Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. II SA/Wa 1230/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Joanna Kube, Protokolant Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2008 r. sprawy ze skargi A. G. - przedstawicielki ustawowej małoletniej M. G. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku A. G. o przyznanie jej małoletniej córce M. G. renty rodzinnej w drodze wyjątku po zmarłym ojcu, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy decyzję podjętą w dniu [...] maja 2008 r. odmawiającą przyznania wnioskowanego świadczenia.

W uzasadnieniu organ podał, że na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Organ wyjaśnił, że powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie choćby jednego z nich wyklucza możliwość przyznania tego rodzaju świadczenia. Podał, że renta rodzinna jest pochodną świadczenia osoby zmarłej, a zatem w pierwszej kolejności bada się uprawnienia jakie przysługiwałyby tej osobie. Również szczególna okoliczność, o której mowa w przytoczonym powyżej przepisie, odnosi się do osoby zmarłej. Za szczególną okoliczność w rozumieniu art. 83 powołanej ustawy uważa się wyłącznie zdarzenie lub trwały stan wykluczający aktywność zawodową konkretnej osoby z powodu niemożności przezwyciężenia ich skutków.