Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 23 września 2008 r., sygn. I SA/Rz 499/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska Sędziowie NSA Maria Serafin-Kosowska (spr.) NSA Jacek Surmacz Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Paśko po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym w dniu 23 września 2008 r. sprawy ze skargi M.Sz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] października 2007r. nr [...], 2) określa, że decyzje wymienione w punkcie 1) nie mogą być wykonywane do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] lutego 2008 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] października 2007 r., nr [...] odmawiającą M. S. umorzenia zaległości podatkowej w podatku od środków transportowych za rok 1998 i za okres od stycznia do kwietnia 1999 r. w wysokości 1 843 zł, a także odsetek za zwłokę od tej zaległości w kwocie 4 000 zł. Jako podstawę prawną decyzji Kolegium wskazało przepisy art. 233 § 1 pkt 1 i art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). W uzasadnieniu decyzji Kolegium stwierdziło, że organ I instancji /Prezydent Miasta / dokonał prawidłowej oceny stanu prawnego i faktycznego sprawy. Stosownie do przepisu art. 67a § 1 pkt 3 i § 2 cyt. Ordynacji, organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe; umorzenie tych zaległości powoduje umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa. Organ I instancji nie wyszedł poza granice przysługującego mu uznania administracyjnego i prawidłowo wydał decyzję odmowną; poprawnie odniósł także wymogi ochrony ważnego interesu podatnika do rozpatrywanego przypadku. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że sytuacja finansowa oraz zdolności płatnicze podatnika pozwalają na uiszczenie zaległości podatkowej wraz z odsetkami. Z poczynionych ustaleń wynika, że podatnik M. S. pobiera rentę w miesięczną w wysokości 774,71 zł netto, a jego żona M. S. pobiera od dwóch miesięcy emeryturę w wysokości 783,97 zł miesięcznie netto. Małżonkowie M. i M. S. mają na utrzymaniu zamieszkującą z nimi 22-letnią córkę, studiującą w trybie zaocznym na Uniwersytecie [...] w K. Ponoszą przy tym koszty związane ze studiami, na których roczna wysokość czesnego wynosi 3 300 zł. Koszty utrzymania gospodarstwa domowego (czynsz, energia elektryczna, telefon) wynoszą około 700 zł miesięcznie. Uwzględnienie wielkości obciążeń finansowych podatnika i jego żony oraz ich dochodów, a także przyczyny powstania zaległości, pozwalają na akceptację stanowiska organu I instancji, że sytuacja finansowa podatnika M. S., jakkolwiek trudna, nie uzasadnia uwzględnienia jego podania. W uzasadnieniu decyzji Kolegium podkreśliło, że na wynik sprawy nie mogły wpłynąć zawarte w odwołaniu zarzuty dotyczące przedawnienia zaległości podatkowej oraz opieszałego działania organu egzekucyjnego.