Wyrok WSA w Kielcach z dnia 12 czerwca 2008 r., sygn. II SA/Ke 161/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka (spr.),, Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Dziubińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 czerwca 2008r.. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Reginy Górnisiewicz sprawy ze skargi T. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego, zasiłku dla bezrobotnych 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na rzecz radcy prawnego E. K.- P. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych, w tym 52,80 (pięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu

Uzasadnienie

II SA/Ke 161/08

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] Starosta, działając na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 lit.f, art. 9 ust. 1 pkt 14 lit.a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stwierdził, że decyzja z dnia [...]o nr [...] w sprawie uznania T. K. za osobę bezrobotną od dnia 4 czerwca 2001 r. oraz decyzja z dnia [...]w sprawie utraty przez T. K. statusu osoby bezrobotnej od dnia [...], zostały wydane z naruszeniem prawa. Ponadto organ I instancji uchylił w całości decyzje ostateczne:

- z dnia [...] o nr [...]w sprawie uznania T. K. za osobę bezrobotną od dnia [...] i przyznania prawa do zasiłku od dnia [...],

- z dnia [...] o nr [...] o utracie prawa do zasiłku od dnia [...],

- z dnia [...] o nr [.] o utracie statusu osoby bezrobotnej od dnia [...],

oraz odmówił uznania T. K. za osobę bezrobotną od dnia [...] i przyznania prawa do zasiłku.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył T. K. zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę i mających wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia. Skarżący wskazał na niedopełnienie przez PUP w O. obowiązków związanych z rejestracją, wyjaśniając, że podczas gdy rejestrował się po raz pierwszy jako osoba bezrobotna w 2001 roku, wykonał wszystkie zalecenia pracownika Urzędu, w tym złożył stosowne oświadczenie, w którym potwierdził, że nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Następnie rejestrował się ponownie w 2005r. i złożone przez niego oświadczenia były zgodne z prawdą, gdyż w dacie rejestracji nie prowadził działalności, mimo że nadal figurował w ewidencji. Skarżący wskazał, że nie odprowadzał zarówno składek na ubezpieczenie społeczne, jak i podatków, a firma którą zarejestrował nie istniała. Działalność gospodarczą zakończył w listopadzie 1999r. Gdyby faktycznie ją prowadził nie zachodziłaby potrzeba ponownej rejestracji działalności gospodarczej od sierpnia 2003r. do 2005r. Ponadto T. K. zarzucił, że urzędnik, który go rejestrował powinien zażądać od niego potwierdzenia stanu faktycznego widniejącego w złożonym oświadczeniu.