Wyrok WSA w Opolu z dnia 17 lipca 2008 r., sygn. II SA/Op 173/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie sędzia WSA Teresa Cisyk sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 lipca 2008 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie obowiązku meldunkowego 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Wojewody [...] na rzecz M. C. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem zaskarżenia do Sądu jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...], nr [...], wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.), oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 993 ze zm.), którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza [...] z [...] w przedmiocie wymeldowania M. C. z pobytu stałego w G. przy ul. [...] m.[...].

Zaskarżoną decyzję podjęto na podstawie następującego stanu faktycznego:

Postępowanie o wymeldowanie M. C. z pobytu stałego w G. przy ul. [...], zostało wszczęte na wniosek L. C. z dnia 27 listopada 2007 r., która poinformowała organ, że jej były mąż od około półtora roku nie przebywa w miejscu stałego zameldowania, nie ponosi kosztów utrzymania mieszkania i zamieszkuje prawdopodobnie u swoich rodziców w miejscowości [...].

Burmistrz [...] decyzją z dnia [...], nr [...], działając na podstawie art.15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz.U. 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) orzekł o wymeldowaniu M. C. z pobytu stałego w G. przy ul. [...] m.[...].

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że przedmiotowe postępowanie w sprawie wymeldowania z pobytu stałego M. C. zostało wszczęte na wniosek jego byłej żony L. C. Organ I instancji w oparciu o ustalony w sprawie stan faktyczny, a to na podstawie zeznań stron, przeprowadzonej kontroli meldunkowej w miejscowości [...] oraz przeprowadzonych oględzin w lokalu uznał, że M. C. opuścił bez wymeldowania dotychczasowe miejsce zamieszkania. Organ zwrócił uwagę na fakt, że M. C. sam zeznał, iż nie nocuje w miejscu stałego zameldowania, a mieszkanie opuścił dobrowolnie ze względu na dobro syna, któremu to udostępnił, przekazując klucz, pokój przydzielony mu po rozwodzie przez Sąd. Uzasadniał dalej organ, że ustalono również, iż w lokalu przy ul. [...] m.[...] w G. nie ma żadnych rzeczy osobistych M. C. oraz że M. C. nie skorzystał z przysługujących mu środków prawnych, które doprowadziłyby do umożliwienia mu zamieszkania w miejscu stałego zameldowania. Oceniając całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz wskazując na rejestracyjny charakter ewidencji ludności, organ I instancji stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie zostały wyczerpane przesłanki art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.