Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. III SA/Lu 179/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Leszek Leszczyński,, Sędzia NSA Krystyna Sidor, Protokolant Starszy inspektor Ewa Lachowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 26 czerwca 2008r. sprawy ze skargi F.W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] marca 2006r. Nr [...]: II zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz skarżącego F.W. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 roku nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w związku z art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity: Dz.U. z 1998 roku Nr 90 poz. 575 z późn. zm) - po rozpatrzeniu odwołania F.W. od decyzji Nr [...] Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] marca 2006 r. znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u niego choroby zawodowej narządu słuchu - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu stwierdził, że wszystkie zarzuty podniesione w odwołaniu przez skarżącego F.W. są bezzasadne.

Są to następujące zarzuty:

- utraty słuchu w czasie pracy;

- błędnego informowania przez lekarzy z Poradni Medycyny Pracy PKP w L. w latach 1995-1998, że brak jest przepisu w tym zakresie lub, że sprawa ubiegania się o uznanie u niego choroby zawodowej jest przedawniona;

- błędnego orzeczenia Instytutu Medycyny Pracy w Ł.i, że nie jest chory na chorobę zawodową;

- wydając orzeczenie o braku podstaw do rozpoznania u skarżącego choroby zawodowej, nie uwzględniono przepisów o chorobach zawodowych z 1983 r. które nie określały po ilu latach od zakończenia pracy można ubiegać się o uznanie choroby zawodowej, tylko podano nowy przepis.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00