Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 maja 2008 r., sygn. II SA/Łd 1083/07

Dnia 7 maja 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2008 roku przy udziale - sprawy ze skargi D. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...], Nr [...]; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokatowi M. C. prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...], kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote i osiemdziesiąt groszy), tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu, zawierającą należny podatek od towarów i usług.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpatrzeniu wniosku D. P. i T. S., działając na podstawie art. 157 § 1 i art. 158 § 1 K.p.a., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy R. z dnia [...], znak: [...] o ustaleniu na wniosek A Spółki z o.o. warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie wieży i montażu anten nadawczo - odbiorczych oraz kontenera dla stacji bazowej sieci telefonii cyfrowej GSM 1800 na działce oznaczonej nr ewid. [...] w S.

W uzasadnieniu organ administracji podał, iż wskazana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu została wydana w czasie obowiązywania ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 89, poz. 415 ze zm.) i w oparciu o ogólny plan zagospodarowania przestrzennego gminy R., zatwierdzony uchwałą GRN R. nr [...] z dnia [...] (Dz.Urz.Woj. [...] nr [...] ze zm.). Z żądaniem stwierdzenia jej nieważności wystąpili D. P. i T. S., do których należą nieruchomości położone w sąsiedztwie inwestycji. We wniosku tym zarzucili: sprzeczność decyzji z dnia [...] z obowiązującym w dacie jej wydania planem zagospodarowania przestrzennego gminy, nieustalenie przez organ administracji kręgu stron postępowania, w wyniku czego właściciele nieruchomości sąsiednich oraz mieszkańcy wsi nie zostali powiadomieni o inwestycji uciążliwej dla środowiska i ludzi, brak uzgodnień z zarządcą drogi, do której przylega inwestycja, a także wadliwą ocenę oddziaływania inwestycji na środowisko. Powołując się na orzecznictwo SN i NSA Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. zauważyło następnie, że kwestie związane z brakiem udziału stron w postępowaniu zakończonym decyzją ostateczną z winy organu oraz wydanie decyzji bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu, nie stanowią podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji. Są to okoliczności z art. 145 § 1 pkt 4 i 6 K.p.a., które stanowią podstawę wznowienia postępowania i nie mogą stanowić przesłanek eliminacji z obrotu prawnego decyzji w trybie stwierdzenia nieważności. Według ustaleń powołanego wyżej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działka nr ewid. [...], na której zlokalizowana została sporna inwestycja, położona jest na obszarze upraw rolnych. Ustalenia tego planu są jednakże tak enigmatyczne, że nie można z nich wyprowadzić jednoznacznego wniosku o bezwzględnym zakazie wykorzystania gruntów kl. VI na cele zabudowy o charakterze nierolnym. Tym bardziej takiej inwestycji, która jest stosunkowo nowa i szczególnego typu, jak stacja telefonii komórkowej, a której starsze plany zagospodarowania nie mogły przewidzieć. Zdaniem organu administracji można wprost przeciwnie przyjąć, że w pewnych sytuacjach plan dopuszcza "na terenach przeznaczonych pod uprawy rolne" budowę obiektów uciążliwych dla otoczenia, których katalog nie jest zamknięty. Wskazana inwestycja została zrealizowana w oparciu o decyzję o pozwoleniu na budowę z dnia [...], nr [...], której podstawę prawną stanowiła kwestionowana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, co wyłącza stwierdzenie jej nieważności.