. S. także toku przesłuchania przez prokuratora w postępowaniu karnym. Mimo podjętych przez organ podatkowy I instancji prób przesłuchania G. S., wysyłane wezwania okazały się bezskuteczne. Organ I instancji uzyskał protokoły przesłuchania G. S. w toku postępowania przed organami ścigania, w których przesłuchany jako podejrzany opisał m. in. w jaki sposób został "właścicielem" [...] udziałów w spółce B, które to protokoły włączono do materiału dowodowego sprawy. G. S. jako prezes Spółki przyznał, że podpisywał przedstawiane mu różne dokumenty, nie orientował się co do ich treści. Ze zgromadzonego stanu faktycznego wynika, iż B nie dokonywała sprzedaży paliwa dla strony, jak zapisane to zostało w fakturach, gdyż nie była właścicielem paliwa. Tym samym czynność ta nie mogła być przedmiotem prawnie skutecznej umowy., a co za tym idzie brak jest podstaw do uznania, iż transakcje nabycia paliw od spółki B miały miejsce. Na podstawie art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej ewidencje podatkowe strony uznano za nierzetelne w części dotyczącej zaewidencjonowania podatku naliczonego za miesiące listopad i grudzień 2004 r., w zakresie stwierdzonych nieprawidłowości i w związku z tym nie uznano ich za dowód w przeprowadzonym postępowaniu. Zdaniem organu II instancji, w toku postępowania wykazane zostało, że spółka B była podmiotem stwarzającym jedynie formalne pozory istnienia. Wystawiane przez taki podmiot faktury nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych, nie posiadają więc cech dokumentu księgowego.