Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 listopada 2008 r., sygn. IV SA/Wa 994/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński (spr.), Sędzia NSA Otylia Wierzbicka, Protokolant Agnieszka Matuszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2008 r. sprawy ze skargi E. N. na uchwałę Rady Miasta i Gminy K. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia [...] marca 2008 roku, Nr [...] Rada Miejska K. odrzuciła zarzuty E. N. do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru S. północno - zachodniego - II etap.

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła E. N. podnosząc następujące zarzuty:

Naruszenia art. 18 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku

o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zdaniem skarżącej na sesji,

w trakcie której miały być rozpoznawane zarzuty i protesty, radni postawieni zostali

przed faktem dokonanym, gdyż mieli podjąć uchwały w sprawie odrzucenia

wyszególnionych 34 zarzutów i protestów i tak też się stało. Wszystkie protesty zostały

odrzucone prawie jednogłośnie. Tymczasem z wymienionego wyżej przepisu wynika,

że Rada Miejska ma obowiązek rozpatrzyć protesty i zarzuty co winno oznaczać

przedstawienie wszystkich okoliczności przemawiających za ich przyjęciem lub

odrzuceniem.

W uzasadnieniu uchwały nr [...] w sprawie odrzucenia

wniesionego przez skarżącą zarzutu zacytowane zostały przepisy ustawy o drogach

publicznych. Powołano się na tekst jednolity - Dz. U. z 2004 roku, Nr 204, poz. 2086,

przez co, jej zdaniem, wprowadzono ją w błąd, ponieważ tekst jednolity został uchylony

z dniem 25 stycznia 2007 roku.

Rada Miejska K., zdaniem skarżącej, dopuściła się

naruszenia prawa w związku ze sposobem wyłożenia do publicznego wglądu projektu

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Skarżąca stwierdziła, że gdy