Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. I SA/Wa 199/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart Asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Asesor WSA Przemysław Żmich Protokolant Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi P. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji podziałowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku P. R. o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta W. z dnia [...] września 2003 r. nr [...] zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości gruntowej położonej w W. w rejonie ul. [...], Kw nr [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], obręb [...], o powierzchni [...], w części dotyczącej wydzielenia działki nr [...] będącej w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni Mieszkaniowej [...].

Z ustaleń dokonanych przez organy w postępowaniu administracyjnym wynika, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1719/05 uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta W. z dnia [...] marca 2005 r. nr [...] wydane w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu podziału przedmiotowej nieruchomości położonej w W. w rejonie ul. [...]. W uzasadnieniu wydanego orzeczenia Sąd wyjaśnił, że wniosek P. R. z dnia [...] sierpnia 2004 r. o wszczęcie postępowania akcentował przesłanki wynikające z art. 156 § 1 kpa, mimo że podnosił również argument o braku udziału w kwestionowanym postępowaniu podziałowym. W tej sytuacji Sąd uznał, że obowiązkiem organu rozpatrującego sprawę było wezwanie skarżącego do sprecyzowania swojego żądania, a nie samodzielne określanie treść złożonego wniosku. Sąd stanął na stanowisku, że organy rozpatrujące sprawę nie poczyniły prawidłowych ustaleń co do istoty wniosku skarżącego, przez co naruszyły przepisy postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć wpływ na prawidłowość merytorycznego rozstrzygnięcia i uchylając zapadłe decyzje zwrócił sprawę do ponownego rozpoznania przez organ nadzoru.