Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 października 2008 r., sygn. II SA/Ol 709/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Urszula Wojciechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2008r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zasiłku celowego specjalnego oddala skargę

Decyzją z dnia "[...]", nr "[...]", działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Zastępca Kierownika Działu Pomocy Środowiskowej i Rozwiązywania Problemów Rodziny Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, na podstawie art. 106 ust. 1 i art. 41 pkt 1 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) przyznał R.G. świadczenie pieniężne z pomocy społecznej w formie specjalnego zasiłku celowego w wysokości 200 zł na miesiąc czerwiec 2008r.

W uzasadnieniu wskazano, iż strona prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, posiada orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności na stałe, bez prawa do świadczeń z ZUS. Pobiera zasiłek stały w kwocie 406,73 zł oraz otrzymuje - dodatku mieszkaniowego w kwocie 74,42 zł, co stanowi łącznie dochód w wysokości 481,15 zł, który nie zabezpiecza w pełni podstawowych jego potrzeb. Przyznając pomoc w formie specjalnego zasiłku celowego wzięto więc pod uwagę zarówno potrzeby i oczekiwania wnioskodawcy, jak również możliwości finansowe Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz potrzeby innych osób występujących o pomoc.

Od tej decyzji R.G. odwołał się, wnosząc, jak to określił, o "zawezwanie" Dyrektora MOPS do zawarcia z nim pisemnej ugody w oparciu o "prawomocne" oświadczenie z 25 czerwca 2007r., potwierdzone przez Zastępcę Dyrektora MOPS, z którego wynika, że powinien otrzymywać z MOPS regularnie, co miesiąc, specjalny zasiłek celowy w kwocie 477 zł i wobec tego wniósł o zmianę decyzji w tym zakresie. Wskazał także, iż ze względu na wiek i orzeczoną niepełnosprawność, z mocy Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ma prawo do godnego życia i bytu, który winien być z urzędu zapewniony przez organ pomocy społecznej. Podał, iż wypłacone mu świadczenie traktuje jako zaliczkę na poczet zawarcia ugody i wyrównania mu świadczenia do kwoty 477 zł, co miesiąc.