Art. 1. [Ustawa o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców] W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245 i z 1997 r. Nr 140, poz. 939) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W razie nabycia nieruchomości wbrew przepisom ustawy, o nieważności nabycia orzeka sąd także na żądanie, właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego lub wojewody albo na żądanie ministra właściwego do spraw wewnętrznych.”;

2) w art. 8 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych prowadzi rejestr nieruchomości, udziałów i akcji, nabytych lub objętych przez cudzoziemców bez zezwolenia w przypadkach określonych w art. 8 ust. 1, oraz rejestr nieruchomości, udziałów i akcji nabytych lub objętych przez cudzoziemców na podstawie wymaganych zezwoleń, o których mowa w art. 1 ust. 1 oraz w art. 3e ust. 1 i 3.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania i szczegółowe zasady prowadzenia rejestrów, o których mowa w ust. 4.”;

3) dodaje się art. 8a w brzmieniu:

„Art. 8a. 1. Notariusz przesyła ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia, wypis z aktu notarialnego, mocą którego cudzoziemiec nabył lub objął nieruchomość, udziały lub akcje w spółce, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do sądu, jeżeli nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie prawomocnego orzeczenia oraz gdy nabycie lub objęcie udziałów lub akcji nastąpiło na podstawie wpisu do rejestru handlowego.”

Art. 2. [Ustawa o zbiórkach publicznych] W ustawie z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych (Dz. U. Nr 22, poz. 162, z 1948 r. Nr 36, poz. 250, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Art. 2. 1. Pozwoleń na przeprowadzenie zbiórki udzielają, w drodze decyzji administracyjnej:

1) wójt, burmistrz (prezydent miasta) - jeżeli zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze gminy lub jego części,

2) starosta - jeżeli zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze powiatu lub jego części obejmującej więcej niż jedną gminę,

3) marszałek województwa - jeżeli zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze województwa lub jego części obejmującej więcej niż jeden powiat,

4) minister właściwy do spraw wewnętrznych - jeżeli zbiórka ma być przeprowadzona na obszarze obejmującym więcej niż jedno województwo.

2. Jeżeli zebrane ofiary mają być zużyte za granicą państwa, pozwolenia na zbiórkę udziela, w drodze decyzji administracyjnej, minister właściwy do spraw wewnętrznych, za zgodą ministra właściwego do spraw zagranicznych i ministra właściwego do spraw finansów publicznych.”;

2) w art. 3 skreśla się ust. 4;

3) w art. 4 wyraz „zarejestrowanym,” zastępuje się wyrazem „i”;

4) w art. 5 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw wewnętrznych”;

5) w art. 8:

a) w ust. 1 skreśla się zdanie trzecie,

b) w ust. 2 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw wewnętrznych”;

6) art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Art. 9. Wynik zbiórki i sposób zużytkowania zebranych ofiar powinien być podany do wiadomości organu, który udzielił pozwolenia, oraz ogłoszony w terminie 1 miesiąca w prasie, w rozumieniu przepisów Prawa prasowego, o zasięgu obejmującym co najmniej obszar, na którym zbiórka została przeprowadzona.”;

7) skreśla się art. 12 ;

8) skreśla się art. 14.

Art. 3. [Ustawa o grobach i cmentarzach wojennych] W ustawie z dnia 28 marca 1933 r. o grobach i cmentarzach wojennych (Dz. U. Nr 39, poz. 311, z 1959 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

1) w ust. 1 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw administracji publicznej”;

2) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Wojewoda może powierzyć gminie obowiązek utrzymania grobów i cmentarzy wojennych z jednoczesnym przekazaniem odpowiednich funduszy, o ile gmina lub powiat nie przejmie obowiązku bezpłatnie.

4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej może powierzyć fundacjom, stowarzyszeniom i instytucjom społecznym, za ich zgodą, obowiązek utrzymania grobów i cmentarzy wojennych.”

Art. 4. [Ustawa o nadzorze nad niektórymi środkami żywienia zwierząt] W ustawie z dnia 13 lipca 1939 r. o nadzorze nad niektórymi środkami żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz. 419, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 369) w art. 7 w ust. 1 wyraz „rejonowych” zastępuje się wyrazem „powiatowych”.

Art. 5. [Dekret o wpisywaniu w księgach hipotecznych (gruntowych) prawa własności nieruchomości przejętych na cele reformy rolnej] W dekrecie z dnia 8 sierpnia 1946 r. o wpisywaniu w księgach hipotecznych (gruntowych) prawa własności nieruchomości przejętych na cele reformy rolnej (Dz. U. Nr 39, poz. 233 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1:

a) użyte w ust. 1-4 w różnych przypadkach wyrazy „wojewódzki urząd ziemski” zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem „starosta”,

b) skreśla się ust. 5;

2) użyte w art. 2 w ust. 3 i w art. 3 w różnych przypadkach wyrazy „powiatowy urząd ziemski” zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem „starosta”;

3) dodaje się art. 3a w brzmieniu:

„Art. 3a. Zadania starosty określone w art. 1 w ust. 1-4, w art. 2 w ust. 3 i w art. 3 są zadaniami z zakresu administracji rządowej.”

Art. 6. [Dekret o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i byłego Wolnego Miasta Gdańska] W dekrecie z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i byłego Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. Nr 49, poz. 279, z 1947 r. Nr 66, poz. 410, z 1951 r. Nr 5, poz. 39, z 1958 r. Nr 17, poz. 71 i 72, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 27, poz. 250 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 33 otrzymuje brzmienie:

„Art. 33. Władzami właściwymi w rozumieniu niniejszego dekretu są starostowie.”;

2) w art. 34 wyrazy „władz administracji ogólnej, działających jako władze osiedleńcze,” zastępuje się wyrazem „starostów”;

3) w art. 35 i w art. 37 wyrazy „władzy administracji ogólnej jako władzy ziemskiej” zastępuje się wyrazem „starosty”;

4) dodaje się art. 37a w brzmieniu:

„Art. 37a. Zadania starosty określone w art. 33-35 oraz w art. 37 są zadaniami z zakresu administracji rządowej.”

Art. 7. [Dekret o mocy prawnej ksiąg wieczystych na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska] W dekrecie z dnia 28 października 1947 r. o mocy prawnej ksiąg wieczystych na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. Nr 66, poz. 410 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:

1) użyte w art. 2 w ust. 3, w art. 5, w art. 6 w ust. 1 w zdaniu trzecim i w ust. 3 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy „władza administracji ogólnej I instancji” zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku i liczbie wyrazem „starosta”;

2) użyte w art. 6 w ust. 1 w zdaniu pierwszym i w art. 7 wyrazy „uprawnione są władze administracji ogólnej I instancji” zastępuje się wyrazami „uprawnieni są starostowie”;

3) dodaje się art. 7a w brzmieniu:

„Art. 7a. Zadania starosty określone w art. 2 w ust. 3, w art. 5, w art. 6 w ust. 1 i 3 oraz w art. 7 są zadaniami z zakresu administracji rządowej.”

Art. 8. [Ustawa o zakładach leczniczych dla zwierząt] W ustawie z dnia 1 lipca 1949 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. Nr 41, poz. 297, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 17 wyraz „Wojewoda” zastępuje się wyrazami „Powiatowy lekarz weterynarii”;

2) art. 22 otrzymuje brzmienie:

„Art. 22. Nadzór nad wykonywaniem przepisów ustawy w odniesieniu do lecznic sprawuje starosta za pośrednictwem powiatowego lekarza weterynarii.”;

3) w art. 14 w ust. 2, art. 16, art. 21, art. 23 ust. 3 wyrazy „(art. 22 ust. 2)” zastępuje się wyrazami „(art. 22)”.

Art. 9. [Dekret o ochronie i uregulowaniu własności osadniczych gospodarstw chłopskich na obszarze Ziem Odzyskanych] W dekrecie z dnia 6 września 1951 r. o ochronie i uregulowaniu własności osadniczych gospodarstw chłopskich na obszarze Ziem Odzyskanych (Dz. U. Nr 46, poz. 340, z 1957 r. Nr 39, poz. 172, z 1969 r. Nr 13, poz. 95 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 5 w ust. 1:

- wyrazy „powiatowa komisja ziemska” zastępuje się wyrazem „starosta”,

- dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„Wydawanie tych aktów jest zadaniem z zakresu administracji rządowej.”;

2) w art. 6 w ust. 1 i 3 oraz w art. 7 w ust. 3 wyrazy „prezydium powiatowej rady narodowej” zastępuje się wyrazami „starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej”.

Art. 10. [Dekret o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych] W dekrecie z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych (Dz. U. Nr 23, poz. 93, z 1959 r. Nr 27, poz. 167, z 1970 r. Nr 16, poz. 138, z 1983 r. Nr 44, poz. 200 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2:

a) w ust. 1 wyrazy „prezydia rad narodowych (gminnych, miejskich, powiatowych, wojewódzkich) właściwe” zastępuje się wyrazami „odpowiednio właściwy wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta oraz wojewoda”,

b) w ust. 2 wyrazy „prezydiami rad narodowych” zastępuje się wyrazami „wójtami, burmistrzami (prezydentami miast), starostami oraz wojewodami”,

c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Koordynację zorganizowanej akcji społecznej odbywającej się na obszarze:

1) gmin znajdujących się w jednym powiecie sprawuje - starosta,

2) powiatów znajdujących się w jednym województwie sprawuje - właściwy miejscowo wojewoda,

3) powiatów znajdujących się w kilku województwach sprawuje - wskazany przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wojewoda tego województwa, którego teren w największym stopniu został objęty klęską,

4) kilku województw sprawuje - minister właściwy do spraw wewnętrznych.”;

2) art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Art. 3. 1. Jeżeli środki, którymi dysponuje właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego albo wojewoda, są niewystarczające, organy te mogą wprowadzić obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych na cele zorganizowanej akcji społecznej.

2. O nałożeniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1, właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego zawiadamia bezzwłocznie starostę i wojewodę.

3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Zasady i formy ogłoszenia określają odrębne przepisy.”;

3) w art. 4 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;

4) w art. 5 w ust. 1 wyrazy „prezydium właściwej miejskiej, dzielnicowej lub gminnej rady narodowej” zastępuje się wyrazami „odpowiednio wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo wojewoda”;

5) w art. 9 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1.

Art. 11. [Dekret o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym] W dekrecie z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 14, poz. 78, z 1961 r. Nr 32, poz. 161, z 1971 r. Nr 27, poz. 250 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198), wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 4 w ust. 1, w art. 11 w ust. 1 i w art. 14 wyrazy „prezydium powiatowej rady narodowej” zastępuje się wyrazem „starosta”;

2) w art. 2, w art. 6 w ust. 3 oraz w art. 19 w ust. 2 i 4 wyrazy „prezydium wojewódzkiej rady narodowej” zastępuje się wyrazem „starosta”;

3) dodaje się art. 19a w brzmieniu:

„Art. 19a. Zadania starosty określone w art. 2, w art. 4 w ust. 1, w art. 6 w ust. 3, w art. 11 w ust. 1, w art. 14 oraz w art. 19 w ust. 2 i 4 są zadaniami z zakresu administracji rządowej.”

Art. 12. [Ustawa o zmianie imion i nazwisk] W ustawie z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk (Dz. U. z 1963 r. Nr 59, poz. 328) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 8 i 9 otrzymują brzmienie:

„Art. 8. W sprawach określonych w ustawie rozstrzyga, w drodze decyzji administracyjnej, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy, a w przypadku braku takiego miejsca - Prezydent m. st. Warszawy jako organ wykonawczy gminy Warszawa-Centrum.

Art. 9. 1. Podania w sprawach określonych w ustawie osoby zamieszkałe w Polsce składają organom, o których mowa w art. 8. Jeżeli wnioskodawca zamieszkuje za granicą, podanie składa się za pośrednictwem konsula Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Właściwość miejscową starostów określa, w stosunku do osób zamieszkałych za granicą, kolejno: ostatnie miejsce ich zamieszkania albo ostatnie miejsce pobytu w Polsce. W przypadku braku takich podstaw właściwy jest Prezydent m. st. Warszawy jako organ wykonawczy gminy Warszawa-Centrum.”;

2) w art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W razie wątpliwości, pisownię lub brzmienie imienia i nazwiska ustala starosta, na wniosek strony.”;

3) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Organ, o którym mowa w art. 8, zawiadamia o zmianie imienia lub nazwiska urzędy stanu cywilnego właściwe ze względu na miejsce sporządzenia aktu urodzenia i małżeństwa wnioskodawcy oraz miejsce sporządzenia aktów urodzeń jego małoletnich dzieci, a ponadto właściwy urząd skarbowy i organ Policji, wojskową komendę uzupełnień i organy ewidencji ludności oraz Centralny Rejestr Skazanych.”;

4) dodaje się art. 11a w brzmieniu:

„Art. 11a. Określone w ustawie zadania i kompetencje starosty są zadaniami z zakresu administracji rządowej.”

Art. 13. [Ustawa o uregulowaniu spraw własności niektórych nieruchomości nierolniczych na Ziemiach Odzyskanych i na terenach b. W. M. Gdańska] W ustawie z dnia 29 maja 1957 r. o uregulowaniu spraw własności niektórych nieruchomości nierolniczych na Ziemiach Odzyskanych i na terenach b. W. M. Gdańska (Dz. U. Nr 31, poz. 137) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Decyzje przewidziane w niniejszej ustawie należą do właściwości starosty. Wydawanie tych decyzji jest zadaniem z zakresu administracji rządowej.”

Art. 14. [Ustawa o Państwowej Inspekcji Handlowej] W ustawie z dnia 25 lutego 1958 r. o Państwowej Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 1969 r. Nr 26, poz. 206, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, z 1991 r. Nr 65, poz. 279 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:

1) w tytule ustawy oraz w art. 6 -11 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Państwowa Inspekcja Handlowa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Inspekcja Handlowa”;

2) art. 1 -5 otrzymują brzmienie:

„Art. 1. 1. Inspekcja Handlowa jest powołana do ochrony interesów konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa.

2. Do zadań Inspekcji Handlowej należy:

1) kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów odrębnych, w zakresie produkcji, handlu i usług,

2) kontrola jakości i bezpieczeństwa towarów i usług, w szczególności zagrażających życiu lub zdrowiu konsumentów,

3) podejmowanie kontroli, mediacji i innych działań interwencyjnych w celu ochrony indywidualnych interesów i praw konsumentów,

4) prowadzenie centralnych i wojewódzkich laboratoriów kontrolno-analitycznych,

5) organizowanie i prowadzenie polubownego sądownictwa konsumenckiego,

6) prowadzenie poradnictwa konsumenckiego,

7) wykonywanie innych zadań określonych w przepisach odrębnych.

Art. 2. 1. Zadania określone w art. 1 wykonują następujące organy:

1) Główny Inspektor Inspekcji Handlowej, zwany dalej Głównym Inspektorem,

2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej, zwanego dalej wojewódzkim inspektorem, jako kierownika wojewódzkiej inspekcji handlowej wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej.

2. Wojewódzki inspektor wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Handlowej określone w ustawie oraz przepisach odrębnych.

3. Wojewódzki inspektor kieruje działalnością wojewódzkiego inspektoratu inspekcji handlowej.

4. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Handlowej, organem właściwym jest wojewódzki inspektor i jako organ wyższego stopnia Główny Inspektor.

Art. 3. 1. Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

2. Zastępcę Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Głównego Inspektora.

3. Główny Inspektor kieruje działalnością Inspekcji Handlowej przy pomocy Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej.

4. Wojewódzkiego inspektora i jego zastępcę powołuje i odwołuje wojewoda, po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora.

Art. 4. Organizację Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej określi statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.

Art. 5. 1. Organy Inspekcji Handlowej wykonują zadania określone w ustawie, na podstawie okresowych planów pracy; mogą też podejmować kontrole nie planowane, jeżeli wymagają tego okoliczności faktyczne.

2. Główny Inspektor opracowuje kierunki działania Inspekcji Handlowej oraz plany kontroli o znaczeniu krajowym, zatwierdzane przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

3. Wojewódzcy inspektorzy ustalają plany pracy uwzględniające kierunki działania i plany kontroli, o których mowa w ust. 2, oraz wnioski wojewody.”;

3) w art. 6:

a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Zadania ochrony konsumenta w zakresie określonym ustawą oraz innymi przepisami sprawują również organy jednostek samorządu terytorialnego.

3. W szczególności zadania jednostek samorządu terytorialnego w zakresie ochrony konsumenta wykonuje powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów, powoływany i odwoływany przez radę powiatu (radę miasta na prawach powiatu) na zasadach określonych odrębnymi przepisami, które ustalają również szczegółowy zakres jego działania i przysługujące mu uprawnienia.”,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady współpracy organów Inspekcji Handlowej z powiatowym (miejskim) rzecznikiem konsumentów, a także z innymi organami administracji publicznej i instytucjami kontrolnymi, w tym organizacjami pozarządowymi działającymi w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust. 2 .”;

4) w art. 7 w ust. 1:

a) w pkt 1:

- lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) w przedsiębiorstwach produkujących towary na potrzeby handlu i przemysłu gastronomicznego,”

- skreśla się lit. d),

b) w pkt 4 wyrazy „Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów” zastępuje się wyrazami „Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia”;

5) art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Art. 13. 1. W postępowaniu kontrolnym przed organami Inspekcji Handlowej w zakresie nie uregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

2. Inspektorzy Inspekcji Handlowej w związku z wykonywanymi czynnościami kontrolnymi korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.

3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania organów Inspekcji Handlowej.”

Art. 15. [Ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych] W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 1972 r. Nr 47, poz. 298, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 64, poz. 271 oraz z 1997 r. Nr 126, poz. 805 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Art. 1. 1. Zakładanie i rozszerzanie cmentarzy komunalnych należy do zadań własnych gminy.

2. O założeniu lub rozszerzeniu cmentarza komunalnego decyduje rada gminy, a w miastach na prawach powiatu rada miasta, po uzyskaniu zgody właściwego inspektora sanitarnego.

3. Właściwe władze kościelne decydują o założeniu lub rozszerzeniu cmentarza wyznaniowego, które może nastąpić na terenie przeznaczonym na ten cel w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, po uzyskaniu zgody właściwego inspektora sanitarnego.

4. O zamknięciu cmentarza komunalnego decyduje właściwa rada gminy lub rada miasta, po zasięgnięciu opinii właściwego inspektora sanitarnego.

5. O zamknięciu cmentarza wyznaniowego decyduje właściwa władza kościelna, po zasięgnięciu opinii właściwego inspektora sanitarnego.”;

2) w art. 2 w ust. 1 wyrazy „do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska organów prezydiów rad narodowych miast, osiedli i gromad” zastępuje się wyrazami „zarządów gmin (miast)”;

3) art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Art. 3. 1. Cmentarze zakłada się i rozszerza na terenach określonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.

2. Zasady i tryb nabycia gruntów pod cmentarze określa ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741).”;

4) art. 4 otrzymuje brzmienie:

„Art. 4. Cmentarze komunalne zakłada się w zasadzie na terenie każdej gminy lub miasta, jednakże w uzasadnionych przypadkach można założyć cmentarz dla kilku gmin.”;

5) w art. 5:

a) w ust. 2 w pkt 2 wyraz „milicyjnych” zastępuje się wyrazem „policyjnych”,

b) w ust. 3 wyrazy „Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia”;

6) w art. 6:

a) w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy „właściwy do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska organ prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa)” zastępuje się wyrazami „zarząd gminy (zarząd miasta na prawach powiatu)”,

b) w ust. 4 wyrazy „Ministra Kultury i Sztuki” zastępuje się wyrazami „ministra właściwego do spraw kultury”,

c) w ust. 5 wyrazy „Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa” zastępuje się wyrazami „ministra właściwego do spraw administracji publicznej”,

d) skreśla się ust. 6;

7) w art. 9:

a) użyte w ust. 3 i 5 wyrazy „Minister Zdrowia i Opieki Społecznej” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw zdrowia”,

b) w ust. 4 wyrazy „powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) lub portowego inspektora sanitarnego” zastępuje się wyrazami „miejscowo inspektora sanitarnego”;

8) w art. 10:

a) w ust. 2 w zdaniu 2 wyrazy „do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej” zastępuje się wyrazem „starosta”,

b) w ust. 3wyrazy „właściwy do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium rady narodowej miasta, osiedla lub gromady” zastępuje się wyrazami „ośrodek pomocy społecznej”,

c) w ust. 5wyrazy „Minister Sprawiedliwości” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw sprawiedliwości”;

9) w art. 11:

a) w ust. 2 skreśla się wyrazy „zakładu społecznego służby zdrowia”, a wyrazy „właściwy do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej” zastępuje się wyrazami „właściwego starostę”,

b) w ust. 3:

- w zdaniu wstępnym wyrazy „Minister Zdrowia i Opieki Społecznej” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw zdrowia”,

- w pkt 2wyrazy „Ministrem Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „ministrem właściwym do spraw administracji publicznej”,

- w pkt 3wyrazy „Ministrami Finansów oraz Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa” zastępuje się wyrazami „ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw administracji publicznej”,

c) w ust. 4wyrazy „Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej i Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia”,

d) w ust. 7 skreśla się wyrazy „administracji prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej”,

e) w ust. 8 skreśla się wyrazy „powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) lub portowego”, a wyrazy „Milicji Obywatelskiej” zastępuje się wyrazem „Policji”;

10) w art. 13 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;

11) w art. 14:

a) w ust. 1 wyrazy „miast, osiedli i gromad” zastępuje się wyrazem „gmin”,

b) w ust. 2 dwukropek zastępuje się myślnikiem i dodaje się wyrazy „właściwego inspektora sanitarnego.” oraz skreśla się pkt 1 i 2,

c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Na sprowadzenie zwłok i szczątków z obcego państwa należy uzyskać zezwolenie starosty właściwego dla miejsca, w którym zwłoki i szczątki mają być pochowane, działającego w porozumieniu z właściwym inspektorem sanitarnym.

4. W przypadku śmierci na skutek choroby zakaźnej, wymienionej w wykazie ustalanym przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zezwolenie na przewóz zwłok nie może być udzielone przed upływem dwóch lat od dnia zgonu. Wyjątki od tej zasady mogą być czynione przez ministra właściwego do spraw zdrowia, który może te uprawnienia przekazać wojewódzkim inspektorom sanitarnym.”;

12) w art. 15:

a) użyte w ust. 1 w pkt 1 i 3 wyrazy „powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) lub portowego inspektora sanitarnego” zastępuje się wyrazami „właściwego inspektora sanitarnego”,

b) w ust. 3 wyrazy „Minister Zdrowia i Opieki Społecznej” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw zdrowia”;

13) w art. 20 wyrazy „Ministrowie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Zdrowia i Opieki Społecznej” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia.”;

14) art. 21 otrzymuje brzmienie:

„Art. 21. 1. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów niniejszej ustawy oraz przepisów wykonawczych do ustawy sprawują starostowie, wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) oraz właściwi miejscowo inspektorzy sanitarni.

2. Ogólny nadzór nad sprawami objętymi niniejszą ustawą sprawują według właściwości ministrowie właściwi: do spraw administracji publicznej i do spraw zdrowia.”

Art. 16. [Ustawa o zwalczaniu gruźlicy] W ustawie z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu gruźlicy (Dz. U. Nr 27, poz. 170, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Osoby zamieszkałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane, na żądanie właściwego do spraw zdrowia organu administracji publicznej:

1) poddawać się szczepieniom ochronnym przeciwko gruźlicy,

2) poddawać się badaniom lekarskim, mającym na celu wykrywanie i leczenie gruźlicy,

3) udzielać wyjaśnień mogących mieć znaczenie dla rozpoznania gruźlicy, wykrycia źródła zakażenia bądź zapobiegania szerzeniu się gruźlicy.”;

2) w art. 6:

a) w ust. 1 wyrazy „Właściwy do spraw zdrowia organ prezydium powiatowej (miejskiej w mieście stanowiącym powiat miejski, dzielnicowej w mieście wyłączonym z województwa) rady narodowej” zastępuje się wyrazami „Starosta (przewodniczący zarządu miasta w miastach na prawach powiatu) ”,

b) w ust. 2wyrazy „Państwowy inspektor sanitarny” zastępuje się wyrazami „Inspektor sanitarny”;

3) w art. 10:

a) w ust. 1 wyrazy „Zakłady pracy zatrudniające pracowników chorych na gruźlicę i ozdrowieńców są obowiązane” zastępuje się wyrazami „Pracodawcy zatrudniający pracowników chorych na gruźlicę i ozdrowieńców są obowiązani”,

b) w ust. 2wyrazy „Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw zdrowia”,

c) w ust. 3wyrazy „Zakład pracy” zastępuje się wyrazem „Pracodawca”;

4) w art. 11 w ust. 1 wyrazy „Zakłady pracy powinny” zastępuje się wyrazami „Pracodawcy powinni”;

5) w art. 17 w ust. 2 skreśla się wyrazy „i w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych”;

6) w art. 18 wyrazy „przepisów art. 13, 14 i 15” zastępuje się wyrazami „przepisów art. 13”.

Art. 17. [Ustawa o utracie mocy prawnej niektórych ksiąg wieczystych] W ustawie z dnia 17 lutego 1960 r. o utracie mocy prawnej niektórych ksiąg wieczystych (Dz. U. Nr 11, poz. 67, z 1962 r. Nr 39, poz. 169, z 1968 r. Nr 3, poz. 13, z 1982 r. Nr 11, poz. 80 i z 1989 r. Nr 10, poz. 55) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 w ust. 1 wyrazy „do spraw rolnych i leśnych organu prezydium powiatowej rady narodowej” zastępuje się wyrazami „zarządu gminy”;

2) użyty w art. 2 w ust. 1, w art. 4 w ust. 2 i 3 dwukrotnie, w art. 7 w ust. 3 dwukrotnie, w różnych przypadkach wyraz „orzeczenie” zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem „decyzja”;

3) w art. 6 w ust. 2:

- wyrazy „orzeczenie właściwego do spraw rolnych i leśnych organu prezydium powiatowej rady narodowej” zastępuje się wyrazami „decyzja właściwego starosty”,

- dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„Wydawanie tych decyzji jest zadaniem z zakresu administracji rządowej.”;

4) w art. 7 w ust. 3wyrazy „do spraw rolnych i leśnych organ prezydium rady narodowej” zastępuje się wyrazem „starosta”.

Art. 18. [Ustawa o ochronie dóbr kultury] W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 88, poz. 554 i Nr 115, poz. 741) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 w ust. 2 wyrazy „państwowe i samorządowe” zastępuje się wyrazami „rządowe i samorządowe”;

2) art. 7a otrzymuje brzmienie:

„Art. 7a. 1. Służbą Ochrony Zabytków kieruje Generalny Konserwator Zabytków, który jest centralnym organem administracji rządowej.

2. Generalnego Konserwatora Zabytków powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury.

3. Zastępcę Generalnego Konserwatora Zabytków powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw kultury, na wniosek Generalnego Konserwatora Zabytków.

4. Generalny Konserwator Zabytków kieruje Służbą Ochrony Zabytków przy pomocy Urzędu Generalnego Konserwatora Zabytków.

5. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw kultury, w drodze rozporządzenia, nadaje statut Urzędowi Generalnego Konserwatora Zabytków.”;

3) art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Art. 8. 1. Ochronę dóbr kultury sprawują następujące organy:

1) minister właściwy do spraw kultury,

2) Generalny Konserwator Zabytków,

3) wojewoda, przy pomocy wojewódzkiego konserwatora zabytków jako kierownika wojewódzkiej Służby Ochrony Zabytków wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej,

4) dyrektorzy (kierownicy) muzeów w stosunku do zabytków znajdujących się w muzeach,

5) dyrektor Ośrodka Dokumentacji Zabytków, kierujący centralną ewidencją dóbr kultury,

6) dyrektorzy (kierownicy) jednostek organizacyjnych powołanych do ochrony zabytków,

7) Biblioteka Narodowa w Warszawie i biblioteki wyznaczone przez ministra właściwego do spraw kultury w porozumieniu z właściwymi ministrami (kierownikami urzędów centralnych) i Polską Akademią Nauk, w stosunku do zabytkowych materiałów bibliotecznych w zakresie im zleconym.

2. Wojewódzki konserwator zabytków wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Służby Ochrony Zabytków określone w ustawie i przepisach odrębnych.

3. Wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek Generalnego Konserwatora Zabytków lub za jego zgodą.

4. Zastępcę wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków.

5. Wojewódzki konserwator zabytków kieruje wojewódzkim oddziałem Służby Ochrony Zabytków.

6. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Służby Ochrony Zabytków, organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki konserwator zabytków i jako organ wyższego stopnia Generalny Konserwator Zabytków.

7. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, może tworzyć delegatury wojewódzkiego oddziału Służby Ochrony Zabytków. Kierownik delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego konserwatora zabytków, prowadzić sprawy i wydawać na terenie swojego działania decyzje administracyjne.

8. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub za jego zgodą, może powierzyć w drodze porozumienia prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego konserwatora zabytków, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych, gminom i powiatom, a także związkom gmin i powiatów, położonym na terenie województwa.

9. Minister właściwy do spraw kultury w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji wojewódzkich oddziałów Służby Ochrony Zabytków.”;

4) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:

„Art. 8a. Ochronę dóbr kultury w zakresie określonym ustawą oraz innymi przepisami sprawują również organy jednostek samorządu terytorialnego.”;

5) w art. 10 w ust. 1 po wyrazie „powołuje” dodaje się wyrazy „i odwołuje”;

6) w art. 11:

a) w ust. 1 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego”,

b) w ust. 2 skreśla się wyrazy „działającym w imieniu wojewody”,

c) w ust. 3 skreśla się wyrazy „działającego w imieniu wojewody”;

7) art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Art. 12. 1. Generalny Konserwator Zabytków może powierzyć, w drodze porozumienia, dyrektorom (kierownikom) instytucji kultury, dla których organizatorem jest minister właściwy do spraw kultury, wykonywanie określonych zadań w sprawach ochrony zabytków, w tym wydawanie decyzji administracyjnych.

2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, wymaga zgody ministra właściwego do spraw kultury.

3. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub za jego zgodą, może powierzyć w drodze porozumienia prowadzenie, w jego imieniu, niektórych spraw z zakresu swojej właściwości, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, dyrektorom (kierownikom) muzeów lub bibliotek oraz dyrektorom (kierownikom) specjalistycznych jednostek organizacyjnych powołanych w celu ochrony dóbr kultury.

4. Powierzenie spraw, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, na rzecz dyrektorów (kierowników) muzeów lub bibliotek oraz dyrektorów (kierowników) jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 3, może nastąpić za zgodą właściwego dla tych muzeów, bibliotek lub jednostek organizatora bądź organu nadzoru.”;

8) w art. 13:

a) w ust. 1 skreśla się wyrazy „działający w imieniu wojewody”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Zarządy gmin są zobowiązane do prowadzenia ewidencji dóbr kultury nie wpisanych do rejestru zabytków, a znajdujących się na terenie ich działania.”;

9) w art. 14 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1) wojewódzkiego konserwatora zabytków, wydanej z urzędu lub na wniosek właściciela dobra kultury, jego użytkownika, bądź właściwego organu powiatu lub gminy,

2) Generalnego Konserwatora Zabytków.”;

10) w art. 15:

a) w ust. 1 skreśla się wyrazy „działającego w imieniu wojewody”,

b) skreśla się ust. 3;

11) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. O skreśleniu zabytku z rejestru decyduje Generalny Konserwator Zabytków, a w przypadku powołania właściwej specjalistycznej jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 10 ust. 2, Generalny Konserwator Zabytków po zasięgnięciu opinii tej jednostki.”;

12) w art. 17 wyrazy „ewidencji zabytków” zastępuje się wyrazami „ewidencji dóbr kultury”;

13) w art. 19 wyrazy „Organy służby konserwatorskiej mają” zastępuje się wyrazami „Starosta ma”;

14) w art. 20 wyraz „wojewodowie” zastępuje się wyrazem „starostowie”;

15) w art. 21:

a) w ust. 1 skreśla się wyrazy „działającego w imieniu wojewody”,

b) w ust. 2 po wyrazie „udzielania” dodaje się wyrazy „i cofania”;

16) w art. 22 w ust. 1 po wyrazach „zarząd właściwej gminy” dodaje się wyrazy „lub zarząd właściwego powiatu” oraz skreśla się wyrazy „działającego w imieniu wojewody”;

17) w art. 23 w ust. 2 wyrazy „ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1989 r. Nr 14, poz. 74 i Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 90 i Nr 34, poz. 198) ” zastępuje się wyrazami „ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741) ”;

18) w art. 24 w ust. 3 i 4 po wyrazie „gminy” dodaje się wyrazy „lub powiatu”;

19) art. 32 otrzymuje brzmienie:

„Art. 32. Wierzytelność Państwa z tytułu robót wymienionych w art. 31 ust. 2, prowadzonych przy zabytkach nieruchomych, nie stanowiących jego własności, zabezpiecza się, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, w formie hipoteki przymusowej.”;

20) w art. 34 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Przejęcie na własność Państwa zabytku nieruchomego następuje w trybie przepisów ustawy, o której mowa w art. 23 ust. 2, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub starosty.”;

21) art. 37 otrzymuje brzmienie:

„Art. 37. 1. W razie uzasadnionej obawy zniszczenia, uszkodzenia lub wywiezienia dobra kultury bez zezwolenia za granicę bądź też niezapewnienia dobru kultury, pomimo wezwania ze strony organu służby konserwatorskiej, należytych warunków konserwacji, starosta z urzędu lub na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków wydaje decyzję o zabezpieczeniu tego dobra kultury w formie ustanowienia tymczasowego zajęcia aż do chwili usunięcia niebezpieczeństwa.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do nieruchomych dóbr kultury nie wpisanych do rejestru zabytków.

3. Tymczasowe zajęcie polega na przeniesieniu ruchomego dobra kultury, w zależności od przedmiotu, do muzeum, archiwum lub biblioteki, w stosunku zaś do zabytku nieruchomego na oddaniu go w zarząd gminie bądź innym właściwym organom samorządu województwa lub powiatu.”;

22) w art. 38:

a) w ust. 2 wyrazy „lokalami lub budynkami” zastępuje się wyrazami „gruntami, budynkami lub lokalami”,

b) w ust. 3 po wyrazie „Państwa” dodaje się wyrazy „lub jednostek samorządu terytorialnego”;

23) w art. 39 po wyrazie „Państwa” dodaje się wyrazy „lub jednostki samorządu terytorialnego”;

24) art. 40 otrzymuje brzmienie:

„Art. 40. 1. W celu zapewnienia należytej ochrony i właściwego wykorzystania zabytków nieruchomych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej powinny dążyć do ich zagospodarowania na cele użytkowe.

2. Minister właściwy do spraw kultury określi, w drodze rozporządzenia, warunki wykorzystania zabytków nieruchomych na cele użytkowe oraz zasady i tryb przyznawania dotacji z budżetu państwa przeznaczonych dla użytkowników zabytków, prowadzących prace remontowe i konserwatorskie przy tych zabytkach.”;

25) w art. 41 w ust. 2 i 3 wyrazy „Minister Kultury i Sztuki” zastępuje się wyrazami „Generalny Konserwator Zabytków”;

26) w art. 70 w ust. 2 wyrazy „wojewódzkiego konserwatora zabytków” zastępuje się wyrazami „zarząd powiatu”.

Art. 19. [Ustawa o obywatelstwie polskim] W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 10, poz. 49, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1997 r. Nr 114, poz. 739) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 10:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Cudzoziemiec, któremu udzielono zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i który pozostaje co najmniej 3 lata w związku małżeńskim z osobą posiadającą obywatelstwo polskie, nabywa obywatelstwo polskie, jeżeli w terminie określonym w ust. 1a złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.”,

b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Termin do złożenia oświadczenia woli, o którym mowa w ust. 1, wynosi 6 miesięcy od dnia uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na osiedlenie się albo 3 lata i 6 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego z osobą posiadającą obywatelstwo polskie.”;

2) w art. 11 w ust. 1 wyraz „Kobieta” zastępuje się wyrazem „Osoba”;

3) w art. 13:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Obywatel polski traci obywatelstwo polskie na swój wniosek po uzyskaniu zgody Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.”,

b) w ust. 2 wyrazy „Zezwolenie na zmianę obywatelstwa udzielone” zastępuje się wyrazami „Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa udzielona”,

c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielona jednemu z rodziców rozciąga się na dzieci pozostające pod jego władzą rodzicielską, gdy drugiemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska lub nie jest on obywatelem polskim albo gdy jest obywatelem polskim i wyrazi przed właściwym organem zgodę na utratę obywatelstwa polskiego przez dzieci.

4. W przypadku gdy drugie z rodziców jest obywatelem polskim i sprzeciwia się rozciągnięciu na dzieci zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego udzielonej pierwszemu z rodziców lub gdy porozumienie napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, każde z rodziców może zwrócić się o rozstrzygnięcie do sądu.”,

d) w ust. 5 wyrazy „Zezwolenie na zmianę obywatelstwa” zastępuje się wyrazami „Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa”;

4) skreśla się art. 14 i art. 15;

5) rozdział 4 otrzymuje brzmienie:

„ROZDZIAŁ 4

Właściwość organów

Art. 16. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadaje obywatelstwo polskie i wyraża zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.

2. Podania do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadanie obywatelstwa polskiego oraz o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego osoby zamieszkałe w Polsce wnoszą za pośrednictwem starosty, a zamieszkałe za granicą - za pośrednictwem konsula Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 17. 1. Decyzję w sprawie uznania za obywatela polskiego wydaje wojewoda, o ile przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej.

2. Decyzje w sprawach określonych w art. 6 ust. 3 oraz w art. 10 i 11 wydają:

1) właściwy miejscowo starosta - w stosunku do osób zamieszkałych w Polsce,

2) konsul Rzeczypospolitej Polskiej - w stosunku do osób zamieszkałych za granicą.

3. Oświadczenie o wyborze obywatelstwa obcego, o którym mowa w art. 6 ust. 1, i o wyrażeniu zgody na nabycie obywatelstwa polskiego, o którym mowa w art. 8 ust. 5 pkt 3 i ust. 6 oraz w art. 12 ust. 3 i 4, a także o wyrażeniu zgody na utratę przez dzieci obywatelstwa polskiego, o którym mowa w art. 13 ust. 3, przyjmuje:

1) właściwy miejscowo starosta - od osób zamieszkałych w Polsce,

2) konsul Rzeczypospolitej Polskiej - od osób zamieszkałych za granicą.

4. Posiadanie i utratę obywatelstwa polskiego stwierdza wojewoda. Odmowa stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego lub jego utraty następuje w drodze decyzji administracyjnej.

5. W sprawach, o których mowa w art. 6 ust. 2 i w art. 13 ust. 4, przekazanych do rozstrzygnięcia sądowi, orzeka sąd polski. Rzeczowo właściwym jest sąd rejonowy, działający jako władza opiekuńcza. Miejscową właściwość sądu określa się według miejsca zamieszkania dziecka w Polsce, a jeżeli nie ma ono miejsca zamieszkania w Polsce - według miejsca jego pobytu w Polsce. W razie braku tych podstaw właściwym jest Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy.

Art. 18. 1. O właściwości miejscowej wojewody - w sprawach określonych w art. 17 ust. 4 - stanowią kolejno: miejsce zamieszkania osoby, której postępowanie ma dotyczyć, miejsce jej pobytu, miejsce jej ostatniego zamieszkania lub pobytu. W razie braku tych podstaw, właściwy jest wojewoda warszawski.

2. O właściwości miejscowej starosty w sprawach określonych w art. 16 ust. 2 oraz w art. 17 w ust. 2 pkt 1 i w ust. 3 pkt 1 stanowią kolejno: miejsce zamieszkania osoby, której postępowanie ma dotyczyć, miejsce jej pobytu, miejsce jej ostatniego zamieszkania lub pobytu. W razie braku tych podstaw właściwy jest Prezydent m. st. Warszawy jako organ wykonawczy gminy Warszawa-Centrum.

Art. 18a. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach o nadanie lub wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego oraz wzory zaświadczeń i wniosków.

Art. 18b. Określone w ustawie zadania i kompetencje starosty są zadaniami z zakresu administracji rządowej.”

Art. 20. [Prawo lotnicze] W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1996 r. Nr 45, poz. 199 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 50 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 wyrazy „Milicji Obywatelskiej lub najbliższy organ administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „Policji lub najbliższy organ administracji publicznej”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Organy wojskowe, Policji i administracji publicznej, jednostki organizacyjne służby zdrowia i ochrony przeciwpożarowej oraz przedsiębiorcy obowiązani są współdziałać z organami wymienionymi w ust. 2, a także brać udział w akcji zapobiegawczej na wezwanie organów ruchu lotniczego w razie zagrożenia bezpieczeństwa statku powietrznego.”

Art. 21. [Ustawa o substancjach trujących] W ustawie z dnia 21 maja 1963 r. o substancjach trujących (Dz. U. Nr 22, poz. 116, z .1983 r. Nr 6, poz. 35 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) w art. 11 w ust. 1 wyrazy „do jednostek podległych radom narodowym - prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw)” zastępuje się wyrazami „do gminnych, powiatowych i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych - zarządy właściwych: gmin, powiatów i samorządów województw (zarządy miast, miasta na prawach powiatów)”.

Art. 22. [Ustawa o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych] W ustawie z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169, z 1982 r. Nr 11, poz. 80 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 8:

a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie:

„1. Starosta ustala, stosownie do przepisów art. 1 i 3, które nieruchomości stanowią wspólnotę gruntową bądź mienie gromadzkie.

2. Wykaz uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej oraz wykaz obszarów gospodarstw przez nich posiadanych i wielkość przysługujących im udziałów we wspólnocie ustala, w drodze decyzji, starosta. Dla obszarów gmin projekty takich wykazów sporządzają wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast).

3. Jeżeli wspólnota gruntowa położona jest na obszarze dwu lub więcej powiatów, wojewoda określa, który ze starostów będzie właściwy w sprawach wymienionych w ust. 1 i 2. ”,

b) w ust. 6 wyrazy „lokalu prezydium gromadzkiej rady narodowej bądź miejskiej (dzielnicowej) rady narodowej lub rady narodowej osiedla” zastępuje się wyrazami „urzędzie gminy”;

2) w art. 9 w ust. 2 wyrazy „gromady (miasta, osiedla) ” zastępuje się wyrazem „gminy”;

3) w art. 15 wyrazy „ustalą Ministrowie Rolnictwa oraz Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego” zastępuje się wyrazami „ustali minister właściwy do spraw rolnictwa”;

4) użyte w art. 18 w ust. 1, w art. 21 w ust. 6, w art. 23, w art. 25 w ust. 1-3, w art. 26 w ust. 1 i w art. 27 w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy „do spraw rolnych i leśnych organ prezydium powiatowej rady narodowej” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „zarząd gminy”;

5) art. 24 otrzymuje brzmienie:

„Art. 24. 1. W terminie oznaczonym w statucie spółki organy spółki są obowiązane przedstawić właściwemu zarządowi gminy do zatwierdzenia plan zagospodarowania i regulamin użytkowania gruntów i urządzeń spółki. Jeżeli zagospodarowanie dotyczy gruntów określonych w art. 6 ust. 2 - organy spółki przedstawiają staroście do zatwierdzenia uproszczony plan zagospodarowania takich gruntów, po wcześniejszym uzyskaniu opinii właściwego terytorialnie nadleśniczego.

2. Zarządy gmin oraz starostowie są uprawnieni do wprowadzenia w przedstawionych planach oraz w regulaminie zmian i uzupełnień uzasadnionych względami gospodarczymi.”;

6) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W razie sprzedaży nieruchomości stanowiącej wspólnotę gruntową, gminie przysługuje prawo pierwokupu.”

Art. 23. [Ustawa o zwalczaniu chorób zakaźnych] W ustawie z dnia 13 listopada 1963 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1997 r. Nr 60, poz. 369) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane, na żądanie inspektora sanitarnego bądź właściwego do spraw zdrowia organu administracji publicznej:

1) poddawać się szczepieniom ochronnym przeciwko chorobom zakaźnym,

2) poddawać się badaniom mającym na celu wykrywanie chorób zakaźnych,

3) wykonywać zalecenia dotyczące zabiegów higienicznosanitarnych, jakie okażą się niezbędne w celu zapobiegania chorobom zakaźnym,

4) udzielać wyjaśnień i podawać dane mogące mieć znaczenie dla wykrycia choroby zakaźnej i źródła zakażenia lub zapobiegania szerzeniu się choroby zakaźnej.”;

2) użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 7 w ust. 3 i w art. 26 w ust. 1 pkt 1 wyrazy „Państwowej Inspekcji Sanitarnej” zastępuje się wyrazami „Inspekcji Sanitarnej”;

3) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Właściciel, zarządca, administrator oraz pracodawca są obowiązani utrzymywać nieruchomości w należytym stanie higienicznosanitarnym oraz stosować się do wskazań i nakazów wydawanych przez organy Inspekcji Sanitarnej w celu zwalczania chorób zakaźnych.”;

4) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zakłady opieki zdrowotnej, akademie medyczne i inne szkoły wyższe prowadzące działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, instytuty naukowo-badawcze, osoby wykonujące zawód medyczny, kierownicy statków morskich i śródlądowych oraz statków powietrznych, pracodawcy, zakłady nauczania, wychowania i opieki, hotele, domy wczasowe, schroniska turystyczne i ośrodki turystyczno-wypoczynkowe, zakłady karne, organy Policji, organy jednostek samorządu terytorialnego mają obowiązek zgłaszania organom Inspekcji Sanitarnej, a także określonym publicznym zakładom opieki zdrowotnej przypadków zachorowania, podejrzenia o zachorowanie i zgonów na choroby zakaźne natychmiast po otrzymaniu o nich wiadomości.”;

5) w art. 7:

a) w ust. 1 i 2 wyrazy „Powiatowy (miejski, dzielnicowy) lub portowy inspektor sanitarny” zastępuje się wyrazami „Powiatowy (miejski w miastach na prawach powiatu), portowy lub kolejowy inspektor sanitarny”,

b) skreśla się ust. 5;

6) w art. 8:

a) w ust. 1 wyrazy „społeczne służby zdrowia” zastępuje się wyrazami „opieki zdrowotnej”,

b) w ust. 2 wyrazy „Powiatowy (miejski, dzielnicowy) lub portowy inspektor sanitarny” zastępuje się wyrazami „Powiatowy (miejski w miastach na prawach powiatu), portowy lub kolejowy inspektor sanitarny”,

c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Zarząd powiatu właściwy ze względu na miejsce zamieszkania w stosunku do obywateli polskich oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych w stosunku do cudzoziemców pokrywają:

1) koszty przewozu osób podlegających przymusowej hospitalizacji lub izolacji oraz

2) koszty przejazdu do zakładu opieki zdrowotnej osób podlegających przymusowemu leczeniu lub przymusowym badaniom stanu zdrowia, z wyjątkiem badań określonych w art. 2 ust. 2 pkt 3.”,

d) w ust. 7 wyrazy „zakłady pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawcy”;

7) art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Art. 9. Lekarz, starszy felczer lub felczer, który w czasie wykonywania czynności zawodowych stwierdził przypadek choroby zakaźnej lub powziął podejrzenie co do istnienia takiej choroby, jest obowiązany zastosować środki zapobiegające szerzeniu się choroby. Jeżeli lekarz, starszy felczer lub felczer nie jest upoważniony do wykonywania uprawnień inspektora sanitarnego, przysługują mu w takim przypadku uprawnienia określone w art. 7 ust. 1 pkt 2, 3 i 5 oraz ust. 2, z tym że od jego decyzji może być wniesione odwołanie do właściwego inspektora sanitarnego.”;

8) w art. 10 wyrazy „Wojewódzki inspektor sanitarny (inspektor sanitarny miasta wyłączonego z województwa) ” zastępuje się wyrazami „Inspektor sanitarny”;

9) w art. 12:

a) w ust. 1 wyrazy „prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) na wniosek wojewódzkiego inspektora sanitarnego (inspektora sanitarnego miasta wyłączonego z województwa) ” zastępuje się wyrazami „właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego bądź wojewoda na wniosek inspektora sanitarnego”,

b) w ust. 3 wyrazy „prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa)” zastępuje się wyrazami „zarząd powiatu”,

c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Zarządzenia w sprawach określonych w ust. 1 powinny określać sposób wykonania wprowadzanych nakazów i zakazów oraz powinny być podawane do wiadomości w drodze obwieszczeń publicznych.”;

10) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Główny Inspektor Sanitarny bądź wojewódzki inspektor sanitarny ustala, które przepisy ustawy mogą być stosowane do jednostek chorobowych określonych w ust. 1. Zarządzenie wydane w tej sprawie przez wojewódzkiego inspektora sanitarnego traci moc, jeżeli nie zostanie zatwierdzone, przed upływem tygodnia od dnia jego wydania, przez Głównego Inspektora Sanitarnego.”;

11) w art. 15:

a) w ust. 1 wyrazy „zakład pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawca”,

b) skreśla się ust. 2;

12) w art. 16:

a) w ust. 1 wyrazy „Zakład pracy” zastępuje się wyrazem „Pracodawca”,

b) skreśla się ust. 2;

13) w art. 17:

a) w ust. 1 i 3 wyrazy „Zakład pracy” zastępuje się wyrazem „Pracodawca”,

b) w ust. 2 wyrazy „powiatowy (miejski, dzielnicowy) lub portowy inspektor sanitarny” zastępuje się wyrazami „powiatowy (miejski w miastach na prawach powiatu), portowy lub kolejowy inspektor sanitarny”;

14) w art. 20:

a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Osoby wykonujące zawody medyczne, a także osoby o innych kwalifikacjach, zatrudnione w zakładach opieki zdrowotnej, mogą być powoływane do pracy przy zwalczaniu epidemii.

2. Decyzję o powołaniu wydaje, na wniosek inspektora sanitarnego:

1) starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub zatrudnienia osoby powoływanej, jeśli powołanie dotyczy obszaru danego powiatu,

2) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub zatrudnienia osoby powoływanej, jeśli powołanie dotyczy obszaru danego województwa,

3) minister właściwy do spraw zdrowia w razie powołania na obszar innego województwa.”,

b) w ust. 3 pkt 2-4 otrzymują brzmienie:

„2) posłowie i senatorowie,

3) członkowie organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego,

4) osoby zatrudnione w jednostkach organizacyjnych podległych ministrom właściwym do spraw: obrony narodowej, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości i transportu”,

c) w ust. 4 wyrazy „zakładzie społecznym służby zdrowia” zastępuje się wyrazami „zakładzie opieki zdrowotnej”;

15) w art. 21 w ust. 2 wyrazy „państwowy inspektor sanitarny” zastępuje się wyrazami „inspektor sanitarny”.

Art. 24. [Kodeks cywilny] W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 79, w art. 81 § 2 pkt 2, w art. 232, w art. 233, w art. 234, w art. 235 § 1, w art. 236 § 1, w art. 239 § 1, w art. 240, w art. 243, w art. 599 § 2 oraz w art. 600 § 2 użyty w różnych przypadkach i liczbach wyraz „gmina” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami „jednostka samorządu terytorialnego”;

2) w art. 179 w § 1 wyrazy „kierownika rejonowego organu rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazami „starosty wykonującego to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej”;

3) w art. 420¹:

a) w § 1 po wyrazie „funkcjonariusza” dodaje się wyraz „jednostki”,

b) § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Funkcjonariuszami jednostek samorządu terytorialnego w rozumieniu niniejszego tytułu są pracownicy samorządowi, radni, członkowie zarządów gmin, powiatów i województw, a także inne osoby, do których stosuje się przepisy o pracownikach samorządowych. Za funkcjonariuszy jednostek samorządu terytorialnego uważa się także osoby działające na zlecenie organów jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków.”;

4) art. 420² otrzymuje brzmienie:

„Art. 420². Jeżeli jednak szkoda została wyrządzona przez funkcjonariusza jednostki samorządu terytorialnego przy wykonywaniu określonych ustawami zadań z zakresu administracji rządowej lub zleconych przez ustawy albo powierzonych, odpowiedzialność za szkodę ponoszą Skarb Państwa i jednostka samorządu terytorialnego solidarnie.”;

5) w art. 421 po wyrazach „Skarbu Państwa albo” dodaje się wyraz „jednostki”;

6) w art. 951 § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Spadkodawca może sporządzić testament także w ten sposób, że w obecności dwóch świadków oświadczy swoją ostatnią wolę ustnie wobec przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego, sekretarza powiatu albo gminy lub kierownika urzędu stanu cywilnego.”

Art. 25. [Kodeks postępowania cywilnego] W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944) wprowadza się następujące zmiany:

1) w części pierwszej w księdze pierwszej dodaje się tytuł IIIb w brzmieniu:

„Tytuł IIIb. Powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów

Art. 63³. W sprawach o ochronę interesów konsumentów powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów może wytaczać powództwa na rzecz obywateli, a także wstępować, za zgodą powoda, do postępowania w tych sprawach w każdym jego stadium.

Art. 63⁴. W sprawach, o których mowa w art. 63³, do powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów stosuje się odpowiednio przepisy o prokuratorze.”;

2) w art. 476 w § 3 po wyrazie „terminie” dodaje się wyrazy „, a także sprawy, w których wniesiono odwołanie od orzeczenia wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności”.

Art. 26. [Ustawa o wyższym szkolnictwie wojskowym] W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 oraz z 1997 r. Nr 96, poz. 590, Nr 107, poz. 688, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 700) po art. 54a dodaje się art. 54b w brzmieniu:

„Art. 54b. Akademią nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych jest Szkoła Główna Służby Pożarniczej przygotowująca wyspecjalizowane kadry do wykonywania zadań związanych z ochroną przeciwpożarową i ochroną ludności, a także kadry naukowe i dydaktyczne dla szkół i jednostek badawczo-rozwojowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.”

Art. 27. [Ustawa o Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych] W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych (Dz. U. Nr 16, poz. 137 oraz z 1975 r. Nr 16, poz. 91) wprowadza się następujące zmiany:

1) w tytule ustawy, w art. 1 w ust. 1, w art. 3 w ust. 1 i 2, w art. 4 w ust. 1, w art. 5 w ust. 1, w art. 6, w art. 7 w ust. 1 i 2, w art. 8 w pkt 1 i 2, w art. 9 w ust. 1 i w art. 10 w ust. 3 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Państwowa Inspekcja Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Inspekcja Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych”;

2) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Zwierzchni nadzór nad działalnością Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych sprawuje minister właściwy do spraw rolnictwa.”;

3) art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Art. 2. Zadania Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych wykonują:

1) Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych,

2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, jako kierownika wojewódzkiej inspekcji skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej.”;

4) dodaje się art. 2a-2d w brzmieniu:

„Art. 2a. 1. Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa.

2. Głównego Inspektora Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa.

3. Zastępcę Głównego Inspektora Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek Głównego Inspektora Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych.

4. Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych wykonuje swoje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych.

5. Organizację Głównego Inspektoratu Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa.

Art. 2b. 1. Wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych określone w ustawie i odrębnych przepisach.

2. Wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych powołuje i odwołuje wojewoda po zasięgnięciu opinii Głównego Inspektora Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych.

3. Zastępcę wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych.

4. Wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych wykonuje swoje zadania i kompetencje przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu skupu i przetwórstwa artykułów rolnych.

Art. 2c. W postępowaniu administracyjnym organem pierwszej instancji jest wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, a organem wyższego stopnia - Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych.

Art. 2d. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych lub za jego zgodą, może powierzyć powiatom, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa artykułów rolnych, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych.”;

5) w art. 4 w ust. 2 wyraz „Państwowej” zastępuje się wyrazem „organach”;

6) w art. 7 w ust. 2 wyrazy „Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu” zastępuje się wyrazami „ministra właściwego do spraw rolnictwa”;

7) w art. 8 wyrazy „Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw rolnictwa”;

8) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:

„Art. 8a. Główny Inspektor Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych może ustalać ogólne kierunki działania organów Inspekcji lub - w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa obrotu gospodarczego, w zakresie należącym do właściwości Inspekcji - szczegółowe zasady ich postępowania, a także zasady współdziałania z innymi organami administracji publicznej i kontroli państwowej.”

Art. 28. [Ustawa o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia] W ustawie z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 5 w ust. 2, w art. 9, w art. 22 w ust. 2-5, w art. 23, w art. 24 w ust. 2, w art. 27, w art. 28 w ust. 2 oraz w art. 34 w ust. 1 w pkt 2 skreśla się wyraz „Państwowej”;

2) w art. 13a w ust. 3 skreśla się wyraz „państwowego”;

3) w art. 17:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, ogólne zasady wewnętrznej kontroli jakości zdrowotnej środków spożywczych i używek w zakładach produkcyjnych lub wprowadzających do obrotu takie artykuły.”,

b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, ogólne zasady wewnętrznej kontroli przestrzegania higieny w zakładach produkcyjnych lub wprowadzających do obrotu artykuły, o których mowa w ust. 1.”

Art. 29. [Ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych] W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1997 r. Nr 113, poz. 733) w art. 14 w ust. 2 wyraz „organ” zastępuje się wyrazem „starosta”.

Art. 30. [Ustawa o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin] W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 136, poz. 636 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 18 ust. 2-4 otrzymują brzmienie:

„2. Starosta na wniosek inwalidy wojennego kieruje go do pracy. Pracodawca, do którego inwalida został skierowany, jest obowiązany zatrudnić go stosownie do sprawności fizycznej i kwalifikacji zawodowych.

3. Rozwiązanie z inwalidą wojennym stosunku pracy przez pracodawcę może być dokonane tylko po uzyskaniu pisemnej zgody starosty:

1) bez wypowiedzenia - z przyczyn określonych w przepisach dotyczących rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia,

2) za wypowiedzeniem - tylko z ważnych przyczyn zawinionych przez inwalidę albo gdy następuje likwidacja pracodawcy.

4. Zgoda, o której mowa w ust. 3, nie jest wymagana do rozwiązania stosunku pracy z inwalidą wojennym:

1) zatrudnionym na podstawie powołania,

2) który spełnia warunki do uzyskania emerytury.”;

2) w art. 20 w ust. 1 i 2 wyrazy „zakładu pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawcy”.

Art. 31. [Kodeks pracy] W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 241¹⁴ w § 1 w pkt 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, marszałek województwa oraz przewodniczący zarządu związku samorządowego - w imieniu pracodawców zatrudniających pracowników samorządowych jednostek sfery budżetowej.”;

2) w art. 290 wyrazy „właściwy terenowy organ rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazem „wojewoda”.

Art. 32. [Ustawa o funduszu alimentacyjnym] W ustawie z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 45, poz. 200 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) w art. 9 wyraz „państwowe” zastępuje się wyrazem „publiczne”.

Art. 33. [Prawo wodne] W ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Linię brzegu ustala starosta:

1) dla wód żeglownych oraz morskich wód wewnętrznych - jako zadanie z zakresu administracji rządowej,

2) dla pozostałych wód - jako zadanie własne.”;

2) w art. 9 w ust. 3 wyrazy „naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”;

3) w art. 11 w ust. 2:

a) w pkt 1 wyrazy „naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”,

b) w pkt 2 wyrazy „naczelnik gminy” zastępuje się wyrazami „wójt, burmistrz lub prezydent miasta”;

4) w art. 12 w ust. 1 wyrazy „Rejonowy organ rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazami „Wójt, burmistrz (prezydent miasta) ”;

5) w art. 13 w ust. 3 skreśla się wyraz „terenowy” oraz wyrazy „administracji rządowej”;

6) w art. 17 wyrazy „organom gminy” zastępuje się wyrazami „organom jednostek samorządu terytorialnego”;

7) w art. 18 w ust. 1 skreśla się pkt 5-8;

8) w art. 19b:

a) w ust. 3 po wyrazie „oraz” dodaje się wyrazy „organy jednostek”,

b) w ust. 4 wyrazy „właściwymi sejmikami samorządowymi” zastępuje się wyrazami „właściwym samorządem województwa”,

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Minister właściwy do spraw środowiska zatwierdza, w drodze rozporządzenia, warunki korzystania z wód dorzecza.”,

d) w ust. 6 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw środowiska”;

9) w art. 20 w ust. 2 wyrazy „terenowy organ administracji rządowej” zastępuje się wyrazem „organ”;

10) w art. 25 w ust. 2 wyrazy „Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazem „wojewody”;

11) w art. 26 wyrazy „Terenowy organ administracji rządowej” zastępuje się wyrazami „Organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego”;

12) w art. 35 w ust. 2 wyrazy „naczelnika gminy” zastępuje się wyrazami „wójta, burmistrza (prezydenta miasta)”;

13) art. 36 otrzymuje brzmienie:

„Art. 36. 1. Organy właściwe do wydawania pozwoleń wodnoprawnych rozstrzygają spory powstałe w związku z tymi pozwoleniami, a ponadto spory:

1) o przekazywanie nadwyżek wody,

2) o udział w kosztach wykonania oraz utrzymania budowli i murów tworzących brzeg wody.

2. Starosta rozstrzyga spory o rozgraniczenie gruntów pokrytych wodami powierzchniowymi z gruntami przyległymi do tych wód.

3. Wójt, burmistrz (prezydent miasta) rozstrzyga spory:

1) o przywrócenie stosunków wodnych na gruntach do stanu poprzedniego,

2) o przynależność do spółki wodnej oraz wysokość składek i innych świadczeń członków spółki.”;

14) w art. 37 wyrazy „Terenowy organ administracji rządowej” zastępuje się wyrazami „Organ administracji publicznej”;

15) w art. 38:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Decyzja organu administracji publicznej o odszkodowaniu oraz o rozgraniczeniu gruntów pokrytych wodami powierzchniowymi z gruntami przyległymi do tych wód, a także decyzja w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie do stanu poprzedniego jest ostateczna. Strona, w terminie trzydziestu dni od otrzymania decyzji, może dochodzić swoich roszczeń przed sądem.”,

b) w ust. 2 wyrazy „lub komisję arbitrażową” skreśla się;

16) w art. 43 wyrazy „Wojewoda może w drodze zarządzenia” zastępuje się wyrazami „Starosta może”;

17) w art. 47:

a) w ust. 2 wyraz „Wojewoda” zastępuje się wyrazem „Starosta”,

b) w ust. 3 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazem „starosta”;

18) w art. 48 w ust. 2 wyrazy „naczelnika powiatu” zastępuje się wyrazem „starostę”;

19) w art. 49 w ust. 2 wyrazy „naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „wójt, burmistrz (prezydent miasta)”;

20) w art. 50 w ust. 2 wyrazy „naczelnik gminy” zastępuje się wyrazami „wójt, burmistrz (prezydent miasta)”;

21) w art. 51 wyrazy „Naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,”;

22) w art. 52 wyrazy „Naczelnik gminy” zastępuje się wyrazami „Wójt, burmistrz (prezydent miasta)”;

23) w art. 55:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wydawanie pozwoleń wodnoprawnych na szczególne korzystanie z wód - jeżeli ustawa nie stanowi inaczej - należy do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej. Kopię decyzji starosta przekazuje właściwemu wojewodzie.”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Do wojewody należy wydawanie pozwoleń wodnoprawnych dla zakładu, który buduje lub użytkuje obiekt zaliczony, na podstawie odrębnych przepisów, do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi.”;

24) w art. 61 w ust. 1 wyrazy „Naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”;

25) w art. 65 wyrazy „organów gminy” zastępuje się wyrazami „organów jednostek samorządu terytorialnego”;

26) w art. 66:

a) w ust. 2 wyrazy „Naczelnik powiatu może w drodze zarządzenia określić” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może określić,”

b) w ust. 3 wyrazy „Naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”;

27) w art. 67 w ust. 2 wyrazy „Naczelnik powiatu może w drodze zarządzenia” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może”;

28) w art. 68 wyrazy „naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”;

29) w art. 72 wyrazy „Terenowy organ administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „Wójt, burmistrz (prezydent miasta)”;

30) w art. 73 w ust. 1 wyrazy „Terenowe organy administracji państwowej mogą” zastępuje się wyrazami „Wójt, burmistrz (prezydent miasta) może”;

31) art. 74 otrzymuje brzmienie:

„Art. 74. Jeżeli w inny sposób nie można usunąć bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia ludzi lub dla mienia, zarząd gminy może zarządzić ewakuację ludności z obszarów bezpośrednio zagrożonych powodzią. W razie nagłego zagrożenia powodzią, ewakuację może zarządzić wójt, burmistrz (prezydent miasta).”;

32) w art. 76 w ust. 1 wyrazy „naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „wójt, burmistrz (prezydent miasta)”;

33) w art. 80 w ust. 2 wyrazy „naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego”;

34) w art. 82:

a) w ust. 3 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”, a wyrazy „naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „jako zadanie własne”,

b) w ust. 4 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”,

c) w ust. 5 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw środowiska”;

35) w art. 84 wyrazy „naczelnika gminy” zastępuje się wyrazami „wójta, burmistrza (prezydenta miasta)”;

36) w art. 85:

a) w ust. 1 wyrazy „Naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”,

b) w ust. 3 wyraz „Wojewoda” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,”;

37) w art. 86 w ust. 1 wyrazy „naczelnik gminy” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,”;

38) w art. 93 w ust. 2 wyrazy „naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,”;

39) w art. 97 w ust. 2 wyrazy „Naczelnik gminy” zastępuje się wyrazami „Wójt, burmistrz (prezydent miasta)”;

40) w art. 101 w ust. 1 wyrazy „naczelnika powiatu” zastępuje się wyrazami „wójta, burmistrza (prezydenta miasta)”;

41) w art. 105 wyrazy „wojewoda może w drodze zarządzenia” zastępuje się wyrazami „wójt, burmistrz (prezydent miasta) może”;

42) w art. 106:

a) w ust. 1 skreśla się wyraz „państwowej”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinna odpowiadać woda do picia i potrzeb gospodarstw domowych, potrzeb zakładów żywienia zbiorowego, zakładów produkujących środki spożywcze, farmaceutyczne, kosmetyczne, lód albo potrzeb zakładów kąpielowych i pływalni oraz w kąpieliskach, a także zasady sprawowania kontroli jakości wody przez organy Inspekcji Sanitarnej.”;

43) w art. 110 wyrazy „naczelnika powiatu” zastępuje się wyrazem „starosty”;

44) w art. 112:

a) w ust. 2 wyrazy „Naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazem „Starosta”,

b) w ust. 3 wyrazy „Naczelnik powiatu” zastępuje się wyrazem „Starosta”,

c) w ust. 4 wyrazy „naczelnik gminy” zastępuje się wyrazami „wójt, burmistrz (prezydent miasta) ”;

45) w art. 115 w ust. 3 wyrazy „naczelnika powiatu” zastępuje się wyrazem „starosty”;

46) w art. 117:

a) w ust. 1 wyrazy „Organy administracji państwowej sprawują” zastępuje się wyrazami „Organ administracji publicznej sprawuje”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Jeżeli uchwalone przez spółkę wodną lub związek spółek wodnych składki i inne świadczenia nie wystarczają na wykonanie przewidzianych na dany rok zadań statutowych, starosta może podwyższyć wysokość tych składek lub innych świadczeń. Jeżeli spółka wodna lub związek spółek wodnych nie podejmie odpowiedniej uchwały, wysokość składek i innych świadczeń ustali starosta.”,

c) w ust. 3wyrazy „naczelnikowi gminy” zastępuje się wyrazami „wójtowi, burmistrzowi (prezydentowi miasta) ”,

d) w ust. 5wyrazy „Minister - Kierownik Urzędu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw środowiska”.

Art. 34. [Ustawa o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych] W ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 100, poz. 461) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 18 w ust. 4 wyrazy „dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy” zastępuje się wyrazem „starosty”;

2) skreśla się art. 48.

Art. 35. [Ustawa o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin] W ustawie z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 22 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Gminy, powiaty oraz organy administracji rządowej przekazują Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z urzędu kopie zaświadczeń o wpisie do ewidencji oraz kopie koncesji udzielonych osobom fizycznym i jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej, jak również kopie decyzji o wykreśleniu z ewidencji lub o cofnięciu koncesji.”

Art. 36. [Ustawa o ochronie i kształtowaniu środowiska] W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 , Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 7 w ust. 1 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego”;

2) w art. 20 w ust. 3 wyrazy „Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazem „wojewody”;

3) w art. 23 w ust. 1 wyraz „Wojewoda” zastępuje się wyrazami „Rada powiatu w drodze uchwały”;

4) w art. 28:

a) w ust. 2 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Organem właściwym do wydawania decyzji, o których mowa w ust. 2, dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, określonych w odrębnych przepisach, jest wojewoda.”;

5) w art. 30:

a) w ust. 2:

- wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, z zastrzeżeniem ust. 2a”,

- dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Kopię decyzji starosta przekazuje właściwemu wojewodzie.”,

b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Organem właściwym do wydawania decyzji, o której mowa w ust. 1, dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, określonych w odrębnych przepisach, jest wojewoda.”,

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Organ właściwy do wydania decyzji ustalającej rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzenia do powietrza może także nałożyć na jednostkę organizacyjną obowiązki wynikające z potrzeb ochrony powietrza w drodze odrębnej decyzji.”,

d) w ust. 6 skreśla się wyrazy „administracji państwowej”,

e) w ust. 9 wyrazy „wojewoda przechowuje” zastępuje się wyrazami „organy właściwe do ich wydania przechowują”;

6) w art. 31 w ust. 1 wyrazy „z wojewodą” zastępuje się wyrazami „odpowiednio z wojewodą lub starostą”;

7) w art. 32 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:

„1. Wojewoda, na wspólny wniosek wojewódzkiego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w porozumieniu z właściwymi starostami, może określić alarmowe poziomy stężeń zanieczyszczeń dla terenu województwa lub jego części oraz określić zakres działań zmierzających do ograniczenia emisji zanieczyszczeń do powietrza, a w szczególności:”;

8) w art. 44 w ust. 3 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w drodze rozporządzenia” zastępuje się wyrazem „Wojewoda”;

9) w art. 51:

a) w ust. 1 wyraz „Wojewoda” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,”

b) w ust. 2 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazami „starosta, z zastrzeżeniem ust. 2a,”

c) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Organem właściwym do wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, określonych w odrębnych przepisach, jest wojewoda.”;

10) w art. 66 wyrazy „organy gminy” zastępuje się wyrazami „organy jednostek samorządu terytorialnego”;

11) w art. 68 w ust. 6 wyrazy „Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazem „wojewody”;

12) w art. 70 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wojewoda - w stosunku do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, a starosta - w stosunku do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, może decyzją zobowiązać inwestora, a także właściciela, zarządcę lub posiadacza obiektu budowlanego albo zespołu obiektów, do przedstawienia, sporządzonej przez biegłego z listy wojewody, oceny oddziaływania inwestycji lub obiektu budowlanego albo zespołu obiektów na środowisko.”;

13) w art. 70a w ust. 1, 2, 5 i 6 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazem „Wojewoda”;

14) w art. 71:

a) w ust. 3:

- skreśla się wyrazy „w drodze rozporządzenia”,

- po wyrazach „wojewoda” dodaje się wyrazy „dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, z zastrzeżeniem ust. 3a,”

b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Obszar ograniczonego użytkowania dla obiektów zaliczonych do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, o których mowa w ust. 2, tworzy rada powiatu w drodze uchwały.”,

c) w ust. 4 po wyrazach „ust. 3” dodaje się wyrazy „i 3a”;

15) skreśla się art. 78;

16) w art. 82:

a) w ust. 2 po wyrazie „Wojewoda” dodaje się wyrazy „dla obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, określonych w odrębnych przepisach, a dla pozostałych obiektów - starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej,”

b) w ust. 3 po wyrazie „wojewoda” dodaje się wyrazy „lub starosta”, a po wyrazie „wojewódzkich” dodaje się przecinek i wyraz „powiatowych”;

17) w art. 83 w ust. 1 wyrazy „z wojewodą” zastępuje się wyrazami „odpowiednio z wojewodą lub starostą”;

18) w art. 84 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W sprawach wykupu lub zamiany nieruchomości, o której mowa w ust. 1, właściwy jest organ określony w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Cenę wykupu ustala się i wypłaca według zasad określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Koszty nabycia lub zamiany nieruchomości ponosi jednostka organizacyjna nabywająca lub zamieniająca nieruchomość.”;

19) w art. 86b:

a) w ust. 1 wyraz „wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „marszałkowskiego”,

b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Jednostka organizacyjna obowiązana jest bez wezwania przedstawić marszałkowi województwa, w terminie do końca miesiąca następującego po upływie każdego kwartału, informację zawierającą wykaz oraz dane, o których mowa w ust. 4, dotyczące zanieczyszczeń objętych opłatami, wprowadzonych w poprzednim kwartale do powietrza.”,

c) w ust. 6 wyraz „wojewodę” zastępuje się wyrazami „marszałka województwa”,

d) w ust. 7 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazami „marszałek województwa”;

20) w art. 87:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Tworzy się Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej „Narodowym Funduszem”, wojewódzki fundusz ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwany dalej „wojewódzkim funduszem”, powiatowe fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwane dalej „powiatowymi funduszami”, oraz gminne fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwane dalej „gminnymi funduszami."",

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Podstawą gospodarki finansowej funduszów ochrony środowiska są roczne plany przychodów i rozchodów uchwalane odpowiednio przez Radę Nadzorczą Narodowego Funduszu, rady nadzorcze wojewódzkich funduszy, rady powiatów i gmin.”,

c) w ust. 3 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw środowiska”;

21) w art. 87a po wyrazach „wojewódzkich funduszy” dodaje się przecinek i wyrazy „powiatowych funduszy”;

22) w art. 87b:

a) w ust. 1 po wyrazach „wojewódzkich funduszy” dodaje się przecinek i wyrazy „powiatowych funduszy”,

b) w ust. 3 po wyrazach „wojewódzkich funduszy” dodaje się przecinek i wyrazy „powiatowych funduszy”,

c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Zarząd województwa prowadzi wyodrębnione rachunki bankowe w celu gromadzenia i redystrybucji wpływów, o których mowa w ust. 1. Wpływy te, powiększone o dochody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o opłaty poniesione na egzekucję należności oraz o koszty obsługi rachunków bankowych, przekazuje się do dnia 15 następnego miesiąca na rachunki Narodowego Funduszu oraz wojewódzkich, powiatowych i gminnych funduszy.”,

d) w ust. 4a wyrazy „Wojewódzki inspektor ochrony środowiska” zastępuje się wyrazami „Zarząd województwa”,

e) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5. Wpływy za składowanie odpadów stanowią w 50% dochód gminnego funduszu gminy i w 10% dochód powiatowego funduszu powiatu, na których obszarze składowane są te odpady. Dochodami gminnego funduszu jest także całość wpływów z tytułu kar i opłat z terenu danej gminy za usuwanie drzew lub krzewów. Z zastrzeżeniem ust. 7, dochodami gminnego funduszu jest 20%, a powiatowego funduszu 10% wpływów z opłat i kar za pozostałe rodzaje gospodarczego korzystania ze środowiska i dokonywania w nim zmian oraz szczególnego korzystania z wód i urządzeń wodnych.

6. Pozostałe środki, po dokonaniu podziału, o którym mowa w ust. 5, stanowią, z zastrzeżeniem ust. 7, w 28% dochód Narodowego Funduszu oraz w 72% dochód wojewódzkiego funduszu.”;

23) dodaje się art. 87d w brzmieniu:

„Art. 87d. 1. Gminy i powiaty, w których dochody funduszy ochrony środowiska są większe niż 15-krotność średniej krajowej dochodów z roku poprzedniego przypadających na 1 mieszkańca, liczonej odpowiednio dla gmin i powiatów, przekazują nadwyżkę dochodów do właściwego funduszu wojewódzkiego.

2. Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Monitorze Polskim średnią krajową dochodów gminnych i powiatowych funduszy, osiągniętą w roku poprzednim, w terminie do końca I kwartału roku następnego.

3. Gminy i powiaty dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, na rachunek odpowiedniego funduszu wojewódzkiego, w czterech ratach, w terminie do końca miesiąca od zakończenia kwartału. Od kwot nie wpłaconych w terminie nalicza się odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych.

4. Do nie wpłaconych w terminie kwot, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.”;

24) w art. 88e:

a) ust. 5-7 otrzymują brzmienie:

„5. W skład rad nadzorczych wojewódzkich funduszy wchodzą:

1) przedstawiciel wojewody,

2) przedstawiciel właściwej komisji do spraw środowiska sejmiku województwa,

3) przewodniczący wojewódzkiej komisji ochrony przyrody,

4) przedstawiciel Narodowego Funduszu, wyznaczony przez Radę,

5) jeden lub dwaj eksperci z dziedziny ochrony środowiska i gospodarki wodnej wyznaczeni przez sejmik województwa,

6) dwaj przedstawiciele wyznaczeni przez sejmik województwa,

7) przedstawiciel pozarządowych organizacji ekologicznych wybrany spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje działające na terenie danego województwa i cieszących się poparciem największej ich liczby.

6. Członków rady nadzorczej wojewódzkiego funduszu, o których mowa w ust. 5, powołuje i odwołuje zarząd województwa.

7. Funkcji członka rady nadzorczej wojewódzkiego funduszu nie mogą pełnić wojewoda, wicewojewoda oraz członkowie zarządu województwa.”,

b) w ust. 8 w pkt 9 w lit. a) wyrazy „Ministrowi Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „ministrowi właściwemu do spraw środowiska”, a w lit. b) wyrazy „właściwemu wojewodzie” zastępuje się wyrazami „właściwemu zarządowi województwa”,

c) w ust. 9 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw środowiska”, a wyrazy „właściwy wojewoda” zastępuje się wyrazami „właściwy zarząd województwa”;

25) w art. 88f:

a) w ust. 1:

- w pkt 1 wyrazy „Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „ministra właściwego do spraw środowiska”,

- pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) w wojewódzkich funduszach - przez właściwy zarząd województwa na wniosek rady nadzorczej wojewódzkiego funduszu.”,

b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Do zadań Prezesa Narodowego Funduszu i odpowiednio prezesów funduszy wojewódzkich należy zatrudnianie pracowników biura Narodowego Funduszu i odpowiednio funduszy wojewódzkich. W odniesieniu do pracowników zatrudnianych na kierowniczych stanowiskach Prezes zasięga opinii Zarządu.”,

c) w ust. 3 skreśla się pkt 7,

d) w ust. 4 w zdaniu końcowym wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw środowiska”, a wyrazy „właściwy wojewoda” zastępuje się wyrazami „właściwy zarząd województwa”;

26) w art. 88h:

a) w ust. 1 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw środowiska”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Zarządy województw składają ministrowi właściwemu do spraw środowiska oraz sejmikowi województwa, nie później niż do dnia 30 kwietnia, coroczne informacje o działalności wojewódzkich funduszy.”,

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Starostowie, wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) co roku przedstawiają do zatwierdzenia radzie powiatu lub radzie gminy projekt zestawienia przychodów i wydatków odpowiednio powiatowego i gminnego funduszu.”,

d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Starostowie, wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) zatwierdzone zestawienie przychodów i wydatków odpowiednio powiatowego i gminnego funduszu podają do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości.”;

27) w art. 88i:

a) w ust. 2 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw środowiska”, a wyrazy „Ministrem Finansów” zastępuje się wyrazami „ministrem właściwym do spraw finansów publicznych”,

b) w ust. 3 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw środowiska”, a wyrazy „Ministrem Finansów” zastępuje się wyrazami „ministrem właściwym do spraw finansów publicznych”,

c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Szczegółowe zasady, organizację i tryb działania wojewódzkiego funduszu określa statut nadany przez zarząd województwa po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska.”;

28) dodaje się art. 88j w brzmieniu:

„Art. 88j. Środki powiatowych funduszy przeznacza się na realizację przedsięwzięć związanych ze składowaniem i unieszkodliwianiem odpadów, w tym współfinansowanie inwestycji ekologicznych o charakterze ponadgminnym.”;

29) w art. 90:

a) w ust. 1 po wyrazach „rządowej i” dodaje się wyraz „jednostek”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Minister właściwy do spraw środowiska, sejmiki województw oraz rady powiatów i gmin opracowują programy zrównoważonego rozwoju ochrony środowiska wynikające z polityki ekologicznej państwa.”,

c) w ust. 4 wyraz „gminne” zastępuje się wyrazem „samorządowe”;

30) w art. 91:

a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a wyrazy „organy gminy” zastępuje się wyrazami „organy jednostek samorządu terytorialnego”,

b) dodaje się ust. 2-6 w brzmieniu:

„2. W uzasadnionych przypadkach zarząd gminy (powiatu) postanawia o przeprowadzeniu kontroli w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie środowiska, wskazując jednocześnie przeprowadzającego kontrolę.

3. Kontrolujący, wykonując kontrolę, jest uprawniony do:

1) wstępu wraz z rzeczoznawcami i niezbędnym sprzętem przez całą dobę na teren nieruchomości, obiektu lub ich części, na których prowadzona jest działalność gospodarcza, a w godzinach od 6 do 22 na pozostały teren,

2) przeprowadzania badań lub wykonywania innych niezbędnych czynności kontrolnych,

3) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego,

4) żądania okazania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych mających związek z problematyką kontroli.

4. Wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub osoba upoważniona przez niego - uprawniony jest do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia przeciw przepisom o ochronie środowiska.

5. Wójt, burmistrz (prezydent miasta) bądź starosta występują do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o podjęcie odpowiednich działań, jeżeli powstaje podejrzenie co do naruszenia przez kontrolowany podmiot przepisów o ochronie środowiska, wynikających z przepisu art. 13 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943).

6. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej oraz kontrolowana osoba fizyczna, z zachowaniem przepisów o tajemnicy państwowej i służbowej oraz zakwaterowaniu sił zbrojnych, obowiązani są umożliwić przeprowadzanie kontroli, a w szczególności umożliwić dokonanie czynności, o których mowa w ust. 3.”;

31) dodaje się art. 91a w brzmieniu:

„Art. 91a. 1. Z czynności kontrolnych kontrolujący sporządza protokół, którego jeden egzemplarz doręcza kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub kontrolowanej osobie fizycznej.

2. Protokół podpisują kontrolujący i kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub kontrolowana osoba fizyczna, który może wnieść do protokołu zastrzeżenia i uwagi wraz z uzasadnieniem.

3. W razie odmowy podpisania protokołu przez kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub kontrolowaną osobę fizyczną, kontrolujący czyni o tym wzmiankę w protokole, a odmawiający podpisu może w terminie siedmiu dni przedstawić swoje stanowisko na piśmie zarządowi gminy (powiatu).”;

32) w art. 98 wyrazy „terenowych organów administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego”;

33) w art. 101 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego”;

34) w art. 104 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W razie nadzwyczajnego stanu zagrożenia środowiska wojewoda, poprzez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w porozumieniu z marszałkiem województwa, podejmie działania i zastosuje środki niezbędne do usunięcia zagrożenia i jego skutków, określając w szczególności związane z tym obowiązki organów administracji rządowej, organów jednostek samorządu terytorialnego i jednostek organizacyjnych.”;

35) w art. 105:

a) w ust. 2 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego”,

b) w ust. 3 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw administracji publicznej”;

36) w art. 106a skreśla się wyraz „Państwowej”;

37) po art. 116 dodaje się art. 116a w brzmieniu:

„Art. 116a. 1. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o staroście, należy przez to także rozumieć przewodniczącego zarządu miasta w miastach na prawach powiatu.

2. Przepisy ustawy dotyczące powiatów stosuje się odpowiednio do miast na prawach powiatów.”

Art. 37. [Ustawa o pracowniczych ogrodach działkowych] W ustawie z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 85, poz. 390 i z 1997 r. Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 8:

a) w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy „kierownicy urzędów rejonowych” zastępuje się wyrazami „starostowie wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”,

b) w ust. 2 wyrazy „gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości” zastępuje się wyrazem „nieruchomościami”,

c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Od decyzji wydawanych przez starostę wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa przysługuje stronie odwołanie do wojewody.”;

2) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W zależności od rodzaju i położenia gruntów oraz warunków geodezyjnych, powierzchnię działek ustala się w granicach od 300 m² do 500 m², a w ogrodach czasowych Polski Związek Działkowców, za zgodą zarządu gminy, może ustalić większą powierzchnię wszystkich lub niektórych działek w danym ogrodzie, nie większą jednak niż 1 500 m ^2”;

3) w art. 21 w ust. 1 wyrazy „terenowy organ administracji państwowej” zastępuje się wyrazem „wojewoda”.

Art. 38. [Karta Nauczyciela] W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1:

a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) publicznych placówkach oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych,”

b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) urzędach organów administracji rządowej na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych, w zakresie ustalonym ustawą,”;

2) w art. 17 w ust. 2, w art. 18 w ust. 3, w art. 94 w ust. 1 wyraz „państwowej” zastępuje się wyrazem „rządowej”;

3) w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zasady współdziałania w dziedzinie oświaty i wychowania organów administracji rządowej (organów jednostek samorządu terytorialnego) ze związkami zawodowymi zrzeszającymi nauczycieli, nie ustalone w ustawie o związkach zawodowych, określają porozumienia zawierane przez odpowiednie organy administracji rządowej (organy jednostek samorządu terytorialnego) z organami właściwego szczebla tych związków.”;

4) w art. 6a ust. 12 otrzymuje brzmienie:

„12. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych oraz nauczycieli zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych odpowiednio - ministrowie właściwi do spraw kultury oraz sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania, określą, w drodze rozporządzenia:

1) kryteria oraz szczegółowe zasady i tryb dokonywania oceny pracy nauczyciela, tryb postępowania odwoławczego oraz szczegółowe zasady powoływania przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny składu zespołu oceniającego,

2) zadania i obowiązki dyrektora szkoły w zakresie opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie.”;

5) art. 36 otrzymuje brzmienie:

„Art. 36. 1. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli może być zawarte przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, w porozumieniu z ministrami prowadzącymi szkoły, z ponadzakładowymi organizacjami związkowymi zrzeszającymi nauczycieli.

2. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli określa w szczególności:

1) wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego i dodatków oraz zasady zaszeregowania, awansowania i przyznawania dodatków do wynagrodzenia,

2) zasady zatrudniania oraz wynagradzania w godzinach ponadwymiarowych oraz w porze nocnej i w dniach wolnych od pracy,

3) tygodniowy obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych nauczycieli poszczególnych typów szkół, placówek i innych jednostek organizacyjnych systemu oświaty,

4) zasady zmniejszania wymiaru zajęć ze względu na:

a) stan zdrowia,

b) wykonywanie prac zleconych przez organy szkoły,

c) szczególne warunki pracy,

d) inne szczególne przypadki,

5) wymiar innych zajęć podyktowanych koniecznością zrealizowania przez nauczycieli procesu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego, w trakcie których nauczyciel pozostaje w dyspozycji szkoły,

6) normy zatrudnienia bibliotekarzy i pedagogów szkolnych.

3. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli może być zawarte także przez organy jednostek samorządu terytorialnego prowadzące szkoły z właściwymi dla danego szczebla jednostek samorządu terytorialnego ponadzakładowymi organizacjami związkowymi zrzeszającymi nauczycieli.

4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1-3, dotyczących ponadzakładowego układu zbiorowego pracy, stosuje się przepisy działu jedenastego Kodeksu pracy.”;

6) w art. 42:

a) w ust. 3 w tabeli w rubryce lp. 3 po wyrazach „szkół podstawowych” dodaje się wyraz „gimnazjów,”

b) skreśla się ust. 4,

c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7. Organ prowadzący szkołę lub placówkę po uzyskaniu opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny określa:

1) zasady rozliczania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli, dla których ustalony plan zajęć jest różny w poszczególnych okresach roku szkolnego,

2) zasady udzielania i rozmiar zniżek, o których mowa w ust. 6, oraz przyznaje zwolnienia od obowiązku realizacji zajęć, o których mowa w ust. 3,

3) tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć nauczycieli szkół nie wymienionych w ust. 3, w tym również nauczycieli szkół zaocznych, nauczycieli w systemie kształcenia na odległość, nauczycieli przedmiotów w różnym wymiarze godzin, pedagogów, psychologów, bibliotekarzy bibliotek pedagogicznych, oraz zasady zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym i w systemie kształcenia na odległość.”,

d) skreśla się ust. 8 i 9;

7) w art. 42a:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Dyrektor za zgodą organu prowadzącego szkołę lub placówkę może nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć, na czas określony lub do odwołania, ze względu na doskonalenie się, wykonywanie pracy naukowej, albo prac zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny lub organ prowadzący szkołę lub placówkę albo ze względu na szczególne warunki pracy nauczyciela w szkole lub placówce.”,

b) skreśla się ust. 4;

8) w art. 61 w ust. 2 wyraz „nadzorujący” zastępuje się wyrazem „prowadzący”;

9) w art. 72 w ust. 1 wyrazy „korzystania z opieki lekarskiej i środków leczniczych na zasadach określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym” zastępuje się wyrazami „świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego”;

10) w art. 79 w ust. 1 skreśla się wyrazy „administracji państwowej”;

11) w art. 81 w ust. 1 skreśla się wyrazy „administracji państwowej”;

12) w art. 91a w ust. 1 wyraz „państwowej” zastępuje się wyrazem „rządowej” oraz skreśla się wyrazy „lub do jednostki organizacyjnej powołanej przez ten organ na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy o systemie oświaty”.

Art. 39. [Ustawa o cenach] W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 160, poz. 1085) art. 18 otrzymuje brzmienie:

„Art. 18. 1. Ceny urzędowe i marże handlowe urzędowe ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może upoważnić inny organ administracji rządowej do:

1) ustalania cen urzędowych niektórych towarów i usług,

2) ustalania marż handlowych urzędowych,

3) określania zasad ustalania cen regulowanych.

3. Rada gminy może ustalać ceny urzędowe za usługi przewozowe gminnego transportu zbiorowego oraz za przewozy taksówkami. W mieście stołecznym Warszawie uprawnienia te przysługują Radzie Warszawy.

4. Rada powiatu może ustalać ceny urzędowe za usługi przewozowe powiatowego transportu zbiorowego.

5. Rada gminy określa strefy cen (strefy taryfowe) obowiązujące przy przewozie osób i ładunków taksówkami.”

Art. 40. [Ustawa o scalaniu i wymianie gruntów] W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1989 r. Nr 58, poz. 349, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Scalenie gruntów przeprowadza, na koszt Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 2, zarząd gminy, jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej.”;

2) użyte w art. 3 w ust. 3, w art. 6 dwukrotnie, w art. 7 w ust. 1 i 3, w art. 9 w ust. 2 i 3, w art. 10 w ust. 1, 3 i 4, w art. 11 w ust. 1, w art. 12 w ust. 1 i 3, w art. 13 w ust. 2 i 4, w art. 16 w ust. 2, w art. 21 w ust. 2 w art. 24 w ust. 1 i 2, w art. 27 w ust. 3 oraz w art. 30 i art. 31 w różnych przypadkach wyrazy „terenowy organ administracji państwowej” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „zarząd gminy”;

3) w art. 5 w ust. 1 skreśla się wyrazy „, a w przypadku gruntów Państwowego Funduszu Ziemi - za zgodą terenowego organu administracji państwowej”;

4) w art. 8:

a) w ust. 5 wyrazy „terenowego rady narodowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazem „gminy”,

b) w ust. 6 wyrazy „rady narodowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazem „gminy”;

5) w art. 17 w ust. 3 wyraz „Państwa” zastępuje się wyrazem „gminy”;

6) w art. 21 w ust. 1 wyrazy „Państwowe biuro notarialne, na wniosek terenowego organu administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „Sąd właściwy do prowadzenia ksiąg wieczystych, na wniosek zarządu gminy”.

Art. 41. [Prawo o adwokaturze] W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 75, poz. 471 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 38 otrzymuje brzmienie:

„Art. 38. Izbę adwokacką stanowią adwokaci i aplikanci adwokaccy, mający siedzibę zawodową na terenie izby, której zasięg terytorialny określa Naczelna Rada Adwokacka, biorąc pod uwagę w szczególności podział terytorialny administracji sądowej.”;

2) w art. 56 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5) wytyczanie kierunków działania samorządu adwokackiego, a także ustalanie liczby izb adwokackich,”;

3) w art. 58 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) ustalanie zasięgu terytorialnego izb adwokackich oraz ich siedzib,”.

Art. 42. [Ustawa o radcach prawnych] W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 75, poz. 471) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 49:

a) skreśla się ust. 2,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Uchwałę o utworzeniu i terenie działania okręgowej izby radców prawnych podejmuje Krajowa Rada Radców Prawnych, biorąc pod uwagę zasadniczy podział terytorialny państwa.”;

2) w art. 60 pkt 9 otrzymuje brzmienie:

„9) tworzenie okręgowych izb radców prawnych, określanie ich liczby oraz terytorialnego zasięgu,”.

Art. 43. [Ustawa o księgach wieczystych i hipotece] W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388, z 1996 r. Nr 107, poz. 499 oraz z 1997 r. Nr 117, poz. 752, Nr 137, poz. 926 i Nr 140, poz. 940) w art. 66 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „jednostki samorządu terytorialnego”.

Art. 44. [Ustawa o zasadach prowadzenia na terytorium PRL działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne] W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 422, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 769 i 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Organem właściwym w sprawach zezwoleń, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem przepisu ust. 6, jest starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, właściwy ze względu na miejsce, w którym przedsiębiorstwo ma być, jest lub było prowadzone.”;

2) w art. 19 w ust. 2 wyrazy „terenowego organu administracji państwowej o właściwości szczególnej w sprawach zatrudnienia stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „starosty”.

Art. 45. [Ustawa o społeczno-zawodowych organizacjach rolników] W ustawie z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników (Dz. U. Nr 32, poz. 217) w art. 5 w ust. 1 i 2 wyrazy „administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego”.

Art. 46. [Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich] W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443) w art. 76 w § 1 wyrazy „właściwe terenowe organy administracji państwowej” zastępuje się wyrazem „starostowie”.

Art. 47. [Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi] W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr 40, poz. 184, z 1996 r. Nr 127, poz. 593 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 113, poz. 732 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 w ust. 1 wyrazy „Organy władzy i administracji państwowej oraz samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „Organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego”;

2) w art. 3 w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5) współpraca z organami samorządu województw i pełnomocnikami, o których mowa w art. 4 ust. 3,”;

3) w art. 4:

a) w ust. 1 wyraz „Wojewoda” zastępuje się wyrazami „Samorząd województwa”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Zarząd województwa odpowiada za koordynację przygotowania i realizację programu, o którym mowa w ust. 1, udziela pomocy merytorycznej instytucjom i osobom fizycznym realizującym zadania objęte tym programem oraz współdziała z innymi organami administracji publicznej w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych.”,

c) w ust. 3 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazami „zarząd województwa”,

d) w ust. 4 wyraz „wojewody” zastępuje się wyrazem „województwa”;

4) w art. 11:

a) w ust. 2 wyraz „alkoholem” zastępuje się wyrazami „problemami alkoholowymi”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Rada Ministrów, po porozumieniu ze stroną samorządową komisji wspólnej rządu i samorządu terytorialnego, ustala corocznie, w drodze rozporządzenia, udział samorządów województw i powiatów w środkach, o których mowa w ust. 1.”;

5) w art. 21:

a) w ust. 1 wyrazy „zakłady podstawowej opieki zdrowotnej” zastępuje się wyrazami „inne zakłady opieki zdrowotnej”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Od osób uzależnionych od alkoholu nie pobiera się opłat za świadczenia w zakresie leczenia odwykowego udzielane w zakładach opieki zdrowotnej.”;

6) w art. 22:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zarząd województwa organizuje na obszarze województwa całodobowe zakłady lecznictwa odwykowego oraz wojewódzki ośrodek terapii uzależnienia i współuzależnienia.„,

b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Starosta organizuje na obszarze powiatu inne niż wymienione w ust. 1 zakłady lecznictwa odwykowego.”,

c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia:

1) organizację, kwalifikacje personelu, zasady funkcjonowania i rodzaje zakładów lecznictwa odwykowego, a także innych zakładów opieki zdrowotnej w sprawowaniu opieki nad uzależnionymi od alkoholu oraz zasady współdziałania w tym zakresie z instytucjami publicznymi i organizacjami społecznymi,

2) warunki, jakie powinny spełniać zakłady lecznicze dla osób uzależnionych od alkoholu prowadzone poza publicznymi zakładami opieki zdrowotnej,

3) regulaminy stacjonarnych zakładów lecznictwa odwykowego oraz domów pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw sprawiedliwości.”;

7) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Członkowie rodziny osoby uzależnionej od alkoholu, dotknięci następstwami nadużywania alkoholu przez osobę uzależnioną, uzyskują w publicznych zakładach opieki zdrowotnej świadczenia zdrowotne w zakresie terapii i rehabilitacji współuzależnienia oraz profilaktyki. Za świadczenia te od wymienionych osób nie pobiera się opłat.”;

8) użyte w art. 30 , art. 32 ust. 3 , art. 33 ust. 1 , art. 40 ust. 2 i 3 i art. 42 w różnych przypadkach wyrazy „Milicja Obywatelska” zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem „Policja”;

9) art. 39 otrzymuje brzmienie:

„Art. 39. Organy samorządu terytorialnego w miastach liczących ponad 50 000 mieszkańców i organy powiatu mogą organizować i prowadzić izby wytrzeźwień.”;

10) w art. 40 w ust. 1 wyrazy „zakładu społecznego służby zdrowia” zastępuje się wyrazami „publicznego zakładu opieki zdrowotnej”.

Art. 48. [Ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin] W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636, Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 93, poz. 569 i Nr 111, poz. 725) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 78 w ust. 3:

a) w pkt 1 wyrazy „dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy” zastępuje się wyrazem „starosta”,

b) w pkt 2 wyrazy „dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy” zastępuje się wyrazem „starosty”,

c) w pkt 3 wyrazy „dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy” zastępuje się wyrazem „starosty”;

2) w art. 89 w ust. 2 wyrazy „zakładu pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawcy”;

3) w art. 90¹:

a) w ust. 2 wyrazy „wojewódzkiego urzędu pracy” zastępuje się wyrazami „powiatowego urzędu pracy”,

b) w ust. 3 wyrazy „dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy” zastępuje się wyrazem „starosty”,

c) w ust. 4 wyrazy „dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy” zastępuje się wyrazem „starosta”;

4) art. 93 otrzymuje brzmienie:

„Art. 93. Organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego oraz pracodawcy udzielają organom rentowym pomocy i informacji w sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie.”;

5) w tytule rozdziału 2 działu VI wyrazy „zakładów pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawców”;

6) w art. 96:

a) w ust. 1:

- wyrazy „Uspołecznione zakłady pracy są obowiązane” zastępuje się wyrazami „Pracodawcy są obowiązani”,

- w pkt 3 wyrazy „w poprzednich zakładach pracy” zastępuje się wyrazami „u poprzednich pracodawców”,

b) w ust. 2 wyrazy „Uspołecznione zakłady pracy są obowiązane” zastępuje się wyrazami „Pracodawcy są obowiązani”;

7) w art. 97 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Jeżeli wskutek niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia przez pracodawcę obowiązków określonych w art. 96 w ust. 1 i 2:

1) organ rentowy nie mógł wydać decyzji przyznającej emeryturę lub rentę lub dokonać wypłaty świadczenia w kwocie zaliczkowej od dnia, w którym ustał stosunek pracy - pracodawca jest zobowiązany, na wniosek pracownika, przedłużyć stosunek pracy na czas określony do chwili wydania tej decyzji,

2) pracownik lub pozostali po nim członkowie rodziny ponieśli szkodę - pracodawca jest zobowiązany do wynagrodzenia tej szkody według przepisów prawa cywilnego.”;

8) skreśla się art. 98 .

Art. 49. [Ustawa o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach] W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 po wyrazach „kultury i sztuki” dodaje się wyrazy „a także o działalności jednostek samorządu terytorialnego i innych samorządowych jednostek organizacyjnych”;

2) w art. 5 w ust. 1 po wyrazach „państwowych jednostkach organizacyjnych” stawia się przecinek i dodaje się wyrazy „w organach jednostek samorządu terytorialnego i samorządowych jednostkach organizacyjnych”;

3) w art. 6 w ust. 1 po wyrazach „państwowe jednostki organizacyjne” stawia się przecinek i dodaje wyrazy „organy jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządowe jednostki organizacyjne”;

4) w art. 12 po wyrazach „państwowe jednostki organizacyjne” stawia się przecinek i dodaje się wyrazy „organy jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządowe jednostki organizacyjne”;

5) w art. 15 w ust. 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a) organów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych samorządowych jednostek organizacyjnych,”;

6) w art. 18 w ust. 1 , w art. 19 i w art. 25 w ust. 2 wyraz „państwowej” zastępuje się wyrazem „rządowej”;

7) w art. 22 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„3a) archiwa zakładowe organów jednostek samorządu terytorialnego i samorządowych jednostek organizacyjnych,”;

8) w art. 33 w ust. 1 po wyrazach „państwowych jednostkach organizacyjnych” dodaje się wyrazy „oraz w jednostkach samorządu terytorialnego i innych samorządowych jednostkach organizacyjnych”;

9) w art. 36 w ust. 1 po wyrazach „W państwowych” dodaje się wyrazy „i samorządowych”.

Art. 50. [Prawo przewozowe] W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 96, poz. 591, Nr 101, poz. 629 i Nr 141, poz. 942) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 dodaje się ust. 3-6 w brzmieniu:

„3. Koordynacja rozkładów jazdy przewoźników wykonujących zarobkowy przewóz osób pojazdami samochodowymi w regularnym transporcie zbiorowym prowadzona jest przez właściwe organy gminy, powiatu i samorządu województwa w zależności od przebiegu linii komunikacyjnej.

4. Organy, o których mowa w ust. 3, są obowiązane do zorganizowania koordynacji rozkładów jazdy na swoim obszarze oraz do wzajemnego porozumiewania się w przypadku, gdy dana linia komunikacyjna przebiega poza ich obszarem.

5. Przewoźnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani do uzgadniania rozkładów jazdy z właściwymi organami.

6. Przewoźnicy ponoszą koszty związane z koordynacją rozkładów jazdy.”;

2) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Obowiązek przewozu może być ograniczony przez:

1) ministra właściwego do spraw transportu, a w odniesieniu do wojewódzkiego, powiatowego albo gminnego transportu zbiorowego odpowiednio przez wojewodę, starostę, wójta albo burmistrza (prezydenta miasta) - ze względu na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa bądź w wypadku klęski żywiołowej,

2) przewoźnika - w razie klęski żywiołowej, przerwy w eksploatacji, szczególnych trudności spowodowanych przez klienta, z przyczyn ekonomicznych, których przewoźnik nie mógł przewidzieć, jak również z uwagi na bezpieczeństwo ruchu za zgodą i na warunkach ustalonych przez:

a) ministra właściwego do spraw transportu albo wojewodę - w odniesieniu do przewoźników, wobec których odpowiednio minister albo wojewoda pełni funkcję organu założycielskiego,

b) ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa - w odniesieniu do przewoźników, wobec których minister pełni funkcję organu założycielskiego albo wykonuje uprawnienia z akcji lub udziałów,

c) marszałka województwa albo starostę - w odniesieniu do przewoźników, wobec których odpowiednio zarząd województwa albo powiatu wykonuje uprawnienia z akcji lub udziałów,

d) zarząd gminy lub powiatu - w odniesieniu do odpowiednio gminnego lub powiatowego transportu zbiorowego.

Zgoda nie jest wymagana, jeżeli ograniczenie obowiązku przewozu następuje na okres nie dłuższy niż 7 dni.”;

3) art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw transportu może nałożyć na przewoźnika obowiązek zawarcia umowy o wykonanie zadania przewozowego, jeżeli jest to niezbędne ze względu na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa bądź w przypadku klęski żywiołowej.

2. W przypadku klęsk żywiołowych obowiązek, o którym mowa w ust. 1, może nałożyć odpowiednio wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa.

3. W wypadkach określonych w ust. 1 i 2 organ nakładający obowiązek zapewnia przewoźnikowi środki finansowe niezbędne do wykonania nałożonego zadania lub wskazuje podmiot, który na podstawie umowy z przewoźnikiem zapewni środki finansowe na wykonanie tego zadania.”;

4) skreśla się art. 13;

5) w art. 15:

a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej może określić, w drodze rozporządzenia, przepisy porządkowe związane z przewozem osób i bagażu środkami transportu publicznego, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.”,

b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:

„5. W odniesieniu do gminnego transportu zbiorowego oraz przewozów osób i bagażu taksówkami przepisy porządkowe określa rada gminy.

6. W odniesieniu do powiatowego transportu zbiorowego przepisy porządkowe określa rada powiatu, a w odniesieniu do wojewódzkiego transportu zbiorowego - sejmik województwa.”;

6) art. 34 otrzymuje brzmienie:

„Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1) treść, sposób i terminy ogłaszania rozkładów jazdy, tryb ich uzgadniania i koordynacji oraz warunki ponoszenia kosztów z tym związanych,

2) sposób ustalenia opłat dodatkowych w razie niedopełnienia obowiązków zapłaty należności przewozowych z tytułu przewozu osób, naruszenia przepisów o zabieraniu ze sobą do środka transportowego zwierząt i rzeczy oraz spowodowania zatrzymania lub zmiany trasy środka transportowego bez uzasadnionej przyczyny.

2. W odniesieniu do transportu zbiorowego gminnego, powiatowego i wojewódzkiego przepisy w zakresie określonym w ust. 1 pkt 2 określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa.”;

7) art. 56 otrzymuje brzmienie:

„Art. 56. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, warunki przewozu rzeczy, które ze względu na kształt, rozmiary lub masę albo drogę przewozu mogą powodować trudności transportowe.”;

8) w art. 57 skreśla się ust. 3 .

Art. 51. [Ustawa o Państwowej Inspekcji Sanitarnej] W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575) wprowadza się następujące zmiany:

1) w tytule ustawy, w tytułach rozdziałów 1-3 , w art. 3-7 , w art. 9 w ust. 1 , w art. 14 w ust. 1 , w art. 17 , w art. 20 w ust. 1 , w art. 36 w ust. 1 i 2 , w art. 37 oraz w art. 38 skreśla się użyty w różnych przypadkach wyraz „Państwowa”;

2) w art. 1 wyrazy „Państwowa Inspekcja Sanitarna jest organem powołanym do nadzoru nad warunkami:” zastępuje się wyrazami „Inspekcja Sanitarna jest powołana do nadzoru nad warunkami:”;

3) art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Art. 8. 1. Główny Inspektor Sanitarny jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.

2. Głównego Inspektora Sanitarnego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia.”;

4) w art. 9 w ust. 2 wyraz „państwowej” zastępuje się wyrazami „rządowej, jednostek samorządu terytorialnego”;

5) art. 10 otrzymuje brzmienie:

„Art. 10. 1. Zadania Inspekcji Sanitarnej określone w rozdziale 1 wykonują następujące organy:

1) Główny Inspektor Sanitarny,

2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora sanitarnego, jako kierownika wojewódzkiej inspekcji sanitarnej wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej,

3) powiatowy inspektor sanitarny, jako kierownik powiatowej inspekcji sanitarnej wchodzącej w skład zespolonej administracji powiatowej,

4) portowy inspektor sanitarny dla morskich portów i przystani, wód wewnętrznych i terytorialnych oraz jednostek pływających na tych obszarach,

5) kolejowy inspektor sanitarny dla obszarów kolejowych.

2. Wojewódzki inspektor sanitarny wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Sanitarnej określone w ustawie i przepisach odrębnych.

3. Wojewódzki, powiatowy, portowy i kolejowy inspektor sanitarny kierują działalnością odpowiednio: wojewódzkiej, powiatowej, portowej i kolejowej stacji sanitarno-epidemiologicznej, będących zakładami opieki zdrowotnej.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określa, w drodze rozporządzenia, terytorialny zakres działania oraz siedziby portowych i kolejowych inspektorów sanitarnych.

5. Wojewódzki inspektor sanitarny może, za zgodą wojewody, powierzyć powiatowemu inspektorowi, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu swojej właściwości, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych.

6. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o inspektorze sanitarnym bez bliższego rozróżnienia, to przepisy te odnoszą się do wojewódzkiego, powiatowego, portowego i kolejowego inspektora sanitarnego.”;

6) art. 11 otrzymuje brzmienie:

„Art. 11. 1. Wojewódzkiego, portowego i kolejowego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje wojewoda, w porozumieniu z Głównym Inspektorem Sanitarnym.

2. Zastępcę wojewódzkiego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora sanitarnego.

3. Powiatowego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje starosta, w porozumieniu z wojewódzkim inspektorem sanitarnym.

4. Zastępcę powiatowego inspektora sanitarnego powołuje i odwołuje starosta na wniosek powiatowego inspektora sanitarnego.

5. Główny Inspektor Sanitarny może w każdym czasie odwołać wojewódzkiego, powiatowego, portowego i kolejowego inspektora sanitarnego, jeżeli przemawia za tym interes służby, a w szczególności, jeżeli działalność tego inspektora lub podległej mu jednostki może zagrozić prawidłowemu wykonywaniu zadań Inspekcji Sanitarnej, a zwłaszcza naruszyć bezpieczeństwo sanitarne na terenie właściwości danej jednostki. Odwołanie w tym trybie następuje w drodze decyzji administracyjnej i wymaga szczegółowego uzasadnienia na piśmie.”;

7) art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Art. 12. 1. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach należących do zakresu zadań i kompetencji Inspekcji Sanitarnej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, organem właściwym jest powiatowy, portowy lub kolejowy inspektor sanitarny.

2. W postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego są:

1) w stosunku do powiatowego, portowego i kolejowego inspektora sanitarnego - wojewódzki inspektor sanitarny,

2) w stosunku do wojewódzkiego inspektora sanitarnego - Główny Inspektor Sanitarny.”;

8) po art. 12 dodaje się art. 12a -12c w brzmieniu:

„Art. 12a. 1. Główny Inspektor Sanitarny ustala ogólne kierunki działania organów Inspekcji lub - w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa sanitarnego w zakresie należącym do właściwości Inspekcji - szczegółowe zasady postępowania inspektorów sanitarnych, a także zasady współdziałania z innymi organami kontroli państwowej.

2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu w stosunku do powiatowych, portowych i kolejowych inspektorów sanitarnych, którym wojewódzki inspektor sanitarny może również wydawać polecenia dotyczące podjęcia konkretnych czynności w całym zakresie ich działania.

3. Rada powiatu i sejmik województwa przynajmniej raz na rok rozpatrują informacje właściwego inspektora o stanie bezpieczeństwa sanitarnego powiatu i województwa. Na żądanie rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa informację taką właściwy inspektor sanitarny jest obowiązany składać w każdym czasie. Wojewódzki inspektor sanitarny informuje zarząd powiatu o wynikach kontroli obiektów o podstawowym znaczeniu dla danego terenu.

4. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 3, radzie powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania właściwego organu Inspekcji Sanitarnej, w celu zapewnienia należytego stanu bezpieczeństwa sanitarnego.

5. W przypadkach bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa sanitarnego na terenie gminy lub powiatu, w szczególności zaś zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, starosta, wójt, burmistrz (prezydent miasta) może wydać właściwemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia.

6. Uchwała podjęta na podstawie ust. 4 lub polecenie wydane na podstawie ust. 5 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych ani określać sposobu wykonania zadania przez organy Inspekcji Sanitarnej, lecz winny ustalać przedmiot działania lub wskazywać stan niezgodny z prawem, o którego usunięcie chodzi.

7. Organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie informuje wojewódzkiego inspektora sanitarnego o podjęciu uchwały lub wydaniu polecenia, o których mowa w ust. 4-6.

Art. 12b. 1. Starosta, wójt, burmistrz (prezydent miasta) ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść polecenia wydanego na podstawie art. 12a ust. 5.

2. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie.

3. Polecenie podlega niezwłocznemu wykonaniu. Powiatowy inspektor sanitarny natychmiast przedkłada sprawę wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia albo jeżeli polecenie narusza prawo.

4. Polecenie naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia rozstrzyga wojewoda.

Art. 12c. W sprawach należących do właściwości powiatowego inspektora sanitarnego, w których przedmiot kontroli znajduje się we władaniu powiatu lub w których stroną są organy powiatu albo jednostki organizacyjne im podlegające, uprawnienia organu pierwszej instancji przejmuje wojewódzki inspektor sanitarny.”;

9) w art. 13 w ust. 1, w art. 23 w ust. 1, w art. 25 w ust. 1, w art. 26 w ust. 1, w art. 28 w ust. 1 i w art. 35 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Państwowy inspektor” zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem „Inspektor”;

10) w art. 13 w ust. 2, w art. 21, w art. 27 w ust. 1, 2 i 3, w art. 28 w ust. 2, w art. 29, w art. 30 w ust. 1 i 3, w art. 31 w ust. 1 oraz w art. 34 w ust. 1 skreśla się użyty w różnych przypadkach i liczbach wyraz „państwowy”;

11) w art. 15:

a) w ust. 1 wyrazy „Państwowy inspektor sanitarny” zastępuje się wyrazami „Inspektor sanitarny”,

b) w ust. 3 wyrazy „prowadzona jest” zastępuje się wyrazami „może być prowadzona”;

12) skreśla się art. 16;

13) skreśla się art. 18;

14) w art. 19 skreśla się wyrazy „i 18 ust. 1”;

15) w art. 30 skreśla się ust. 2;

16) skreśla się art. 32;

17) skreśla się art. 33.

Art. 52. [Ustawa o drogach publicznych] W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i Nr 123, poz. 780) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Art. 2. 1. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1) drogi krajowe,

2) drogi wojewódzkie,

3) drogi powiatowe,

4) drogi gminne.

2. Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi.

3. Drogi publiczne ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi i ich usytuowanie.”;

2) dodaje się art. 2a w brzmieniu:

„Art. 2a. 1. Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa.

2. Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.”;

3) art. 4a otrzymuje brzmienie:

„Art. 4a. Rada Ministrów ustali, w drodze rozporządzenia, sieć autostrad, dróg ekspresowych oraz dróg o znaczeniu obronnym.”;

4) art. 5i 6otrzymują brzmienie:

„Art. 5. 1. Do dróg krajowych zalicza się:

1) autostrady i drogi ekspresowe oraz drogi leżące w ich ciągach do czasu wybudowania autostrad i dróg ekspresowych,

2) drogi międzynarodowe,

3) drogi stanowiące inne połączenia zapewniające spójność sieci dróg krajowych,

4) drogi dojazdowe do ogólnodostępnych przejść granicznych obsługujących ruch międzynarodowy osobowy i ciężarowy,

5) drogi alternatywne dla autostrad płatnych,

6) drogi stanowiące ciągi obwodnicowe dużych aglomeracji miejskich,

7) drogi o znaczeniu obronnym.

2. Zaliczenie do kategorii dróg krajowych następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw transportu, przedłożony w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw administracji publicznej, spraw wewnętrznych oraz obrony narodowej po zasięgnięciu opinii właściwych sejmików województw.

3. Przebieg dróg krajowych ustala, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw transportu po zasięgnięciu opinii właściwych sejmików województw, a w powiatach i miastach na prawach powiatu - opinii ich rad.

Art. 6. 1. Do dróg wojewódzkich zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1, stanowiące połączenia między miastami, mające znaczenie dla województwa, i drogi o znaczeniu obronnym nie zaliczone do dróg krajowych.

2. Zaliczenie do kategorii dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku województwa w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw transportu oraz obrony narodowej.

3. Przebieg dróg wojewódzkich ustala sejmik województwa w planie regionalnym po zasięgnięciu opinii rad powiatów, na obszarze których przebiega droga. W odniesieniu do dróg położonych na obszarze miast na prawach powiatu wniosek opiniują rady tych miast.”;

5) dodaje się art. 6a w brzmieniu:

„Art. 6a. 1. Do dróg powiatowych zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1, stanowiące połączenia miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin między sobą.

2. Zaliczenie do kategorii dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady powiatu w porozumieniu z marszałkiem województwa po zasięgnięciu opinii rad gmin, na obszarze których przebiega droga, oraz po zasięgnięciu opinii rad sąsiednich powiatów.

3. Przebieg dróg powiatowych ustala rada powiatu po zasięgnięciu opinii rad gmin, na obszarze których przebiega droga.”;

6) art. 7-9 otrzymują brzmienie:

„Art. 7. 1. Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym nie zaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych.

2. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwej rady powiatu.

3. Przebieg dróg gminnych ustala rada gminy.

Art. 8. 1. Drogi nie zaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami są drogami wewnętrznymi.

2. Budowa, utrzymanie, zarządzanie i oznakowanie dróg wewnętrznych należy do zarządcy terenu.

3. Finansowanie zadań, o których mowa w ust. 2, należy do zarządcy terenu.

4. Budowa, utrzymanie i oznakowanie skrzyżowań dróg wewnętrznych z drogami publicznymi oraz urządzeń bezpieczeństwa i organizacji ruchu związanych z funkcjonowaniem skrzyżowań należy do zarządu drogi publicznej.

Art. 9. Jeżeli droga niezbędna dla komunikacji publicznej nie została zaliczona do kategorii dróg wojewódzkich, powiatowych lub gminnych, zaliczenie do odpowiedniej kategorii może nastąpić w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw transportu.”;

7) w art. 10:

a) w ust. 1 skreśla się wyrazy „- z zastrzeżeniem ust. 3 -”,

b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Drogom publicznym i obiektom mostowym nadaje się numerację.

4. Dla poszczególnych kategorii dróg właściwy zarządca drogi prowadzi ewidencję dróg.”,

c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób numeracji oraz zakres, treść i sposób prowadzenia ewidencji dróg i obiektów mostowych.”;

8) skreśla się art. 11i 12 ;

9) w art. 13:

a) w ust. 2a po wyrazie „drogowym” dodaje się wyrazy „oraz za nieuiszczenie opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 4”,

b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Minister właściwy do spraw transportu może w uzasadnionych przypadkach zwolnić z opłat niektóre przejazdy pojazdów wykonywane w ramach pomocy humanitarnej, medycznej i ratownictwa lub w przypadku klęsk żywiołowych.”;

10) rozdział 2 otrzymuje tytuł:

„Administracja drogowa” i następujące brzmienie:

„Art. 17. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw transportu należy:

1) określanie kierunków rozwoju sieci drogowej,

2) wydawanie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg i obiektów mostowych,

3) koordynacja działań w zakresie przygotowania dróg dla potrzeb obrony państwa na zasadach określonych przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia,

4) sprawowanie nadzoru nad Generalnym Dyrektorem Dróg Publicznych.

Art. 18. 1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach dróg krajowych jest Generalny Dyrektor Dróg Publicznych, do którego należy:

1) wykonywanie zadań zarządcy dróg krajowych,

2) realizacja budżetu państwa w zakresie dróg krajowych.

2. Do Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych należy również:

1) współudział w realizacji polityki transportowej w zakresie dróg,

2) gromadzenie danych i sporządzanie informacji o sieci dróg publicznych,

3) nadzór nad przygotowaniem infrastruktury drogowej na potrzeby obrony państwa,

4) koordynowanie zagadnień powodziowych w zakresie dróg publicznych,

5) wydawanie zezwoleń na przejazdy po drogach publicznych pojazdów z ładunkiem lub bez ładunku o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach, których trasa przekracza granice państwa,

6) współpraca z administracjami drogowymi innych państw i organizacjami międzynarodowymi.

3. Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw transportu.

4. Zastępców Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw transportu na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych.

5. Generalny Dyrektor Dróg Publicznych realizuje swoje zadania przy pomocy Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych. Generalna Dyrekcja Dróg Publicznych wykonuje również zadania zarządu dróg krajowych.

6. W skład Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych wchodzą oddział centralny w Warszawie oraz następujące oddziały terenowe:

1) północno-zachodni z siedzibą w Szczecinie,

2) północny z siedzibą w Gdańsku,

3) północno-wschodni z siedzibą w Białymstoku,

4) zachodni z siedzibą w Poznaniu,

5) wschodni z siedzibą w Lublinie,

6) południowo-zachodni z siedzibą we Wrocławiu,

7) południowy z siedzibą w Katowicach,

8) południowo-wschodni z siedzibą w Krakowie.

7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zasięg terytorialny oddziałów Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych, z uwzględnieniem granic powiatów.

8. Do oddziału należy:

1) wykonywanie zadań zarządu drogi na obszarze jego działania,

2) wykonywanie zadań zarządcy drogi na obszarze jego działania, powierzonych przez Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych na podstawie upoważnienia określonego w ust. 9.

9. Generalny Dyrektor Dróg Publicznych może upoważnić pracowników Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych do załatwiania określonych spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych.

10. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, nadaje Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych statut określający jej organizację.

11. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, tryb sporządzania informacji, gromadzenia i udostępniania danych o sieci dróg publicznych.

Art. 19. 1. Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do właściwości którego należą sprawy z zakresu planowania, budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

2. Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, są dla dróg:

1) krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Publicznych,

2) wojewódzkich - zarząd województwa,

3) powiatowych - zarząd powiatu,

4) gminnych - zarząd gminy.

3. Generalny Dyrektor Dróg Publicznych jest zarządcą autostrady wybudowanej na zasadach określonych w ustawie do czasu przekazania jej koncesjonariuszowi w drodze porozumienia zawartego pomiędzy Generalnym Dyrektorem Dróg Publicznych, Prezesem Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad oraz koncesjonariuszem. Koncesjonariusz pełni funkcję zarządcy autostrady płatnej na warunkach określonych w umowie koncesyjnej.

4. Zarządzanie drogami publicznymi może być przekazywane między zarządcami w trybie porozumień.

5. W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest zarząd miasta.

Art. 20. Do zarządcy drogi należy w szczególności:

1) opracowanie projektów planów rozwoju sieci drogowej,

2) opracowanie projektów planów finansowania budowy, utrzymania i ochrony dróg oraz obiektów mostowych,

3) pełnienie funkcji inwestora,

4) utrzymanie nawierzchni, chodników, obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą,

5) realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu,

6) przygotowanie infrastruktury drogowej dla potrzeb obronnych oraz wykonywanie innych zadań na rzecz obronności kraju,

7) koordynacja robót w pasie drogowym,

8) wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego, na zjazdy z dróg, na przejazdy po drogach publicznych pojazdów z ładunkiem lub bez ładunku o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach oraz pobieranie opłat i kar pieniężnych,

9) prowadzenie ewidencji dróg i drogowych obiektów mostowych,

10) przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i obiektów mostowych,

11) wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających,

12) przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników,

13) przeciwdziałanie niekorzystnym przeobrażeniom środowiska mogącym powstać lub powstającym w następstwie budowy lub utrzymania dróg,

14) wprowadzanie ograniczeń bądź zamykanie dróg i drogowych obiektów mostowych dla ruchu oraz wyznaczanie objazdów, gdy występuje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia,

15) dokonywanie okresowych pomiarów ruchu drogowego,

16) sadzenie, utrzymanie oraz usuwanie drzew i krzewów oraz pielęgnacja zieleni w pasie drogowym poza obszarami zabudowanymi,

17) prowadzenie gospodarki gruntami i innymi nieruchomościami pozostającymi w zarządzie organu zarządzającego drogą.

Art. 21. 1. Zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy powołanej przez siebie jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi. W przypadku gdy jednostka taka nie została powołana, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.

2. Zarządy dróg, o których mowa w ust. 1 oraz art. 18 ust. 5, mają prawo do:

1) wstępu na grunty przyległe do pasa drogowego, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania czynności związanych z utrzymaniem i ochroną dróg,

2) urządzenia czasowego przejazdu przez grunty przyległe do pasa drogowego w razie przerwy komunikacji na drodze,

3) ustawiania na gruntach przyległych do pasa drogowego zasłon przeciwśnieżnych.

3. Właścicielom lub użytkownikom gruntów, którzy ponieśli szkody w wyniku czynności wymienionych w ust. 2, przysługuje odszkodowanie na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

Art. 22. 1. Zarząd drogi sprawuje nieodpłatny trwały zarząd gruntami w pasie drogowym.

2. Grunty, o których mowa w ust. 1, zarząd drogi może oddawać innym podmiotom gospodarczym w dzierżawę, najem albo je użyczać w drodze umowy na cele związane z gospodarką drogową, potrzebami ruchu drogowego i obsługi podróżnych.

3. W przypadku nabywania gruntów przeznaczonych pod pas drogowy, zarząd drogi może wystąpić z wnioskiem o dokonanie podziału lub scalenia nieruchomości zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami.”;

11) w art. 35 w ust. 2 skreśla się wyrazy „terenowego” i „administracji państwowej”;

12) art. 36 otrzymuje brzmienie:

„Art. 36. W razie samowolnego naruszenia pasa drogowego lub zarezerwowanego pasa terenu, właściwy zarządca drogi orzeka o przywróceniu ich do stanu poprzedniego.”;

13) w art. 38 ust. 2 i art. 40 ust. 1 wyrazy „zarządu drogi” zastępuje się wyrazami „zarządcy drogi”;

14) w art. 39 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W szczególnie uzasadnionych wypadkach lokalizowanie w pasie drogowym urządzeń lub obiektów nie związanych z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu, jak również umieszczanie takich urządzeń na obiektach mostowych może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi.”;

15) art. 43 otrzymuje brzmienie:

„Art. 43. 1. Obiekty budowlane przy drogach powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej:

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach właściwy zarząd drogi może wyrazić zgodę na usytuowanie obiektu budowlanego przy drodze, o której mowa w ust. 1 lp. 3 tabeli, w odległości mniejszej niż określona.

3. Przepisów ust. 1 lp. 2 i 3 tabeli nie stosuje się do podziemnych obiektów telekomunikacyjnych, lokalizowanych poza jezdnią drogi na terenie zabudowy miast i wsi oraz poza koroną drogi na terenach zalewowych i górskich na warunkach ustalonych przez zarząd drogi.”

Art. 53. [Ustawa o rybactwie śródlądowym] W ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 6 w ust. 3 wyrazy „Terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „Wojewoda”;

2) w art. 7 w ust. 5 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazem „starosta”;

3) art. 15 otrzymuje brzmienie:

„Art. 15. Wojewoda ustanawia lub znosi obwody rybackie, obręby hodowlane i obręby ochronne.”;

4) w art. 17:

a) w ust. 1 wyrazy „terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „wojewoda”,

b) w ust. 3 skreśla się wyrazy „ , w drodze obwieszczenia,”;

5) dodaje się art. 17a w brzmieniu:

„Art. 17a. 1. Przegradzanie sieciowymi rybackimi narzędziami połowowymi więcej niż połowy szerokości łożyska wody płynącej jest możliwe wyłącznie na wodach nie zaliczonych do wód śródlądowych żeglownych i wymaga zezwolenia starosty.

2. Ustawianie sieciowych rybackich narzędzi połowowych na wodach śródlądowych żeglownych na szlaku żeglownym lub w bezpośrednim jego sąsiedztwie wymaga zezwolenia starosty, wydanego w uzgodnieniu z właściwą terytorialnie administracją wód śródlądowych żeglownych oraz organem administracji żeglugi śródlądowej.

3. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny określać uprawnionego do rybactwa, miejsce wystawiania narzędzi, ich rodzaj i ilość, sposób oznakowania oraz okres połowu.”;

6) art. 18 otrzymuje brzmienie:

„Art. 18. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa właściwość miejscową wojewodów i starostów w dziedzinie rybactwa na rzekach, którymi przebiega granica województw lub powiatów.

2. W odniesieniu do wód jezior i innych zbiorników wodnych, przez które przebiega granica województw lub powiatów, w dziedzinie rybactwa miejscowo jest właściwy wojewoda lub starosta tego województwa lub powiatu, na którego terenie znajduje się większa część powierzchni wody. W innych wypadkach w stosunku do takich wód właściwość miejscową w dziedzinie rybactwa ustalają, w drodze porozumienia, zainteresowani wojewodowie lub starostowie.”;

7) w art. 20:

a) w ust. 3 wyrazy „terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „starosta”,

b) dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:

„3a. Oznakowanie sprzętu pływającego służącego do połowu ryb powinno zawierać numer rejestracyjny składający się z dwuliterowego oznaczenia województwa, myślnika, trzyliterowego oznaczenia powiatu, myślnika, czterocyfrowej liczby od 0001 do 9999 odpowiadającej kolejnemu numerowi wpisu do rejestru oraz litery „R” - oznaczającej uprawnionego do rybactwa albo „A” - oznaczającej sprzęt pływający służący do amatorskiego połowu ryb.

3b. Wojewoda ustala trzyliterowe oznaczenie powiatu, o którym mowa w ust. 3a.”;

8) w art. 21 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) szczegółowe warunki ochrony i połowu ryb, rybackie narzędzia i urządzenia połowowe, zasady ustanawiania obwodów rybackich, obrębów hodowlanych i ochronnych, oznakowania obrębów i sprzętu pływającego służącego do połowu ryb oraz rejestracji tego sprzętu, w tym dwuliterowe oznaczenie województwa, o którym mowa w art. 20 ust. 3a.”;

9) w art. 22 w ust. 7 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Regulaminy Państwowej Straży Rybackiej ustalają wojewodowie.”;

10) w art. 24:

a) w ust. 1 wyrazy „Wojewódzkie rady narodowe mogą utworzyć” zastępuje się wyrazami „Rada powiatu, na wniosek starosty, może utworzyć”,

b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Regulamin Społecznej Straży Rybackiej uchwala rada powiatu.”,

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Nadzór specjalistyczny nad Społeczną Strażą Rybacką sprawuje wojewoda poprzez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Rybackiej.”,

d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, w drodze rozporządzenia, określa:

1) zasady sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 3,

2) ramowy regulamin Społecznej Straży Rybackiej, określający szczegółową organizację i sposób działania tej straży.”;

11) w art. 25:

a) w ust. 1 i 2 wyrazy „o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1-3 i 4 lit. b)” zastępuje się wyrazami „o których mowa w art. 23 pkt 1-3 i 4 lit. b)”,

b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy „terenowy organ administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „starostę”;

12) (skreślony).

Art. 54. [Ustawa o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych] W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 9:

a) w ust. 3 wyrazy „właściwym terenowym organem administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „wojewodą”,

b) w ust. 5 wyrazy „właściwym terenowym organem administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „wojewodą”;

2) w art. 11:

a) w ust. 1 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4) prowadzenie rozliczeń z pracodawcami, organizacjami spółdzielczymi lub społeczno-zawodowymi z tytułu wypłacanych przez nie świadczeń podlegających finansowaniu przez Zakład,

5) kontrola wykonania przez pracodawców, organizacje spółdzielcze i społeczno-zawodowe oraz organy administracji rządowej i jednostki samorządu terytorialnego obowiązków w zakresie ubezpieczenia społecznego.”,

b) w ust. 4 wyrazy „Minister Pracy i Polityki Socjalnej” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego”;

3) w art. 16 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) ocena wykonywania zadań z zakresu ubezpieczenia społecznego przez pracodawców, organizacje spółdzielcze i społeczno-zawodowe oraz organy administracji rządowej i jednostki samorządu terytorialnego,”;

4) w art. 21:

a) w zdaniu wstępnym wyrazy „właściwy terenowy organ administracji rządowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „wojewoda”,

b) w pkt 3 skreśla się wyraz „terenowe”;

5) w art. 24 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Przy badaniu zasadności odwołania rada nadzorcza nie dokonuje oceny ustaleń lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustaleń organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, a także instytucji lub organizacji, które z mocy szczególnych przepisów są wiążące dla oddziałów.”;

6) w art. 39 w ust. 1 wyrazy „terenowe organy administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego”.

Art. 55. [Ustawa o Rzeczniku Praw Obywatelskich] W ustawie z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 471) w art. 13 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „organy gmin i jednostek organizacyjnych samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „organy jednostek samorządu terytorialnego i samorządowych jednostek organizacyjnych”.

Art. 56. [Ustawa o kinematografii] W ustawie z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 22, poz. 127, z 1989 r. Nr 6, poz. 33, Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 89, poz. 517) wprowadza się następujące zmiany:

1) preambułę ustawy skreśla się;

2) w art. 16:

a) w ust. 1 po wyrazach „Organem założycielskim dla” dodaje się wyraz „państwowych”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Organem założycielskim dla samorządowych jednostek organizacyjnych kinematografii jest zarząd województwa.”;

3) art. 17 otrzymuje brzmienie:

„Art. 17. 1. Państwowa instytucja filmowa jest powołana do produkcji i opracowywania filmów.

2. Samorządowa instytucja filmowa jest powołana do dystrybucji lub rozpowszechniania filmów.”;

4) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:

„Art. 18a. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą utworzyć samorządową instytucję filmową.

2. Prowadzenie dystrybucji i rozpowszechniania filmów jest zadaniem własnym jednostki samorządu terytorialnego.”;

5) w art. 21:

a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Statut podlega zatwierdzeniu przez organ założycielski.”,

b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7. Instytucji filmowej nowo utworzonej statut nadaje organ założycielski.”;

6) w art. 23 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:

„Organami państwowej instytucji filmowej są:”;

7) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu:

„Art. 23a. Organizację samorządowej instytucji filmowej określa jej statut.”;

8) w art. 24:

a) w ust. 1 po wyrazie „Dyrektora” dodaje się wyraz „państwowej”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W państwowej instytucji filmowej nowo utworzonej dyrektora powołuje Przewodniczący Komitetu po zasięgnięciu opinii Komitetu.”;

9) w art. 27 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Państwowa instytucja filmowa, na wniosek sejmiku województwa, może być przekazana do prowadzenia samorządowi województwa na zasadach określonych w porozumieniu Przewodniczącego Komitetu Kinematografii z zarządem województwa.”

Art. 57. [Prawo o stowarzyszeniach] W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86, z 1996 r. Nr 27, poz. 118 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 769) wprowadza się następujące zmiany:

1) w preambule ustawy oraz w art. 1 w ust. 1 wyrazy „konstytucyjnymi utrzymanymi w mocy przez Ustawę konstytucyjną z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym” zastępuje się wyrazem „Konstytucji”;

2) w art. 7 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy „rad narodowych i innych” skreśla się;

3) w art. 8 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Nadzór nad działalnością stowarzyszeń należy do:

1) wojewody właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia - w zakresie nadzoru nad działalnością stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego,

2) starosty właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia - w zakresie nadzoru nad innymi niż wymienione w pkt 1 stowarzyszeniami

- zwanych dalej organami nadzorującymi.”

Art. 58. [Ustawa o izbach lekarskich] W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2:

a) skreśla się ust. 2,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb lekarskich, ich liczbę i siedziby ustala Naczelna Rada Lekarska na wniosek zjazdów okręgowych, uwzględniając zasadniczy podział terytorialny państwa.”;

2) w art. 4 w ust. 2 w pkt 11 wyrazy „organami władzy i administracji państwowej, samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „organami administracji publicznej”;

3) w art. 17 w ust. 2 wyrazy „zakład pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawca”;

4) w art. 18 w ust. 1 i 3 wyrazy „Zakład pracy” zastępuje się wyrazem „Pracodawca”;

5) w art. 35 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy „organów państwowych” zastępuje się wyrazami „organów administracji publicznej”.

Art. 59. [Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej] W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 13:

a) w ust. 2:

- w pkt 1 wyrazy „Urząd do Spraw Wyznań” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw wyznań religijnych”,

- w pkt 2 wyrazy „terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw wyznań stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „wojewoda”,

b) w ust. 6 wyrazy „Ministrem-Kierownikiem Urzędu do Spraw Wyznań” zastępuje się wyrazami „ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych”;

2) w art. 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Organizowanie procesji, pielgrzymek lub innych imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej.”;

3) w art. 42:

a) w ust. 2 wyrazy „Grunty stanowiące własność państwa lub mienie komunalne” zastępuje się wyrazami „Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Grunty stanowiące własność jednostki samorządu terytorialnego przeznaczone na te cele mogą być sprzedawane za cenę ustaloną uchwałą odpowiedniej rady lub sejmiku tej jednostki.”;

4) w art. 51 po wyrazie „państwowe” dodaje się wyraz „, samorządowe”;

5) w art. 57 w ust. 2 wyrazy „organu administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „właściwego organu”;

6) w art. 60 w ust. 5 wyrazy „terenowego organu administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw wyznań stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „wojewody”.

Art. 60. [Prawo geodezyjne i kartograficzne] W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163, Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 115, poz. 741 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 po wyrazach „geodezji i kartografii,” dodaje się wyrazy „krajowego systemu informacji o terenie,”;

2) w art. 2:

a) w pkt 1 po wyrazach „i przetwarzanie dokumentacji geodezyjnej,” dodaje się wyrazy „zakładanie i aktualizacja informatycznych baz danych,”, a po wyrazach „w dziedzinie geodezji,” dodaje się wyrazy „kartografii, krajowego systemu informacji o terenie oraz wykonywania zdjęć lotniczych,”

b) skreśla się pkt 3,

c) w pkt 10 po wyrazie „wykazów,” dodaje się wyrazy „informatycznych baz danych,”;

3) w art. 3:

a) w ust. 1 po wyrazach „osnowy geodezyjne” dodaje się wyrazy „opracowane w państwowym systemie odniesień przestrzennych”,

b) w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1) Głównego Geodetę Kraju w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej - w zakresie osnów podstawowych,

2) starostów - w zakresie osnów szczegółowych.”,

c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, państwowy system odniesień przestrzennych obowiązujący na terenie całego kraju, uwzględniając jego parametry techniczne oraz warunki stosowania.”;

4) w art. 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Koszty sporządzania mapy zasadniczej, ewidencji gruntów i budynków oraz map topograficznych pokrywa się z budżetu państwa oraz ze środków Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. W celu realizacji własnych zadań jednostki samorządu terytorialnego lub inni inwestorzy mogą również uczestniczyć w kosztach sporządzania map.”;

5) w art. 5 po wyrazach „terenu oraz” dodaje się wyrazy „inne dane zawarte”;

6) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie:

„Służba Geodezyjna i Kartograficzna”;

7) w art. 6:

a) w ust. 2 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw administracji publicznej”,

b) skreśla się ust. 6;

8) dodaje się art. 6a - 6c w brzmieniu:

„Art. 6a. 1. Służbę Geodezyjną i Kartograficzną stanowią:

1) organy nadzoru geodezyjnego i kartograficznego:

a) Główny Geodeta Kraju,

b) wojewoda wykonujący zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego jako kierownika inspekcji geodezyjnej i kartograficznej, wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie,

2) organy administracji geodezyjnej i kartograficznej:

a) marszałek województwa wykonujący zadania przy pomocy geodety województwa wchodzącego w skład urzędu marszałkowskiego,

b) starosta wykonujący zadania przy pomocy geodety powiatowego wchodzącego w skład starostwa powiatowego.

2. Wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Służby Geodezyjnej i Kartograficznej określone w ustawie i przepisach odrębnych.

3. Zadania organów określonych w ust. 1 pkt 2 wykonywane są jako zadania z zakresu administracji rządowej.

4. Starosta na wniosek gminy powierza wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), w drodze porozumienia, prowadzenie spraw należących do zakresu jego zadań i kompetencji, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 6.

5. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) prowadzi sprawy powierzone na podstawie ust. 4 przy pomocy geodety gminnego wchodzącego w skład urzędu gminy.

6. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki organizacyjne, kadrowe i techniczne, jakie powinny zostać spełnione przez gminy wnioskujące o przejęcie określonych w ustawie zadań i kompetencji.

Art. 6b. Głównego Geodetę Kraju powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw administracji publicznej.

Art. 6c. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinni odpowiadać wojewódzcy inspektorzy nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, geodeci województw, geodeci powiatowi i geodeci gminni.”;

9) w art. 7:

a) w ust. 1:

- w zdaniu wstępnym wyrazy „Głównego Geodety Kraju” zastępuje się wyrazami „Służby Geodezyjnej i Kartograficznej”,

- pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) realizacja polityki państwa w zakresie geodezji i kartografii,”

- w pkt 3 wyraz „uzupełnianie” zastępuje się wyrazem „aktualizacja”,

- w pkt 5 wyraz „wyceny” zastępuje się wyrazem „taksacji”,

- pkt 10 otrzymuje brzmienie:

„10) inicjowanie prac naukowych i badawczo-rozwojowych w zakresie standardów klasyfikacyjnych i informacyjnych oraz zastosowania metod informatycznych, fotogrametrycznych i satelitarnych w dziedzinie geodezji i kartografii oraz w krajowym systemie informacji o terenie,”

b) skreśla się ust. 2,

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wiadomości zawartych w materiałach geodezyjnych i kartograficznych stanowiących tajemnicę państwową.”;

10) dodaje się art. 7a-7d w brzmieniu:

„Art. 7a. 1. Główny Geodeta Kraju wykonuje zadania określone w ustawie, a w szczególności:

1) pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, a także nadzoruje i kontroluje ich działania,

2) prowadzi centralny zasób geodezyjny i kartograficzny oraz dysponuje środkami Centralnego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym,

3) zakłada podstawowe osnowy geodezyjne, grawimetryczne i magnetyczne,

4) opracowuje zasady przygotowania organizacyjno-technicznego katastru, uzgadniania usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz wytyczne powszechnej taksacji nieruchomości,

5) prowadzi państwowy rejestr granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz granic administracyjnych województw,

6) rejestruje systemy informacji o terenie o znaczeniu ogólnopaństwowym i przechowuje ich kopie zabezpieczające oraz współpracuje z innymi resortami w zakładaniu i prowadzeniu geograficznych systemów informacyjnych,

7) współpracuje z wyspecjalizowanymi w dziedzinie geodezji i kartografii organizacjami międzynarodowymi, regionalnymi oraz organami i urzędami innych krajów,

8) inicjuje prace naukowe i badawczo-rozwojowe w zakresie standardów organizacyjno-technicznych oraz zastosowania metod informatycznych, fotogrametrycznych i satelitarnych w dziedzinie geodezji i kartografii oraz w krajowym systemie informacji o terenie,

9) nadaje uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii, prowadzi rejestr osób uprawnionych oraz współpracuje z samorządami i organizacjami zawodowymi geodetów i kartografów,

10) prowadzi sprawy związane z ochroną tajemnicy państwowej i służbowej działalności geodezyjnej i kartograficznej.

2. Główny Geodeta Kraju współdziała z ministrem właściwym do spraw rolnictwa przy wykonywaniu zadań Służby Geodezyjnej i Kartograficznej Rzeczypospolitej Polskiej w sprawach:

1) ewidencji gruntów i budynków - na obszarach wiejskich,

2) podziałów i rozgraniczenia nieruchomości - na obszarach nie objętych działaniem ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668).

Art. 7b. 1. Wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego działający w imieniu wojewody wykonuje zadania nie zastrzeżone na rzecz organów administracji geodezyjnej i kartograficznej, a w szczególności:

1) kontroluje przestrzeganie i stosowanie przepisów ustawy, a w szczególności:

a) zgodność wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych z przepisami ustawy,

b) posiadanie uprawnień zawodowych przez osoby wykonujące samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii,

2) kontroluje działania administracji geodezyjnej i kartograficznej,

3) współdziała z organami kontroli państwowej w zakresie właściwości nadzoru geodezyjnego i kartograficznego,

4) rejestruje lokalne systemy informacji o terenie oraz przechowuje kopie zabezpieczające bazy danych, w tym w szczególności bazy danych ewidencji gruntów i budynków,

5) prowadzi rejestr granic administracyjnych gmin i powiatów.

2. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego jest organem:

1) pierwszej instancji w sprawach określonych w ustawie,

2) wyższego stopnia w stosunku do organów administracji geodezyjnej i kartograficznej.

Art. 7c. Do zadań marszałka województwa należy w szczególności:

1) prowadzenie wojewódzkiego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a także dysponowanie środkami wojewódzkiego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym,

2) zlecanie wykonania i udostępnianie map topograficznych i tematycznych dla obszarów właściwych województw,

3) prowadzenie wojewódzkich baz danych wchodzących w skład krajowego systemu informacji o terenie.

Art. 7d. Do zadań starosty należy w szczególności:

1) prowadzenie powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w tym ewidencji gruntów i budynków, gleboznawczej klasyfikacji gruntów i geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz dysponowanie środkami powiatowego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym,

2) uzgadnianie usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu,

3) zakładanie osnów szczegółowych,

4) zakładanie i aktualizacja mapy zasadniczej,

5) przeprowadzanie powszechnej taksacji nieruchomości oraz opracowywanie i prowadzenie map i tabel taksacyjnych dotyczących nieruchomości,

6) ochrona znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych,

7) prowadzenie powiatowych baz danych wchodzących w skład krajowego systemu informacji o terenie.”;

11) art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Art. 8. 1. Przy Głównym Geodecie Kraju działają:

1) Państwowa Rada Geodezyjna i Kartograficzna jako organ doradczy i opiniodawczy,

2) Komisja Standaryzacji Nazw poza Granicami Polski.

2. Główny Geodeta Kraju określa skład osobowy Rady i Komisji, o których mowa w ust. 1.

3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i zakres działania Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej i Komisji Standaryzacji Nazw poza Granicami Polski oraz zasady wynagradzania ich członków.”;

12) w art. 9 w ust. 1 wyrazy „Państwowa służba geodezyjna i kartograficzna” zastępuje się wyrazami „Służba Geodezyjna i Kartograficzna”;

13) w art. 10:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami i kierownikami urzędów centralnych określi, w drodze rozporządzenia, tereny niezbędne dla obronności państwa, na których nadzoruje prace geodezyjne i kartograficzne.”,

b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb sprawowania nadzoru nad pracami geodezyjnymi i kartograficznymi na terenach niezbędnych dla obronności państwa.”;

14) w art. 15 w ust. 3 w pkt 2 wyrazy „właściwy terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazami „właściwego starostę”;

15) w art. 18 wyrazy „Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa” zastępuje się wyrazami „Głównego Geodety Kraju”;

16) w art. 19:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określa, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe zasady i tryb zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych oraz przekazywania materiałów i informacji powstałych w wyniku tych prac do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a także rodzaje prac nie podlegających zgłaszaniu i materiałów nie podlegających przekazywaniu, oraz rejestrowania systemów i przechowywania kopii zabezpieczających bazy danych systemu informacji o terenie oraz ogólnych warunków umów o udostępnianie tych baz,

2) sposób i tryb ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz rodzaje znaków nie podlegających ochronie,

3) w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, rodzaje prac geodezyjnych i kartograficznych mających znaczenie dla obronności państwa oraz szczegółowe zasady wykonywania tych prac,

4) standardy techniczne dotyczące geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie,

5) w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, rodzaje map, materiałów fotogrametrycznych i teledetekcyjnych, których reprodukowanie, rozpowszechnianie i rozprowadzanie wymaga zezwolenia, oraz tryb udzielania tych zezwoleń.”,

b) w ust. 2 wyrazy „Ministrem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa” zastępuje się wyrazami „Głównym Geodetą Kraju”;

17) w art. 20:

a) w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) lokali - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej.”,

b) w ust. 2:

- w pkt 1 wyraz „komunalnych” zastępuje się wyrazem „samorządowych”,

- w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) wartość nieruchomości.”;

18) w art. 22:

a) w ust. 1 wyrazy „z urzędu terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazem „starostowie”,

b) w ust. 2:

- w zdaniu pierwszym wyrazy „terenowemu organowi administracji państwowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazami „właściwemu staroście”,

- w zdaniu drugim wyrazy „terenowych organów administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „właściwych organów”,

c) w ust. 3 wyrazy „terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazem „starosty”;

19) art. 23 otrzymuje brzmienie:

„Art. 23. Właściwe organy, sądy i kancelarie notarialne przesyłają staroście odpisy prawomocnych decyzji i orzeczeń oraz odpisy aktów notarialnych, z których wynikają zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków, w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji, orzeczenia lub sporządzenia aktu notarialnego.”;

20) w art. 24:

a) w ust. 2 w zdaniu drugim wyraz „nieodpłatnie” zastępuje się wyrazem „odpłatnie”,

b) w ust. 3 skreśla się wyraz „nieodpłatnie”,

c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Starosta zapewnia nieodpłatnie gminom bezpośredni dostęp do bazy danych ewidencji gruntów i budynków.”;

21) w art. 25 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Starostowie sporządzają gminne i powiatowe, a marszałkowie województw wojewódzkie zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją gruntów i budynków.

3. Główny Geodeta Kraju sporządza, na podstawie zestawień wojewódzkich, krajowe zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją gruntów i budynków.”;

22) w art. 26:

a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy „Minister Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw rozwoju wsi”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz szczegółowy zakres informacji objętych tą ewidencją, sposób i terminy sporządzania powiatowych, wojewódzkich i krajowych zestawień zbiorczych danych objętych tą ewidencją, a także rodzaje budynków, które nie będą wykazywane w ewidencji.”,

c) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, sposób ewidencjonowania przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną Rzeczypospolitej Polskiej przebiegu granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa.”,

d) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw sprawiedliwości określi w drodze rozporządzenia sposób wykazywania w ewidencji gruntów i budynków danych odnoszących się do gruntów i budynków pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych tym ministrom.”;

23) w art. 27 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy „terenowymi organami administracji państwowej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazami „właściwymi starostami”;

24) w art. 28:

a) w ust. 1 wyrazy „Terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazami „Starostowie przy pomocy zespołów uzgadniania dokumentacji projektowej”,

b) w ust. 3:

- w pkt 1 wyrazy „terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazem „starostowie”,

- w pkt 2 wyrazy „inne terenowe organy administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego” zastępuje się wyrazami „inne właściwe organy”,

c) w ust. 4 wyrazy „Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw administracji publicznej” i po wyrazach „branżową sieci” dodaje się wyrazy „, a także organizację, kompetencje oraz sposób wynagradzania zespołów, o których mowa w ust. 1.”;

25) użyte w art. 29 w ust. 3, w art. 30 w ust. 1 oraz w art. 31 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy „terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami „wójt (burmistrz, prezydent miasta)”;

26) w art. 33:

a) w ust. 1 wyrazy „Terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazami „Wójt (burmistrz, prezydent miasta)”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wydanie decyzji poprzedza ocena prawidłowości wykonania czynności ustalenia przebiegu granic nieruchomości przez upoważnionego geodetę oraz zgodności sporządzonych dokumentów z przepisami; w wypadku stwierdzenia wadliwego wykonania czynności, organ, o którym mowa w ust. 1, zwraca upoważnionemu geodecie dokumentację do uzupełnienia.”;

27) w art. 34 w ust. 1 po wyrazach „o której mowa w art. 33 ust. 1,” dodaje się wyraz „upoważniony”, a wyrazy „terenowemu organowi administracji państwowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazami „wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta)”;

28) w art. 37 w ust. 2 wyrazy „do właściwego biura notarialnego, o ile nieruchomości te mają założone księgi wieczyste lub zbiory dokumentów, oraz do terenowego organu administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „do sądów rejonowych właściwych do prowadzenia ksiąg wieczystych i do właściwych starostów”;

29) w art. 39 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio przy wyznaczaniu punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków.”;

30) w art. 40:

a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie:

„1. Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny służy gospodarce narodowej, obronności państwa, nauce, kulturze i potrzebom obywateli.

2. Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, składający się z zasobu centralnego, zasobów wojewódzkich i zasobów powiatowych, stanowi własność Skarbu Państwa i jest gromadzony w ośrodkach dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.

3. Gromadzenie i prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kontrola opracowań przyjmowanych do zasobu oraz udostępnianie tego zasobu zainteresowanym jednostkom oraz osobom prawnym i fizycznym należy do:

1) Głównego Geodety Kraju - w zakresie zasobu centralnego,

2) marszałków województw - w zakresie zasobów wojewódzkich,

3) starostów - w zakresie zasobów powiatowych.”,

b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Nadzór nad prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego należy do Głównego Geodety Kraju, a w zakresie zasobów powiatowych i wojewódzkich także do wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego.”,

c) w ust. 5 w pkt 1 w lit. b) po wyrazach „informacji o terenie,” dodaje się wyrazy „za udzielanie informacji,”;

31) w art. 41:

a) w ust. 1 wyrazy „centralnego i wojewódzkich” zastępuje się wyrazami „centralnego, wojewódzkich i powiatowych”,

b) w ust. 2:

- wyrazy „z funduszy wojewódzkich w wysokości 20% ich wpływów” zastępuje się wyrazami „z funduszy wojewódzkich i powiatowych w wysokości 10% ich wpływów”,

- dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

„Wpłaty na fundusz centralny geodeta powiatowy przekazuje za pośrednictwem geodety wojewódzkiego.”,

c) w ust. 3 w zdaniu pierwszym wyrazy „i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu” zastępuje się wyrazami „, przekazywane w okresach rocznych wpłaty z funduszy powiatowych w wysokości 10% ich wpływów”,

d) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Dochodami funduszy powiatowych są wpływy ze sprzedaży map, danych z ewidencji gruntów i budynków oraz innych materiałów i informacji z zasobów powiatowych, z opłat za czynności związane z prowadzeniem tych zasobów i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, a także inne wpływy. Fundusze powiatowe mogą być uzupełniane dotacją z funduszu centralnego i wojewódzkiego.”,

e) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Środkami funduszu dysponują:

1) Główny Geodeta Kraju - w zakresie funduszu centralnego,

2) marszałkowie województw - w zakresie funduszy wojewódzkich,

3) starostowie - w zakresie funduszy powiatowych.”,

f) skreśla się ust. 6,

g) (skreślona);

32) dodaje się art. 41a w brzmieniu:

„Art. 41a. 1. W przypadku przejęcia kompetencji przez wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), zgodnie z art. 6a ust. 4, tworzy się gminny Fundusz Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym.

2. Do funduszu gminnego stosuje się odpowiednio zasady wynikające z przepisów art. 41, w zakresie dotyczącym funduszu powiatowego.”;

33) w art. 44 w ust. 4 wyrazy „Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa” zastępuje się wyrazami „Główny Geodeta Kraju”;

34) w art. 45 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Główny Geodeta Kraju powołuje komisję do spraw uprawnień zawodowych z udziałem przedstawicieli stowarzyszeń społeczno-zawodowych działających w dziedzinie geodezji i kartografii, a także prowadzi centralny rejestr osób posiadających uprawnienia zawodowe.”;

35) w art. 46 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W sprawach wymienionych w ust. 1 decyzje wydaje Główny Geodeta Kraju.”;

36) w art. 53 wyrazy „terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego” zastępuje się wyrazem „starostów”;

37) dodaje się art. 53a w brzmieniu:

„Art. 53a. Do czasu przekształcenia ewidencji gruntów i budynków w kataster nieruchomości przez użyte w niniejszej ustawie pojęcie „kataster” rozumie się tę ewidencję.”

Art. 61. [Ustawa o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym] W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie:

„o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów”;

2) w art. 19 w ust. 1:

a) po pkt 3 dodaje się pkt 3a i 3b w brzmieniu:

„3a) występowanie do przedsiębiorców i związków przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów,

3b) podejmowanie czynności wynikających z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,”

b) pkt 7d otrzymuje brzmienie:

„7d) współpraca z organami samorządu terytorialnego oraz z krajowymi i zagranicznymi organizacjami społecznymi i innymi instytucjami, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów,”

c) po pkt 7d dodaje się pkt 7e-7g w brzmieniu:

„7e) udzielanie pomocy organom samorządu województwa i powiatu oraz organizacjom, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów, w zakresie wynikającym z rządowej polityki konsumenckiej,

7f) inicjowanie konsumenckich badań towarów i usług,

7g) opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów edukacyjnych popularyzujących prawa konsumentów,”;

3) w art. 19a ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wynikający z ust. 1 obowiązek odnosi się również do spraw określonych w art. 19 ust. 1 pkt 2, 3a, 3b, 4 i 5.”;

4) w art. 21 w ust. 2:

a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) organy jednostek samorządu terytorialnego,”

b) po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:

„5) powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów.”;

5) dodaje się rozdział 5a w brzmieniu:

„ROZDZIAŁ 5a

Powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów

Art. 21c. 1. Zadania samorządu powiatowego w zakresie ochrony praw konsumenta wykonuje powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów, zwany dalej „rzecznikiem konsumentów”.

2. Powiaty mogą, w drodze porozumienia, utworzyć jedno wspólne stanowisko rzecznika konsumentów.

Art. 21d. 1. Rzecznika konsumentów powołuje i odwołuje rada powiatu (rada miasta na prawach powiatu).

2. Rzecznika konsumentów powołuje się spośród osób z wyższym wykształceniem i co najmniej pięcioletnią praktyką zawodową.

Art. 21e. 1. Do zadań rzecznika konsumentów w szczególności należy:

1) zapewnienie konsumentom bezpłatnego poradnictwa i informacji prawnej w zakresie ochrony ich interesów,

2) wytaczanie powództw na rzecz konsumentów oraz wstępowanie, za ich zgodą, do toczącego się postępowania w sprawach o ochronę interesów konsumentów,

3) składanie wniosków w sprawie stanowienia i zmiany przepisów prawa miejscowego w zakresie ochrony interesów konsumentów,

4) współdziałanie z właściwymi terytorialnie delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz organizacjami, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów.

2. Rzecznik konsumentów może udzielać obywatelom także w innych formach pomocy prawnej w zakresie ochrony praw konsumentów.

Art. 21f. Zarząd powiatu, na wniosek rzecznika konsumentów, może zlecać prowadzenie bezpłatnego poradnictwa konsumenckiego działającym na obszarze powiatu organizacjom, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów.”

Art. 62. [Ustawa o Policji] W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Art. 3. Wojewoda oraz przewodniczący zarządu gminy lub powiatu sprawujący władzę administracji ogólnej oraz organy gminy, powiatu i samorządu województwa wykonują zadania w zakresie ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego na zasadach określonych w ustawach.”;

2) w art. 4 w ust. 3 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) jednostki badawczo-rozwojowe.”;

3) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Centralnym organem administracji rządowej, właściwym w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, jest Komendant Główny Policji, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.”;

4) art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Art. 6. 1. Organami administracji rządowej na obszarze województwa w sprawach, o których mowa w art. 5 ust. 1, są:

1) wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego Policji działającego w jego imieniu albo komendant wojewódzki Policji działający w imieniu własnym w sprawach:

a) wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych i czynności z zakresu ścigania wykroczeń,

b) wydawania indywidualnych aktów administracyjnych, jeżeli ustawy tak stanowią,

2) komendant powiatowy (miejski) Policji,

3) komendant komisariatu Policji.

2. Terytorialny zasięg działania organów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, odpowiada zasadniczemu podziałowi administracyjnemu Państwa.”;

5) po art. 6 dodaje się art. 6a-6h w brzmieniu:

„Art. 6a. 1. W postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Policji, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant powiatowy (miejski) Policji.

2. W postępowaniu administracyjnym w sprawach, o których mowa w ust. 1, organami wyższego stopnia są:

1) w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) Policji - komendant wojewódzki Policji,

2) w stosunku do komendanta wojewódzkiego Policji - Komendant Główny Policji.

Art. 6b. 1. Komendanta wojewódzkiego Policji powołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji złożony za zgodą wojewody.

2. Komendant Główny Policji na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji powołuje i odwołuje I i II zastępcę komendanta wojewódzkiego Policji.

3. Na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji oraz I i II zastępcy komendanta wojewódzkiego Policji powołuje się oficerów Policji. Kandydaci na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji zostają wytypowani w drodze konkursu.

4. W razie zwolnienia stanowiska komendanta wojewódzkiego Policji, Komendant Główny Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta wojewódzkiego Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi.

5. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta wojewódzkiego Policji, zakres jego zadań i kompetencji rozciąga się na I zastępcę komendanta wojewódzkiego Policji.

Art. 6c. 1. Komendanta powiatowego (miejskiego) Policji powołuje, z zastrzeżeniem ust. 6 i art. 6h ust. 3, komendant wojewódzki Policji w porozumieniu ze starostą. Przepisu art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy o samorządzie powiatowym nie stosuje się.

2. Komendant wojewódzki Policji, na wniosek komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, powołuje I i pozostałych zastępców komendanta powiatowego (miejskiego) Policji.

3. Na stanowisko komendanta powiatowego (miejskiego) Policji i zastępcy komendanta powiatowego (miejskiego) Policji powołuje się oficerów Policji. Kandydaci na stanowisko komendanta powiatowego (miejskiego) Policji zostają wytypowani w drodze konkursu.

4. W razie zwolnienia stanowiska komendanta powiatowego (miejskiego) Policji komendant wojewódzki Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi.

5. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, zakres jego zadań i kompetencji rozciąga się na I zastępcę komendanta powiatowego (miejskiego) Policji.

6. W razie braku porozumienia, o którym mowa w ust. 1, komendant wojewódzki Policji, po upływie 30 dni od dnia przedstawienia kandydatów do uzgodnienia ze starostą, powołuje na stanowisko komendanta powiatowego (miejskiego) oficera Policji wskazanego przez wojewodę.

Art. 6d. 1. Komendanta komisariatu Policji powołuje komendant powiatowy (miejski) Policji po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) lub wójtów. Opiniowanie to nie dotyczy komendanta komisariatu specjalistycznego.

2. Zastępców komendanta komisariatu Policji powołuje komendant powiatowy (miejski) Policji na wniosek komendanta komisariatu Policji.

3. Na stanowisko komendanta komisariatu Policji i zastępcy komendanta komisariatu Policji powołuje się oficerów lub aspirantów Policji.

4. W razie zwolnienia stanowiska komendanta komisariatu Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) lub wójtów, pełnienie obowiązków komendanta komisariatu Policji, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z jego zastępców, a w razie braku zastępców - innemu policjantowi.

5. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta komisariatu Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta komisariatu Policji jednemu z jego zastępców, a w razie braku zastępców - innemu policjantowi.

Art. 6e. 1. Odwołać ze stanowiska, o którym mowa w art. 6b ust. 1 i 2, w art. 6c ust. 1 i 2 oraz w art. 6d ust. 1 i 2, może w każdym czasie, niezwłocznie lub w określonym terminie, organ uprawniony do powołania na to stanowisko, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Odwołanie komendanta wojewódzkiego Policji lub komendanta powiatowego (miejskiego) wymaga zasięgnięcia opinii:

1) wojewody - jeżeli odwołanie dotyczy komendanta wojewódzkiego Policji,

2) starosty - jeżeli odwołanie dotyczy komendanta powiatowego (miejskiego) Policji.

3. W przypadku braku opinii, o której mowa w ust. 2, właściwy organ uprawniony do powołania na stanowisko komendanta odwołuje odpowiednio komendanta wojewódzkiego Policji lub komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o wydanie opinii.

4. Policjanta odwołanego ze stanowiska przenosi się do dyspozycji przełożonego policjanta uprawnionego do odwołania ze stanowiska, z zastrzeżeniem, że policjanta odwołanego ze stanowiska komendanta wojewódzkiego Policji przenosi się do dyspozycji Komendanta Głównego Policji. Policjant przez okres 6 miesięcy ma prawo do uposażenia w wysokości przysługującej przed odwołaniem.

Art. 6f. Komendant wojewódzki Policji oraz komendant powiatowy (miejski) Policji są przełożonymi policjantów na terenie swojego działania.

Art. 6g. Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji wykonują swoje zadania przy pomocy podległych im komend, a komendant komisariatu Policji - przy pomocy komisariatu.

Art. 6h. 1. Konkurs na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji i komendanta powiatowego (miejskiego) Policji ogłasza odpowiednio Komendant Główny Policji i komendant wojewódzki Policji.

2. Konkurs na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji i komendanta powiatowego (miejskiego) Policji przeprowadza się, jeżeli do konkursu zgłosiło się co najmniej 3 kandydatów. W wyniku konkursu wyłania się co najmniej 2 kandydatów.

3. W przypadku niespełnienia warunków określonych w ust. 2, stanowisko:

1) komendanta wojewódzkiego Policji - obejmuje oficer powołany w trybie art. 6b ust. 1,

2) komendanta powiatowego (miejskiego) - obejmuje oficer wskazany przez wojewodę i powołany przez komendanta wojewódzkiego Policji.

4. Konkurs, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza komisja konkursowa w składzie:

1) jeden przedstawiciel sejmiku województwa, dwóch przedstawicieli Komendanta Głównego Policji i dwóch przedstawicieli wojewody - jeżeli konkurs dotyczy wyboru kandydata na stanowisko komendanta wojewódzkiego Policji,

2) dwóch przedstawicieli komendanta wojewódzkiego Policji, jeden przedstawiciel wojewody i dwóch przedstawicieli starosty - jeżeli konkurs dotyczy wyboru kandydata na stanowisko komendanta powiatowego (miejskiego) Policji.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady powoływania komisji konkursowych i regulamin konkursów, o których mowa w ust. 1.”;

6) w art. 7:

a) w ust. 1:

- pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) szczegółowe zasady organizacji i zakres działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji,”

- skreśla się pkt 3,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Regulaminy komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji ustala właściwy dla nich komendant Policji w porozumieniu z właściwym przełożonym. Regulamin komendy wojewódzkiej Policji nie stanowi części regulaminu urzędu wojewódzkiego.”;

7) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Komendant wojewódzki Policji w porozumieniu z Komendantem Głównym Policji tworzy, w razie potrzeby, komisariat kolejowy, wodny, lotniczy lub inny komisariat specjalistyczny. Komendanci komisariatów specjalistycznych podlegają właściwemu terytorialnie komendantowi wojewódzkiemu Policji.”;

8) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:

„Art. 8a. 1. Komendant powiatowy (miejski) Policji może tworzyć rewiry dzielnicowych na zasadach określonych przez Komendanta Głównego Policji.

2. Kierownika rewiru mianuje i zwalnia ze stanowiska komendant powiatowy (miejski) Policji, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta), chyba że do wyrażania opinii w tej sprawie upoważniony został organ wykonawczy jednostki pomocniczej gminy.

3. Do zadań kierownika rewiru należy w szczególności:

1) rozpoznawanie zagrożeń i przeciwdziałanie przyczynom ich powstawania,

2) inicjowanie i organizowanie działań społeczności lokalnych mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz innym zjawiskom kryminogennym,

3) wykonywanie czynności administracyjno-porządkowych oraz innych nie cierpiących zwłoki czynności związanych z zawiadomieniem o przestępstwie i zabezpieczeniem miejsca zdarzenia.”;

9) w art. 10:

a) w ust. 1 wyrazy „sejmikom samorządowym i radom gmin” zastępuje się wyrazami „starostom, wójtom (burmistrzom lub prezydentom miast), a także radom powiatu i radom gmin”,

b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. Rada powiatu (miasta) oraz rada gminy na podstawie sprawozdań i informacji, o których mowa w ust. 1, może określić, w drodze uchwały, istotne dla wspólnoty samorządowej zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego.

4. Uchwała, o której mowa w ust. 3, nie może dotyczyć wykonania konkretnej czynności służbowej ani określać sposobu wykonywania zadań przez Policję.”;

10) art. 11 otrzymuje brzmienie:

„Art. 11. 1. Przewodniczący zarządu gminy lub powiatu może żądać od właściwego komendanta Policji przywrócenia stanu zgodnego z porządkiem prawnym lub podjęcia działań zapobiegających naruszeniu prawa, a także zmierzających do usunięcia zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego.

2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, nie może dotyczyć czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych oraz czynności z zakresu ścigania wykroczeń. Żądanie to nie może dotyczyć wykonania konkretnej czynności służbowej ani określać sposobu wykonania zadania przez Policję.

3. Przewodniczący zarządu gminy lub powiatu ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść żądania, o którym mowa w ust. 1.

4. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie.

5. Właściwy komendant Policji niezwłocznie przedkłada sprawę komendantowi Policji wyższego stopnia, jeżeli nie jest w stanie wykonać żądania, o którym mowa w ust. 1.

6. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, naruszające prawo jest nieważne. O nieważności żądania stwierdza wojewoda.”;

11) art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Art. 12. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:

1) uzbrojenie Policji,

2) umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne policjantów,

3) zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak,

4) normy umundurowania,

5) wzór i tryb nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Policji,

6) wzór odznak policyjnych oraz szczegółowe zasady i tryb ich nadawania policjantom.

2. Komendant Główny Policji określa zasady naliczeń etatowych w Policji.”;

12) art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Art. 13. 1. Koszty związane z funkcjonowaniem Policji są pokrywane z budżetu państwa, w tym z dotacji celowej na zadania Policji w powiecie.

2. Etaty Policji określa ustawa budżetowa.

3. Gmina, powiat lub samorząd województwa może uczestniczyć w pokrywaniu części kosztów funkcjonowania Policji.

4. Na wniosek rady powiatu lub rady gminy liczba etatów Policji w rewirach dzielnicowych na terenie powiatu lub gminy może ulec zwiększeniu ponad liczbę ustaloną na zasadach określonych w art. 12 ust. 2, jeżeli organy te zapewnią pokrywanie kosztów utrzymania etatów Policji przez okres co najmniej 5 lat, na warunkach określonych w porozumieniu zawartym między organem powiatu lub gminy a właściwym wojewodą i zatwierdzonym przez Komendanta Głównego Policji.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki porozumienia, o którym mowa w ust. 4.”;

13) w art. 25:

a) w ust. 2 wyrazy „Komendant Główny Policji” zastępuje się wyrazami „Komendant wojewódzki Policji”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego w stosunku do osób ubiegających się o przyjęcie do służby w Policji, w tym w stosunku do osób, o których mowa w ust. 2.”;

14) w art. 29 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, z wyłączeniem komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, może skrócić okres służby przygotowawczej policjanta albo zwolnić go od odbywania tej służby.”;

15) w art. 32:

a) w ust. 1 wyraz „rejonowi” zastępuje się wyrazami „powiatowi (miejscy)”,

b) w ust. 2 skreśla się wyrazy „ , z wyłączeniem dochodzenia roszczeń na drodze sądowej”;

16) art. 34 otrzymuje brzmienie:

„Art. 34. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych.”;

17) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Do przenoszenia lub delegowania policjanta właściwi są: Komendant Główny Policji na obszarze całego państwa, komendant wojewódzki Policji na obszarze właściwego województwa, komendant powiatowy (miejski) Policji na obszarze właściwego powiatu (miasta). Jeżeli przeniesienie między województwami następuje w związku z porozumieniem zainteresowanych przełożonych i policjanta, przeniesienia dokonuje komendant wojewódzki Policji, właściwy dla województwa, w którym policjant ma pełnić służbę.”;

18) w art. 41 w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7 w brzmieniu:

„7) upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby.”;

19) art. 42 otrzymuje brzmienie:

„Art. 42. 1. Uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne.

2. Jeżeli zwolniony policjant w ciągu 7 dni od przywrócenia do służby nie zgłosi gotowości niezwłocznego jej podjęcia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 3.

3. Jeżeli po przywróceniu do służby okaże się, że mimo zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia służby policjant nie może zostać do niej dopuszczony, gdyż po zwolnieniu zaistniały okoliczności powodujące niemożność jej pełnienia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, chyba że zaistnieje inna podstawa zwolnienia.

4. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po zgłoszeniu do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby.

5. Policjantowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc. Takie samo świadczenie przysługuje osobie, o której mowa w ust. 3.

6. W zakresie innych praw niż określone w ust. 1-5, wynikających ze stosunku służbowego, okres, za który przyznano świadczenie pieniężne, traktuje się za równorzędny ze służbą. Okresu pozostawania poza służbą, za który przyznano świadczenie pieniężne, nie uważa się za przerwę w służbie, której skutkiem byłaby utrata uprawnień uzależnionych od nieprzerwanej służby.”;

20) w art. 43 skreśla się ust. 2;

21) art. 45 otrzymuje brzmienie:

„Art. 45. 1. Zwolnienia ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 dokonuje właściwy komendant wojewódzki Policji.

2. Pozostawienie w służbie policjanta, o którym mowa w art. 41 ust. 2 pkt 2, wymaga zgody właściwego komendanta wojewódzkiego Policji.

3. W pozostałych przypadkach decyzje w sprawach, o których mowa w art. 37-41, podejmuje przełożony wymieniony w art. 32 ust. 1.”;

22) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu:

„Art. 46a. Komendant Główny Policji określa, w drodze zarządzenia, zasady prowadzenia przez przełożonych dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem służbowym policjantów oraz sposób prowadzenia akt osobowych.”;

23) art. 48 otrzymuje brzmienie:

„Art. 48. 1. Na stopień posterunkowego oraz starszego posterunkowego mianuje komendant powiatowy (miejski) Policji. Na stopień posterunkowego mianuje się z dniem mianowania na stanowisko służbowe.

2. Na stopnie podoficerskie oraz na stopnie w korpusie aspirantów mianuje komendant wojewódzki Policji.

3. Na pierwszy stopień oficerski, z zastrzeżeniem art. 56 ust. 3, oraz na stopnie generalnego inspektora Policji i nadinspektora Policji mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Na pozostałe stopnie oficerskie mianuje Komendant Główny Policji.”;

24) w art. 52 w ust. 3 wyrazy „art. 49 ust. 1” zastępuje się wyrazami „art. 49”;

25) w art. 54 w ust. 2 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „Komendant Główny Policji”;

26) w art. 55 w ust. 2 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „Komendant Główny Policji”;

27) w art. 56 w ust. 3 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „Komendant Główny Policji”;

28) art. 62 otrzymuje brzmienie:

„Art. 62. 1. Policjant nie może bez zezwolenia przełożonego podjąć zajęcia zarobkowego poza służbą.

2. Policjant obowiązany jest do złożenia, na polecenie przełożonego, oświadczenia o stanie majątkowym.

3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania zezwolenia na podjęcie zajęcia zarobkowego, składania oświadczenia o stanie majątkowym oraz właściwość przełożonych w tych sprawach.”;

29) w art. 63 w ust. 4 wyrazy „Ministra Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „Komendanta Głównego Policji”;

30) w art. 96:

a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Policjantowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu, o którym mowa w ust. 1, można przydzielić tymczasową kwaterę według przysługujących norm, bez uwzględnienia zamieszkałych z nim członków rodziny. Koszty zakwaterowania pokrywane są ze środków budżetowych Policji, nie dłużej niż przez 2 lata od dnia przydzielenia tymczasowej kwatery.”,

b) w ust. 5 wyrazy „Koszt zakwaterowania pokrywa się ze środków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „Koszty zakwaterowania pokrywa się ze środków budżetu Policji”;

31) w art. 114 w ust. 3 wyrazy „Minister Spraw Wewnętrznych” zastępuje się wyrazami „Komendant Główny Policji”;

32) w art. 124 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Po zakończeniu postępowania karnego lub dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służbowych, policjant otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki wprowadzone w okresie zawieszenia, jeżeli nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.”;

33) w art. 139 w ust. 1 wyrazy „art. 54 ust. 2 i 3” zastępuje się wyrazami „art. 54 ust. 3”.

Art. 63. [Ustawa o szkolnictwie wyższym] W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 50, poz. 310) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3 w ust. 4 skreśla się wyrazy „w ramach społecznego systemu ochrony zdrowia”;

2) w art. 7 wyrazy „Organy państwowe lub organy samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „Organy administracji rządowej lub jednostek samorządu terytorialnego”;

3) w art. 10:

a) w ust. 2 wyrazy „administracji państwowej” zastępuje się wyrazami „administracji rządowej”,

b) w ust. 3 wyrazy „Minister Edukacji Narodowej” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego”;

4) w art. 23 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „gmin bądź ich związków” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków”;

5) w art. 84 w ust. 3 wyrazy „korzystania ze świadczeń społecznej służby zdrowia” zastępuje się wyrazami „świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego”;

6) skreśla się art. 155.

Art. 64. [Ustawa o pomocy społecznej] W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2a w ust. 1:

a) w pkt 7:

- wyrazy „wojewódzkie zespoły pomocy społecznej” zastępuje się wyrazami „regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie”,

- po wyrazie „wsparcia” po przecinku dodaje się wyrazy „ośrodek interwencji kryzysowej,”

b) pkt 10 otrzymuje brzmienie:

„10) rodzinie zastępczej - oznacza to rodzinę, w której umieszcza się małoletnie dziecko, w celu sprawowania nad nim opieki i jego wychowania, w wypadku gdy rodzice nie spełniają swojej funkcji,”

c) (skreślona);

2) w art. 9:

a) w ust. 1 wyraz „gminie” zastępuje się wyrazami „organach jednostek samorządu terytorialnego”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Gmina i powiat, obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, pomimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych.”;

3) w art. 10 w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach „tego pozbawionym,” dodaje się wyrazy „z zastrzeżeniem art. 10a pkt 5,”;

4) (skreślony);

5) (skreślony);

6) art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Art. 12. 1. Do zadań wojewody w zakresie pomocy społecznej należy w szczególności:

1) ocena stanu i efektywności pomocy społecznej,

2) ustalanie sposobu realizacji zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego,

3) nadzór nad przestrzeganiem wymaganego standardu usług świadczonych przez jednostki organizacyjne pomocy społecznej, a także placówki opiekuńczo-wychowawcze, oraz odpowiednim poziomem kwalifikacji kadr w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, niezależnie od podmiotu prowadzącego,

4) kontrola usług i akceptacja programów naprawczych w domach pomocy społecznej, a także ocena stopnia realizacji programu naprawczego, o którym mowa w art. 20,

5) wydawanie i cofanie zezwoleń lub zezwoleń warunkowych na prowadzenie domów pomocy społecznej oraz prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej,

6) koordynowanie działań w zakresie integracji ze społeczeństwem osób posiadających status uchodźcy.

2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi w drodze rozporządzenia kwalifikacje osób, za pośrednictwem których wojewoda wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, a w szczególności kwalifikacje osób bezpośrednio wykonujących funkcje nadzoru i kontroli określone w ust. 1 pkt 3 i 4.”;

7) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:

„Art. 12a. Organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego mogą zlecać, w drodze umowy, organizacjom społecznym, Kościołowi Katolickiemu i innym kościołom, związkom wyznaniowym, fundacjom, stowarzyszeniom, pracodawcom oraz osobom fizycznym i prawnym zadania z zakresu pomocy społecznej oraz wspierać je w tym finansowo.”;

8) w art. 19:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W razie niemożności zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania przez rodzinę i gminę, osoba wymagająca całodobowej opieki może ubiegać się o skierowanie do domu pomocy społecznej.”,

b) skreśla się ust. 2;

9) po art. 19 dodaje sięart. 19a w brzmieniu:

„Art. 19a. Domy pomocy społecznej mogą prowadzić, po uzyskaniu zezwolenia wojewody:

1) organy jednostek samorządu terytorialnego,

2) Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia,

3) inne osoby prawne i fizyczne.”;

10) w art. 20:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Domy pomocy społecznej, które nie osiągają obowiązującego standardu, są obowiązane do opracowania i realizacji programu naprawczego do 2006 r.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Domom pomocy społecznej, o których mowa w ust. 2, wojewoda wydaje warunkowe zezwolenie na prowadzenie domu.”,

c) w ust. 4 po wyrazie „zezwolenie” dodaje się wyrazy „lub warunkowe zezwolenie”,

d) w ust. 7:

- w zdaniu wstępnym wyrazy „Minister Pracy i Polityki Socjalnej” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego”,

- w pkt 2 skreśla się przecinek i wyrazy „podmioty kontrolujące”,

- w pkt 3 po wyrazie „zezwoleń” dodaje się przecinek i wyrazy „w tym warunkowych”,

- pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) tryb kierowania i przyjmowania do domu pomocy społecznej osób ubiegających się o przyjęcie do takiego domu.”,

- (skreślony);

11) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu:

„Art. 23a. 1. W celu zapobiegania powstawaniu lub pogłębianiu się dysfunkcji osób, rodzin lub społeczności, w tym również dotkniętych przemocą, może być podejmowana interwencja kryzysowa.

2. Interwencji kryzysowej udziela się bez względu na warunki określone w art. 3 i w art. 4 ust. 1.”;

12) w art. 24 w ust. 6 wyrazy „rejonowym urzędem pracy" zastępuje się wyrazami „powiatowym urzędem pracy”;

13) w art. 25 w ust. 2 wyrazy „Gmina współpracuje” zastępuje się wyrazami „Gmina i powiat współpracują”;

14) w art. 26 po wyrazach „przez gminę” dodaje się wyrazy „lub powiat”;

15) w art. 27 ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7. Osobę przebywającą w domu pomocy społecznej lub ubiegającą się o przyjęcie do niego uznaje się za osobę samotnie gospodarującą, jeżeli przed przyjęciem do domu pomocy społecznej lub rozpoczęciem oczekiwania na miejsce w takim domu była uprawniona do zasiłku stałego wyrównawczego.”;

16) w art. 31b:

a) w ust. 2a po wyrazach „ośrodek pomocy społecznej” dodaje się wyrazy „lub powiatowe centrum pomocy rodzinie”,

b) w ust. 2b wyrazy „Minister Pracy i Polityki Socjalnej” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego”;

17) (skreślony);

18) w art. 34 po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. W zakresie zadań, o których mowa w art. 10a pkt 3, do powiatu przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.”;

19) w art. 37:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W miejscu pobytu są udzielane świadczenia wymienione w art. 13, 15, 16, art. 17 ust. 1, art. 22, 23a, 26 i 32.”,

b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Gmina właściwa ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy bezdomnego jest obowiązana do zwrotu gminie lub powiatowi, które udzieliły pomocy w miejscu pobytu świadczeniobiorcy bezdomnego, poniesionych wydatków na świadczenia pomocy społecznej określonej w ust. 3.”;

20) w art. 39 po wyrazie „społecznej” dodaje się wyrazy „i kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie”;

21) w art. 46 w ust. 4a wyraz „inwalidztwa” zastępuje się wyrazami „niezdolności do pracy i stopnia niepełnosprawności”;

22) w art. 47 skreśla się ust. 3;

23) po art. 47 dodaje się art. 47a i 47b w brzmieniu:

„Art. 47a. 1. Zadania powiatu z zakresu pomocy społecznej (własne i z zakresu administracji rządowej) wykonywane są przez powiatowe centra pomocy rodzinie, jednostki organizacyjne wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej.

2. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie powoływany i odwoływany jest przez starostę.

3. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie może wytaczać na rzecz obywateli powództwa o roszczenia alimentacyjne. W postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o prokuraturze.

4. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie może kierować wnioski o ustalenie stopnia niepełnosprawności lub niezdolności do pracy do organów określonych odrębnymi przepisami.

5. W indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości powiatu decyzje administracyjne wydaje starosta lub z jego upoważnienia kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie.

6. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie składa radzie powiatu coroczne sprawozdanie z działalności centrum oraz przedstawia wykaz potrzeb w zakresie pomocy społecznej.

7. Rada powiatu na podstawie wykazu potrzeb, o którym mowa w ust. 6, opracowuje i wykonuje lokalne programy pomocy społecznej.

Art. 47b. Do powiatu stosuje się odpowiednio art. 47.”;

24) art. 48 skreśla się;

25) w art. 50 wyrazy „urzędach pracy, zakładach pracy” zastępuje się wyrazami „u pracodawców oraz w jednostkach organizacyjnych właściwych w sprawach zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu”;

26) art. 52 otrzymuje brzmienie:

„Art. 52. Prawa i obowiązki pracowników zatrudnionych w ośrodkach pomocy społecznej i powiatowych centrach pomocy rodzinie oraz regionalnych ośrodkach polityki społecznej regulują przepisy o pracownikach samorządowych.”;

27) (skreślony);

28) (skreślony).

Art. 65. [Ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników] W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 37 w ust. 3 wyraz „gmin” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego”;

2) w art. 47 w ust. 1 wyrazy „organu administracji rządowej” zastępuje się wyrazem „starosty”;

3) w art. 73 po wyrazach „i organów” dodaje się wyraz „jednostek”;

4) w art. 118:

a) w ust. 3 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „jednostki samorządu terytorialnego”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Decyzje w sprawach określonych w ust. 1-2a wydaje starosta.”

Art. 66. [Ustawa o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych] W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 8, poz. 27, z 1995 r. Nr 120, poz. 576 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 369) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 9 w ust. 3 po wyrazie „uwzględniając” dodaje się wyraz „zasadniczy”;

2) w art. 10 w ust. 2 pkt 11 otrzymuje brzmienie:

„11) współdziałanie z organami administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, samorządami zawodowymi, związkami zawodowymi i organizacjami społecznymi w sprawach profilaktyki i lecznictwa weterynaryjnego, poprawy warunków hodowli i warunków sanitarnych wsi, kontroli żywności pochodzenia zwierzęcego, zwalczania zakaźnych i pasożytniczych chorób zwierzęcych oraz chorób odzwierzęcych,”;

3) w art. 21 w ust. 1 wyrazy „zakład pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawca”;

4) w art. 22 w ust. 1 i 3 wyrazy „Zakład pracy” zastępuje się wyrazem „Pracodawca”.

Art. 67. [Ustawa o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych] W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30, poz. 152, z 1996 r. Nr 106, poz. 469, z 1997 r. Nr 24, poz. 118, Nr 75, poz. 469, Nr 80, poz. 500, Nr 96, poz. 590 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 w ust. 2 wyraz „państwowej” zastępuje się wyrazem „rządowej”;

2) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Do powoływania i odwoływania Przewodniczącego Komitetu stosuje się przepisy Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiejz dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). Przewodniczący Komitetu wchodzi w skład Rady Ministrów.”;

3) w art. 8 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) siedem powołanych przez Komitet osób reprezentujących przedsiębiorców lub jednostki samorządu terytorialnego, z tym że przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego powinno być co najmniej trzech,”;

4) w art. 14 w ust. 2 w pkt 4 wyrazy „organów administracji państwowej, rządowej lub organów samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „organów administracji rządowej lub jednostek samorządu terytorialnego”.

Art. 68. [Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych] W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780) w art. 2 w ust. 1 w pkt 3 i 4 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „jednostki samorządu terytorialnego”.

Art. 69. [Ustawa o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego] W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 i z 1998 r. Nr 37, poz. 204) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 7³ otrzymuje brzmienie:

„Art. 7^3. 1. Do zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiaty należy:

1) realizacja dla kombatantów i osób represjonowanych zadań w zakresie opieki zdrowotnej i usług opiekuńczych,

2) organizacja na terenie powiatu obchodu rocznic w celu upamiętnienia walki o niepodległość Polski oraz uczczenia pamięci ofiar wojny i okresu powojennego,

3) świadczenie pomocy w przygotowywaniu udokumentowanych wniosków o przyznanie w drodze wyjątku emerytur i rent,

4) analiza sytuacji życiowej kombatantów i osób represjonowanych oraz podejmowanie w tym zakresie stosownych inicjatyw.

2. Do zadań wojewody należy w szczególności:

1) sporządzanie bilansu potrzeb i środków w zakresie realizacji zadań wynikających z ust. 1 we współpracy z gminami i powiatami,

2) ustalanie sposobu wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiaty,

3) realizacja działań zmierzających do integracji środowisk kombatanckich i koordynacji ich działań.

3. Samorząd powiatowy oraz wojewoda współdziałają przy realizacji swoich zadań z organizacjami społecznymi oraz stowarzyszeniami kombatantów i osób represjonowanych.

4. Do wypełniania zadań określonych w ust. 1 i 2 wojewoda może powołać pełnomocnika w porozumieniu z Kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.”;

2) w art. 9 w ust. 1 wyrazy „zakładu pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawcy”;

3) w art. 11 w ust. 1 wyrazy „kierownika właściwego urzędu rejonowego rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazem „starosty”;

4) w art. 20 w ust. 6 wyrazy „gmin i związków komunalnych” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego i ich związków”;

5) w art. 23 w ust. 3a wyrazy „wojewódzkich zespołów pomocy społecznej” zastępuje się wyrazami „powiatowego centrum pomocy rodzinie” oraz wyrazy „dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej” zastępuje się wyrazami „kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie”.

Art. 70. [Ustawa o samorządzie pielęgniarek i położnych] W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 91, poz. 410) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb pielęgniarek i położnych, ich liczbę i siedziby ustala Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek zjazdów okręgowych, uwzględniając zasadniczy podział terytorialny państwa.”;

2) użyte w art. 11 w ust. 1 i w art. 41 w ust. 3 wyrazy „Zakład pracy” zastępuje się wyrazem „Pracodawca”;

3) w art. 19 w ust. 1 wyrazy „zakład pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawca”;

4) w art. 44 w ust. 4 wyrazy „do zakładu pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawcy”.

Art. 71. [Ustawa o izbach aptekarskich] W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. Nr 41, poz. 179 i Nr 105, poz. 452 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb aptekarskich oraz ich siedziby ustala Naczelna Rada Aptekarska, uwzględniając zasadniczy podział terytorialny państwa.”,

b) skreśla się ust. 3;

2) w art. 7 w ust. 1 w pkt 6 wyrazy „organami władzy i administracji państwowej, samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „organami administracji publicznej”;

3) w art. 10 w ust. 3 wyrazy „zakład pracy” zastępuje się wyrazem „pracodawca”;

4) w art. 23 w ust. 1 i 3 wyrazy „Zakład pracy” zastępuje się wyrazem „Pracodawca”.

Art. 72. [Ustawa o wprowadzeniu częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych] W ustawie z dnia 21 czerwca 1991 r. o wprowadzeniu częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 64, poz. 272 i z 1996 r. Nr 34, poz. 148) w art. 1:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Sejmik województwa, na terenie którego znajdują się sanatoria uzdrowiskowe, w drodze uchwały określa zasady ustalania wysokości opłat za pobyt w sanatorium uzdrowiskowym, uwzględniając sezonowość i standard usług.”,

b) ust. 3 skreśla się.

Art. 73. [Ustawa o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego] W ustawie z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287 i Nr 95, poz. 425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 10:

a) w ust. 1, 4 i 6 wyrazy „rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazami „administracji rządowej”,

b) w ust. 2 wyrazy „Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw wyznań religijnych”;

2) art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Art. 13. Trasa i czas procesji lub pielgrzymki na drogach publicznych podlegają uzgodnieniu, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej.”;

3) w art. 33 w ust. 2 wyrazy „innych państwowych osób prawnych albo własność gminy” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego”;

4) w art. 42 w ust. 2 wyrazy „terenowego organu rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazami „właściwego organu”.

Art. 74. [Ustawa o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska] W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770, Nr 133, poz. 885 i Nr 141, poz. 943) wprowadza się następujące zmiany:

1) w tytule ustawy, w tytułach rozdziałów 2 i 3, w art. 2, w art. 4 w ust. 1, w art. 6, w art. 9 w ust. 1, w art. 11 w ust. 3, w art. 13 w ust. 2, w art. 14, w art. 15, w art. 16, w art. 17 w ust. 2 w pkt 2, w ust. 3 i 4, w art. 18 w ust. 2, w art. 18a, w art. 24, w art. 25, w art. 26, w art. 28, w art. 29, w art. 30 oraz w art. 31 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Inspekcja Ochrony Środowiska”;

2) w art. 2 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. Zwierzchni nadzór nad wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, sprawuje minister właściwy do spraw środowiska.”;

3) art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Art. 3. 1. Zadania Inspekcji Ochrony Środowiska określone w art. 2 wykonują:

1) Główny Inspektor Ochrony Środowiska,

2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska jako kierownika wojewódzkiej inspekcji ochrony środowiska, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej.

2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Ochrony Środowiska określone w ustawie i przepisach odrębnych.”;

4) w art. 4:

a) skreśla się ust. 2,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Zastępcę Głównego Inspektora Ochrony Środowiska powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw środowiska na wniosek Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.”,

c) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:

„7. Organizację Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska.”;

5) w art. 5:

a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw środowiska w uzgodnieniu z właściwym wojewodą.

3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykonuje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska.”,

b) dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu:

„4. Zastępcę wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska powołuje i odwołuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

5. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, może tworzyć delegatury wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska. Kierownik delegatury może, z upoważnienia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, prowadzić sprawy i wydawać na terenie swojego działania decyzje administracyjne.

6. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska oraz ich delegatur.”;

6) art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Art. 7. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska lub za jego zgodą, może powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych, powiatom położonym na terenie województwa.”;

7) art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Art. 8. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Ochrony Środowiska organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor ochrony środowiska i jako organ wyższego stopnia - Główny Inspektor Ochrony Środowiska.”;

8) po art. 8 dodaje się art. 8a i 8b w brzmieniu:

„Art. 8a. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska ustala ogólne kierunki działania organów Inspekcji lub - w przypadku nadzwyczajnego zagrożenia środowiska w zakresie należącym do właściwości Inspekcji Ochrony Środowiska - szczegółowe zasady postępowania inspektorów, a także zasady ich współdziałania z innymi organami administracji publicznej.

2. Rada powiatu i sejmik województwa przynajmniej raz na rok rozpatrują informacje właściwego inspektora o stanie środowiska na obszarze powiatu lub województwa. Na żądanie właściwej rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa informację taką właściwy inspektor ochrony środowiska obowiązany jest składać w każdym czasie. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska informuje zarząd powiatu i zarząd województwa o wynikach kontroli obiektów o podstawowym znaczeniu dla danego terenu.

3. W związku z przedłożoną informacją, o której mowa w ust. 2, radzie powiatu służy prawo do określania, w drodze uchwały, kierunków działania właściwego organu Inspekcji Ochrony Środowiska, w celu zapewnienia na danym obszarze należytej ochrony środowiska.

4. W przypadkach bezpośredniego zagrożenia środowiska starosta, wójt, burmistrz (prezydent miasta) może wydać właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia.

5. Uchwała podjęta na podstawie ust. 3 lub polecenie wydane na podstawie ust. 4 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych ani określać sposobu wykonania zadania przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska, lecz powinny ustalać przedmiot działania lub wskazywać stan niezgodny z prawem, o którego usunięcie chodzi.

6. Organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie informuje wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o podjęciu uchwały lub wydaniu polecenia, o których mowa w ust. 3-5.

Art. 8b. 1. Starosta, wójt, burmistrz (prezydent miasta) ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść polecenia wydanego na podstawie art. 8a ust. 4.

2. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie.

3. Polecenie podlega niezwłocznemu wykonaniu. Właściwy wojewódzki inspektor ochrony środowiska natychmiast przedkłada sprawę Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia albo jeżeli polecenie narusza prawo.

4. Polecenie naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia rozstrzyga wojewoda.”;

9) w art. 17:

a) w ust. 1 skreśla się wyraz „Państwową”,

b) w ust. 2:

- skreśla się pkt 1,

- w pkt 1a wyrazy „wojewódzki sejmik samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „organy jednostek samorządu terytorialnego”,

c) w ust. 3 wyrazy „W uzasadnionych przypadkach wojewoda” zastępuje się wyrazem „Wojewoda”,

d) skreśla się ust. 5;

10) w art. 25 w ust. 1 wyrazy „Organy administracji państwowej i rządowej oraz organy gminy” zastępuje się wyrazami „Organy administracji rządowej oraz organy jednostek samorządu terytorialnego”;

11) w art. 28 w ust. 2wyrazy „organom administracji państwowej i rządowej oraz organom gminy” zastępuje się wyrazami „organom administracji rządowej oraz organom jednostek samorządu terytorialnego”.

Art. 75. [Ustawa o ochronie przeciwpożarowej] W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym - rozumie się przez to integralną część organizacji bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, obejmującą, w celu ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska, prognozowanie, rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych lub innych miejscowych zagrożeń; system ten skupia jednostki ochrony przeciwpożarowej, inne służby, inspekcje, straże, instytucje oraz podmioty, które dobrowolnie w drodze umowy cywilnoprawnej zgodziły się współdziałać w akcjach ratowniczych.”;

2) w art. 4 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a) zapewnić konserwację i naprawy sprzętu oraz urządzeń określonych w pkt 2, zgodnie z zasadami i wymaganiami gwarantującymi sprawne i niezawodne ich funkcjonowanie,”;

3) w art. 6:

a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, określa się w szczególności:

1) rodzaje obiektów, których projekty budowlane wymagają uzgodnienia,

2) tryb i zakres dokonywania uzgodnień przez rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych,

3) szczegółowe zasady powoływania i odwoływania rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych i nadzorowania ich działalności,

4) szczegółowe zasady prowadzenia kontroli przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej nad uzgadnianiem projektów budowlanych pod względem ochrony przeciwpożarowej.”;

4) w art. 10 w ust. 1 wyrazy „Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji” zastępuje się wyrazami „komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej”;

5) w art. 13 w ust. 1 skreśla się pkt 1;

6) (skreślony);

7) w art. 15 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:

„4a) powiatowa (miejska) zawodowa straż pożarna,”;

8) art. 17 otrzymuje brzmienie:

„Art. 17. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, a za jego zgodą inni ministrowie, wojewodowie, organy jednostek samorządu terytorialnego, instytucje, organizacje, osoby prawne lub fizyczne mogą tworzyć, przekształcać lub likwidować zakładowe straże pożarne, zakładowe służby ratownicze, gminne (miejskie) albo powiatowe (miejskie) zawodowe straże pożarne, terenowe służby ratownicze lub inne jednostki ratownicze.”;

9) w art. 19:

a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Ochotnicza straż pożarna jest jednostką umundurowaną, wyposażoną w specjalistyczny sprzęt, przeznaczoną w szczególności do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi lub innymi miejscowymi zagrożeniami.”,

b) w ust. 3 wyrazy „z komendantem wojewódzkim” zastępuje się wyrazami „z komendantem powiatowym (miejskim) ”;

10) w art. 21:

a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz w pkt 3 po wyrazach „zarządów gmin” dodaje się wyrazy „i powiatów”,

b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. Uprawnienia wojewody określone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do starosty.”;

11) po art. 21a dodaje się art. 21b w brzmieniu:

„Art. 21b. Do zadań własnych powiatu w zakresie ochrony przeciwpożarowej należy:

1) prowadzenie analiz i opracowywanie prognoz dotyczących pożarów, klęsk żywiołowych oraz innych miejscowych zagrożeń,

2) prowadzenie analizy sił i środków krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze powiatu,

3) budowanie systemu koordynacji działań jednostek ochrony przeciwpożarowej wchodzących w skład krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz służb, inspekcji, straży oraz innych podmiotów biorących udział w działaniach ratowniczych na obszarze powiatu,

4) organizowanie systemu łączności, alarmowania i współdziałania między podmiotami uczestniczącymi w działaniach ratowniczych na obszarze powiatu.”;

12) w art. 28 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie przysługuje członkowi ochotniczej straży pożarnej za czas nieobecności w pracy, za który zachował wynagrodzenie.”;

13) w art. 29:

a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) budżetów jednostek samorządu terytorialnego,”

b) w pkt 3 skreśla się wyrazy „od ognia”;

14) w art. 32:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1.”,

b) ust. 3a otrzymuje brzmienie:

„3a. Gmina może zatrudnić komendanta gminnego ochrony przeciwpożarowej.”;

15) art. 33 otrzymuje brzmienie:

„Art. 33. 1. Budżet państwa uczestniczy w kosztach funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 2-6 i 8, jeżeli jednostki te działają w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb i zasady przyznawania dotacji na cele określone w ust. 1.”;

16) w art. 39 w ust. 1 skreśla się wyrazy „ , w tym na cele wynikające z przepisów art. 28 ust. 6, art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1”.

Art. 76. [Ustawa o Państwowej Straży Pożarnej] W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 w ust. 2:

a) w pkt 4 na końcu dodaje się wyrazy „oraz powszechnego systemu ochrony ludności”,

b) w pkt 6 na końcu dodaje się wyrazy „oraz ochrony ludności.”;

2) skreśla się art. 4-6;

3) w art. 7 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) staroście - należy przez to rozumieć również przewodniczącego zarządu miasta w miastach na prawach powiatu.”;

4) art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Art. 8. 1. Jednostkami organizacyjnymi Państwowej Straży Pożarnej są:

1) Komenda Główna,

2) komenda wojewódzka,

3) komenda powiatowa (miejska),

4) Szkoła Główna Służby Pożarniczej, pozostałe szkoły oraz ośrodki szkolenia,

5) jednostki badawczo-rozwojowe,

6) Centralne Muzeum Pożarnictwa.

2. W skład komendy powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej wchodzą jednostki ratowniczo-gaśnicze.

3. Komendanci komend, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą tworzyć jednostki ratowniczo-gaśnicze.

4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe zasady tworzenia i likwidacji jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej,

2) szczegółowe zasady wyposażenia jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, a w szczególności:

a) standardy wyposażenia jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej w pojazdy gaśnicze i specjalne oraz w sprzęt i środki techniczne,

b) normy wyposażenia w sprzęt specjalistyczny, pojazdy i środki techniczne do ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego,

c) normy wyposażenia krajowych baz sprzętu specjalistycznego i środków gaśniczych.”;

5) art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Art. 9. 1. Centralnym organem administracji rządowej w sprawach organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz ochrony przeciwpożarowej jest Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

2. Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

3. Zastępców Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.”;

6) art. 10 otrzymuje brzmienie:

„Art. 10. 1. Do zadań Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej należy:

1) kierowanie pracą Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej,

2) kierowanie krajowym systemem ratowniczo-gaśniczym, a w szczególności:

a) dysponowanie jednostkami krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze kraju, poprzez swoje stanowisko kierowania,

b) ustalanie zbiorczego planu sieci jednostek krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,

c) ustalanie planu rozmieszczania na obszarze kraju sprzętu specjalistycznego w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,

d) dysponowanie odwodami operacyjnymi i kierowanie ich siłami,

e) dowodzenie działaniami ratowniczymi, których rozmiar lub zasięg przekracza możliwość sił ratowniczych województwa,

f) organizowanie i kierowanie centralnymi odwodami operacyjnymi,

g) analizowanie działań ratowniczych prowadzonych przez jednostki organizacyjne krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,

3) analizowanie zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń,

4) inicjowanie przedsięwzięć oraz prac naukowo-badawczych w zakresie ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa,

5) organizowanie i określanie zasad kształcenia zawodowego,

6) inicjowanie oraz przygotowywanie projektów aktów normatywnych dotyczących ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa,

7) powoływanie i odwoływanie rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych i nadzór nad ich działalnością,

8) ustalanie programów i zasad szkolenia pożarniczego dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 2-6 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668),

9) wspieranie inicjatyw społecznych w zakresie ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa,

10) współdziałanie z Zarządem Głównym Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej,

11) prowadzenie współpracy międzynarodowej w zakresie swojej właściwości.

2. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej sprawuje nadzór nad:

1) Szkołą Główną Służby Pożarniczej, w zakresie wykonywania przez nią zadań jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej,

2) pozostałymi szkołami oraz jednostkami badawczo-rozwojowymi Państwowej Straży Pożarnej,

3) Centralnym Muzeum Pożarnictwa.

3. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej kontroluje działania organów i jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej.

4. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej jest przełożonym strażaków pełniących służbę w Państwowej Straży Pożarnej.”;

7) art. 11 otrzymuje brzmienie:

„Art. 11. 1. Zadania i kompetencje Państwowej Straży Pożarnej na obszarze województwa wykonują:

1) wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, jako kierownika straży wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie,

2) komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej.

2. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje określone w ustawach.”;

8) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:

„Art. 11a. 1. W postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej.

2. W postępowaniu administracyjnym, w sprawach, o których mowa w ust. 1, organami wyższego stopnia są:

1) w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej - komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej,

2) w stosunku do komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej - Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej.”;

9) art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Art. 12. 1. Komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej powołuje, spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej, minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej złożony po uzyskaniu zgody wojewody.

2. Komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych - po zasięgnięciu opinii wojewody.

3. W przypadku braku opinii, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw wewnętrznych odwołuje komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o odwołanie.

4. Zastępców komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej i odwołuje Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej na wniosek komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej.

5. Do zadań komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej należy:

1) kierowanie komendą wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej,

2) opracowywanie planów ratowniczych na obszarze województwa, z uwzględnieniem przepisów art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c),

3) organizowanie krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, w tym odwodów operacyjnych na obszarze województwa,

4) dysponowanie oraz kierowanie siłami i środkami krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze województwa poprzez swoje stanowisko kierowania, a w szczególności dowodzenie działaniami ratowniczymi, których rozmiar lub zasięg przekracza możliwość sił ratowniczych powiatu,

5) kontrola uzgadniania projektów budowlanych pod względem ochrony przeciwpożarowej,

6) kontrolowanie organów i jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej działających na obszarze województwa,

7) analizowanie stanu bezpieczeństwa województwa w zakresie zadań realizowanych przez Państwową Straż Pożarną,

8) wspieranie inicjatyw społecznych w zakresie ochrony przeciwpożarowej,

9) współdziałanie z zarządem wojewódzkim Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej.”;

10) art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Art. 13. 1. Komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, w porozumieniu ze starostą. Przepisu art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy o samorządzie powiatowym nie stosuje się.

2. Komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej odwołuje komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej po zasięgnięciu opinii starosty. Przepis art. 12 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

3. Zastępców komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów lub aspirantów Państwowej Straży Pożarnej i odwołuje komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, na wniosek komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej.

4. Do zadań komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej należy:

1) kierowanie komendą powiatową (miejską) Państwowej Straży Pożarnej,

2) organizowanie jednostek ratowniczo-gaśniczych,

3) organizowanie na obszarze powiatu krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,

4) dysponowanie oraz kierowanie siłami i środkami krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze powiatu poprzez swoje stanowisko kierowania,

5) organizowanie i prowadzenie akcji ratowniczej,

6) współdziałanie z komendantem gminnym ochrony przeciwpożarowej, jeżeli komendant taki został zatrudniony w gminie,

7) rozpoznawanie zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń,

8) opracowywanie planów ratowniczych na obszarze powiatu,

9) nadzorowanie przestrzegania przepisów przeciwpożarowych,

10) wykonywanie zadań z zakresu ratownictwa,

11) wstępne ustalanie przyczyny oraz okoliczności powstania i rozprzestrzeniania się pożaru oraz miejscowego zagrożenia,

12) organizowanie szkolenia i doskonalenia pożarniczego,

13) szkolenie członków ochotniczych straży pożarnych,

14) współdziałanie z zarządem (oddziałem) powiatowym Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej.”;

11) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu:

„Art. 13a. 1. Komendanci wykonują swoje zadania przy pomocy komend, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3.

2. Organizację Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

3. Regulamin organizacyjny komendy wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej jest ustalany przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i zatwierdzany przez wojewodę.

4. Regulamin organizacyjny komendy powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej jest ustalany przez komendanta powiatowego i zatwierdzany przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji komendy wojewódzkiej i powiatowej Państwowej Straży Pożarnej.”;

12) art. 14 otrzymuje brzmienie:

„Art. 14. 1. Rada powiatu przynajmniej raz na rok rozpatruje informacje komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej o stanie bezpieczeństwa ochrony przeciwpożarowej oraz o zagrożeniach pożarowych powiatu (miasta na prawach powiatu). Na polecenie starosty informację taką właściwy komendant jest obowiązany składać w każdym czasie.

2. Rada powiatu (miasta) na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, może określić w drodze uchwały istotne dla wspólnoty samorządowej zagrożenia bezpieczeństwa pożarowego.

3. W przypadku bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa wspólnoty samorządowej, w szczególności życia lub zdrowia, przewodniczący zarządu gminy lub powiatu może wydać komendantowi powiatowemu (miejskiemu) Państwowej Straży Pożarnej polecenie podjęcia działań w zakresie właściwości Państwowej Straży Pożarnej, zmierzających do usunięcia tego zagrożenia.

4. Uchwała, o której mowa w ust. 2, lub polecenie wydane na podstawie ust. 3 nie mogą dotyczyć wykonania konkretnej czynności służbowej. Uchwała lub polecenie nie mogą również określać sposobu wykonania zadania przez Państwową Straż Pożarną.

5. Starosta lub wójt (burmistrz lub prezydent miasta) ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść i skutki polecenia, o którym mowa w ust. 4.

6. Polecenie, o którym mowa w ust. 4, podlega niezwłocznemu wykonaniu. Polecenie przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie.

7. Komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej niezwłocznie przedkłada sprawę komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli nie jest w stanie wykonać polecenia, o którym mowa w ust. 4.

8. Polecenie, o którym mowa w ust. 4, naruszające prawo jest nieważne. O nieważności polecenia stwierdza wojewoda.”;

13) skreśla się art. 15i 16 ;

14) po art. 19 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu:

„ROZDZIAŁ 2a

Zasady finansowania Państwowej Straży Pożarnej

Art. 19a. 1. Koszty związane z funkcjonowaniem Państwowej Straży Pożarnej są pokrywane z budżetu państwa.

2. Koszty funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej na obszarze powiatu są pokrywane z dotacji celowej budżetu państwa.

Art. 19b. W pokrywaniu części kosztów funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej mogą uczestniczyć:

1) gmina, powiat lub samorząd województwa,

2) organizatorzy imprez masowych.

Art. 19c. Wykonanie zadań zleconych Państwowej Straży Pożarnej przez osoby prawne lub fizyczne, a wykraczających poza zakres ustawowych zadań Państwowej Straży Pożarnej, jest finansowane przez właściwego zleceniodawcę na podstawie zawartej umowy.

Art. 19d. Osoby prawne lub fizyczne mogą uczestniczyć w ponoszeniu kosztów budowy strażnic, ich wyposażenia i utrzymania.”;

15) w art. 20:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Działania ratownicze organizuje i prowadzi Państwowa Straż Pożarna.”,

b) skreśla się ust. 1a;

16) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W celu realizacji nadzoru nad przestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych, rozpoznawania zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń oraz przygotowywania do działań ratowniczych, Państwowa Straż Pożarna przeprowadza czynności kontrolno-rozpoznawcze oraz ćwiczenia i manewry.”;

17) w art. 24 w ust. 1 w pkt 2 skreśla się wyrazy „oraz terenowych organów administracji rządowej i samorządowej”;

18) w art. 26 w ust. 1 wyrazy „Komendant rejonowy” zastępuje się wyrazami „Komendant powiatowy (miejski) ”;

19) w art. 32 w ust. 1:

a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) w komendzie powiatowej (miejskiej) wraz z jednostkami ratowniczo-gaśniczymi - komendant powiatowy (miejski),”

b) skreśla się pkt 4,

c) dodaje się pkt 8 w brzmieniu:

„8) w Centralnym Muzeum Pożarnictwa - dyrektor muzeum.”;

20) w art. 37d w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) komendant powiatowy (miejski) - na obszarze powiatu.”;

21) w art. 43 w ust. 2 w pkt 6 skreśla się wyrazy „lub nabycia obywatelstwa innego państwa”;

22) w art. 90 po wyrazach „z góry” dodaje się przecinek oraz wyrazy „w pierwszym dniu roboczym miesiąca, za który przysługuje uposażenie”;

23) art. 95b otrzymuje brzmienie:

„Art. 95b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określa, w drodze rozporządzenia, wysokość funduszu na nagrody, o których mowa w art. 73 ust. 1 pkt 2 i art. 95, oraz na zapomogi, o których mowa w art. 95a.”;

24) w art. 113 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) zakwaterowanie, umundurowanie, odzież specjalną i ekwipunek osobisty oraz wyżywienie w naturze albo równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie,”;

25) w art. 114 w ust. 3 po wyrazach „art. 61 ust. 1” dodaje się przecinek i wyrazy „2, 4 pkt 1 i 2 oraz ust. 5”;

26) w art. 121 w ust. 1 w pkt 4 po wyrazach „komendantów wojewódzkich,” dodaje się wyrazy „i ich zastępców,”;

27) art. 124g otrzymuje brzmienie:

„Art. 124g. 1. Koszty funkcjonowania komisji dyscyplinarnej ponosi Skarb Państwa. O kosztach postępowania dyscyplinarnego orzeka komisja dyscyplinarna.

2. Do ustalania kosztów postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy o kosztach sądowych w sprawach karnych.”

Art. 77. [Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej] W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zakład opieki zdrowotnej może być utworzony przez:

1) ministra lub centralny organ administracji rządowej,

2) wojewodę, w przypadkach określonych w ustawie o Inspekcji Sanitarnej,

3) jednostkę samorządu terytorialnego,

4) kościół lub związek wyznaniowy,

5) pracodawcę,

6) fundację, związek zawodowy, samorząd zawodowy lub stowarzyszenie,

7) inną krajową albo zagraniczną osobę prawną lub osobę fizyczną,

8) spółkę nie mającą osobowości prawnej.”;

2) w art. 32f w ust. 1 wyrazy „naczelnym i centralnym organom administracji rządowej, wojewodom, organom samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „organom administracji rządowej, organom jednostek samorządu terytorialnego”;

3) art. 36 otrzymuje brzmienie:

„Art. 36. Tworzenie, przekształcenie i likwidacja publicznego zakładu opieki zdrowotnej następuje w drodze zarządzenia właściwego organu administracji rządowej albo w drodze uchwały właściwego organu jednostki samorządu terytorialnego, chyba że przepisy ustawy lub przepisy odrębne stanowią inaczej.”;

4) art. 37 otrzymuje brzmienie:

„Art. 37. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii organów samorządów zawodów medycznych ustala, w drodze rozporządzenia, plan rozmieszczenia szpitali publicznych.”;

5) w art. 43 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Projekt zarządzenia lub uchwały o likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej wymaga opinii wojewody oraz opinii właściwych organów gminy i powiatu, których ludności zakład udziela świadczeń zdrowotnych, a także sejmiku województwa, jeśli zasięg działania zakładu obejmuje województwo lub jego znaczną część.”;

6) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W skład rady społecznej działającej przy publicznych zakładach opieki zdrowotnej utworzonych przez organy, o których mowa w art. 8 ust. 1-3, wchodzą:

1) jako przewodniczący:

a) przedstawiciel organu administracji rządowej - w zakładach utworzonych przez te organy,

b) przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego lub osoba przez niego wyznaczona - w zakładzie utworzonym przez organ gminy, powiatu lub samorządu województwa,

2) jako członkowie:

a) przedstawiciel wojewody - w zakładzie utworzonym przez organ gminy, powiatu lub samorządu województwa,

b) przedstawiciele wyłonieni przez radę gminy lub radę powiatu, z zastrzeżeniem przepisu lit. c) - w liczbie określonej przez organ, który utworzył zakład,

c) przedstawiciele wyłonieni przez sejmik województwa - w zakładzie o wojewódzkim obszarze działania - w liczbie nie przekraczającej 15 osób,

d) osoby powołane przez organ, który utworzył zakład o ogólnokrajowym lub ponadwojewódzkim obszarze działania - w liczbie nie przekraczającej 15 osób, w tym po jednym przedstawicielu Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych,

e) przedstawiciel rektora państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych - w zakładzie, w którym oddział szpitalny jest użytkowany na cele kliniki tej uczelni.”;

7) w art. 53a w ust. 2 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „właściwej jednostki samorządu terytorialnego”;

8) w art. 57 wyraz „gmin” zastępuje się wyrazami „jednostek samorządu terytorialnego”;

9) w art. 60 w ust. 6 wyraz „gminy” zastępuje się wyrazami „właściwej jednostki samorządu terytorialnego”;

10) w art. 63c w ust. 2 w pkt 1 wyrazy „wojewodą, wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) ” zastępuje się wyrazami „przewodniczącym zarządu jednostki samorządu terytorialnego”.

Art. 78. [Ustawa o lasach] W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1079) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 5:

a) w ust. 1 wyrazy „kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej, zwany dalej kierownikiem urzędu rejonowego,” zastępuje się wyrazem „starosta”,

b) w ust. 3 wyrazy „Kierownik urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazem „Starosta”,

c) w ust. 4 wyrazy „kierownika urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazem „starostę”;

2) w art. 9 w ust. 2 wyrazy „kierownik urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazem „starosta”;

3) w art. 10:

a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „kierownik urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazem „starosta”,

b) w ust. 2 wyrazy „rejonów rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazem „powiatów”;

4) w art. 12 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) starosta, na wniosek właściciela lasu, po zaopiniowaniu przez nadleśniczego - w odniesieniu do pozostałych lasów, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej.”;

5) w art. 13 w ust. 3 w pkt 2 lit. a)wyrazy „kierownik urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazem „starosta”;

6) w art. 14 w ust. 5 wyrazy „kierownik urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazem „starosta”;

7) w art. 14a w ust. 3 wyrazy „kierownik urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazem „starosta”;

8) w art. 16:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze decyzji, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego charakteru, na wniosek Dyrektora Generalnego, zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa.”,

b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Wojewoda, w drodze decyzji, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego charakteru, na wniosek starosty, uzgodniony z właścicielem lasu i zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do pozostałych lasów.”;

9) w art. 19 w ust. 3 wyrazy „kierownika urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazami „starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej”;

10) w art. 21:

a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „wojewody i koszt budżetu państwa” zastępuje się wyrazami „starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej”,

b) w ust. 2 wyrazy „wojewody i koszt budżetu państwa” zastępuje się wyrazami „starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej”,

c) w ust. 5 wyraz „Wojewoda” zastępuje się wyrazem „Starosta”;

11) w art. 22:

a) w ust. 1

wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zatwierdza, w drodze zarządzenia” zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw środowiska zatwierdza”,

b) w ust. 2 wyrazy „ , w drodze zarządzenia,” skreśla się,

c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Minister właściwy w sprawach środowiska nadzoruje wykonanie planów urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz wykonanie uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.”,

d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, nadzoruje wykonanie zatwierdzonych uproszczonych planów urządzenia lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa.”;

12) w art. 23 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Pozyskanie drewna w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa, niezgodne z uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3, jest możliwe wyłącznie w przypadkach losowych; decyzję w tej sprawie, na wniosek właściciela lasu, wydaje starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej.”;

13) w art. 24 wyrazy „kierownik urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazem „starosta”;

14) w art. 35a w ust. 2 w pkt 2 wyraz „rejonowych” zastępuje się wyrazem „starostw”;

15) w art. 36 w ust. 2 wyrazy „kierownik urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazami „starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”;

16) w art. 38d wyrazy „kierownika urzędu rejonowego” zastępuje się wyrazami „starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej”;

17) w art. 58:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Środki funduszu leśnego, o którym mowa w art. 57 ust. 1a, przeznacza się na zalesianie gruntów nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz na cele określone w ust. 2 pkt 2 i 6 w lasach znajdujących się w zarządzie parków narodowych.”,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Nadleśnictwa zasięgają opinii właściwych starostów w zakresie rocznego planu zalesiania gruntów nie stanowiących własności Skarbu Państwa.”

Art. 79. [Ustawa o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym] W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1) w tytule ustawy oraz w art. 22 użyte w różnych przypadkach wyrazy „nadzór farmaceutyczny” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Inspekcja Farmaceutyczna”;

2) w art. 33 w ust. 4, w art. 38 w ust. 2 i w art. 40 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy „wojewódzki inspektor nadzoru farmaceutycznego” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „wojewódzki inspektor farmaceutyczny”;

3) w art. 41 w pkt 2 oraz w art. 45 w ust. 2 wyrazy „państwowego nadzoru farmaceutycznego” zastępuje się wyrazami „Inspekcji Farmaceutycznej”;

4) w art. 42 w ust. 2 po wyrazie „opinii” dodaje się wyraz „jednostki”;

5) w tytule rozdziału 6, w art. 50 oraz w art. 52 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Państwowy Nadzór Farmaceutyczny” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Inspekcja Farmaceutyczna”;

6) art. 51 otrzymuje brzmienie:

„Art. 51. Do zadań Inspekcji Farmaceutycznej należy w szczególności:

1) kontrolowanie warunków wytwarzania, transportu, przeładunku i przechowywania środków farmaceutycznych i materiałów medycznych,

2) kontrolowanie aptek i innych jednostek prowadzących obrót detaliczny i hurtowy środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi,

3) współpraca z samorządem aptekarskim w sprawowaniu nadzoru nad wykonywaniem zawodu aptekarza i technika farmaceutycznego,

4) współpraca z samorządem lekarskim i lekarsko-weterynaryjnym,

5) kontrolowanie jakości leków sporządzonych i wytwarzanych w aptekach,

6) kontrolowanie właściwego oznakowania, informacji i reklamy środków farmaceutycznych i materiałów medycznych,

7) kontrolowanie obrotu środkami odurzającymi, psychotropowymi i prekursorami,

8) współpraca ze specjalistycznym zespołem konsultantów do spraw farmacji: krajowym, regionalnym i wojewódzkim,

9) ocena obecnego i perspektywicznego zaopatrzenia w środki farmaceutyczne i materiały medyczne,

10) analiza wyników badań jakości środków farmaceutycznych i materiałów medycznych,

11) opiniowanie przydatności lokalu przeznaczonego na aptekę lub hurtownię oraz placówkę obrotu pozaaptecznego,

12) wyrażanie zgody na uruchomienie apteki i hurtowni.”;

7) w art. 52 w ust. 2, w art. 53, w art. 61 oraz w art. 62 w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Krajowy Inspektor Farmaceutyczny” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Główny Inspektor Farmaceutyczny”;

8) w art. 53 w ust. 2 oraz w art. 69 wyrazy „nadzoru farmaceutycznego” zastępuje się wyrazami „Inspekcji Farmaceutycznej”;

9) art. 54 otrzymuje brzmienie:

„Art. 54. 1. Zadania Inspekcji Farmaceutycznej określone w art. 51 wykonują organy:

1) Główny Inspektor Farmaceutyczny, jako centralny organ administracji rządowej,

2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego jako kierownika wojewódzkiej inspekcji farmaceutycznej, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej.

2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Farmaceutycznej określone w ustawie i przepisach odrębnych.

3. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Farmaceutycznej, organem właściwym jest, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki inspektor farmaceutyczny i jako organ wyższego stopnia Główny Inspektor Farmaceutyczny.”;

10) art. 55 otrzymuje brzmienie:

„Art. 55. 1. Wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego powołuje i odwołuje wojewoda w porozumieniu z Głównym Inspektorem Farmaceutycznym. Kandydata na stanowisko wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego wyłania się w wyniku postępowania konkursowego, którego zasady i tryb określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej.

2. Zastępcę wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego.

3. Główny Inspektor Farmaceutyczny może w każdym czasie odwołać wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, jeżeli przemawia za tym interes służby, a w szczególności, jeżeli działalność inspektora, o którego chodzi, lub podległej mu jednostki może zagrozić prawidłowemu wykonywaniu zadań Inspekcji Farmaceutycznej, a zwłaszcza naruszyć bezpieczeństwo wytwarzania środków farmaceutycznych i materiałów medycznych albo obrotu nimi lub ich jakość, na terenie właściwości danej jednostki. Odwołanie w tym trybie następuje w drodze decyzji administracyjnej i wymaga szczegółowego uzasadnienia na piśmie.”;

11) art. 56 otrzymuje brzmienie:

„Art. 56. 1. Zadania Inspekcji Farmaceutycznej mogą wykonywać osoby spełniające warunki określone w ust. 2, zwane dalej „inspektorami farmaceutycznymi”.

2. Inspektorem farmaceutycznym może być osoba, która spełnia wymagania przewidziane odrębnymi przepisami dla pracowników administracji rządowej oraz:

1) uzyskała w kraju dyplom magistra farmacji bądź uzyskała za granicą dyplom uznany w kraju za równorzędny,

2) posiada co najmniej pięć lat praktyki zgodnej z kierunkiem wykształcenia.

3. Inspektorzy farmaceutyczni przy wykonywaniu zadań Inspekcji Farmaceutycznej kierują się zaleceniami Głównego Inspektora Farmaceutycznego.

4. Inspektor farmaceutyczny zobowiązany jest do uczestnictwa w szkoleniach dotyczących zagadnień wynikających z zakresu wykonywanych zadań.”;

12) art. 57 otrzymuje brzmienie:

„Art. 57. 1. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny kieruje wojewódzkim inspektoratem inspekcji farmaceutycznej.

2. Przy wojewódzkim inspektorze farmaceutycznym może działać laboratorium kontroli jakości leków, prowadzone w formie zakładu budżetowego.”;

13) art. 60 otrzymuje brzmienie:

„Art. 60. 1. W razie stwierdzenia naruszenia wymagań dotyczących warunków wytwarzania, przechowywania i obrotu środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi, wojewódzki inspektor farmaceutyczny nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień.

2. Jeżeli naruszenia, o których mowa w ust. 1, mogą powodować bezpośrednio zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, wojewódzki inspektor farmaceutyczny nakazuje unieruchomienie wytwórni bądź jej części, hurtowni farmaceutycznej, apteki albo innej placówki obrotu środkami farmaceutycznymi lub materiałami medycznymi lub wycofanie z obrotu środka farmaceutycznego lub materiału medycznego.”;

14) w art. 61 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wstrzymywania i wycofywania z obrotu środków farmaceutycznych i materiałów medycznych.”;

15) w art. 62 w ust. 1 w pkt 1 wyraz „producenta” zastępuje się wyrazem „wytwórcę”;

16) skreśla się art. 65.

Art. 80. [Ustawa o ochronie przyrody] W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 349 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3 wyrazy „państwowych oraz samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „administracji publicznej”;

2) w art. 5 w ust. 1 wyrazy „państwowych oraz samorządu terytorialnego” zastępuje się wyrazami „administracji publicznej”;

3) w art. 6 w pkt 2 przecinek zastępuje się kropką i skreśla się pkt 3;

4) w art. 8 w ust. 1 wyrazy „terenowego organu rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazami „organu administracji rządowej”;

5) w art. 9 skreśla się ust. 1 i oznaczenie ust. 2;

6) w art. 12 w ust. 1 w pkt 2 wyraz „samorządowego” zastępuje się wyrazem „województwa”;

7) w art. 23:

a) w ust. 3 wyrazy „Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazem „Wojewoda”,

b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Wojewoda w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska może znieść ochronę rezerwatową.”,

c) w ust. 4 wyrazy „Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa” zastępuje się wyrazem „wojewodę”,

d) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:

„5. Jeżeli obowiązek utworzenia rezerwatu wynika z zobowiązań międzynarodowych, a wojewoda takiego rezerwatu nie utworzył, minister właściwy do spraw środowiska może uznać, w drodze rozporządzenia, za rezerwat przyrody obszar, w granicach którego znajdują się siedliska, gatunki roślin i zwierząt uznane za ginące lub zagrożone wyginięciem, jak również elementy przyrody nieożywionej mające istotną wartość ze względów naukowych, przyrodniczych, kulturowych lub krajobrazowych. Rozporządzenie określa nazwę, położenie, szczególne cele ochrony, ograniczenia, zakazy i nakazy przewidziane w art. 37 ust. 1 oraz organ sprawujący bezpośrednio nadzór nad rezerwatem.

6. Dla rezerwatu przyrody, o którym mowa w ust. 5, sporządza się plan ochrony, zatwierdzany przez ministra właściwego do spraw środowiska.”;

8) w art. 24 w ust. 4 skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy „po uzgodnieniu z zainteresowanymi organami jednostek samorządu terytorialnego.”;

9) w art. 39:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi rejestr parków narodowych.”,

b) w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy „oraz rejestr rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych i obszarów chronionego krajobrazu”,

c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Starosta wykonując zadanie z zakresu administracji rządowej prowadzi rejestr pomników przyrody, stanowisk dokumentacyjnych, użytków ekologicznych oraz zespołów przyrodniczo-krajobrazowych.”;

10) w art. 44 wyraz „wojewody” zastępuje się wyrazami ”starosty wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej”;

11) w art. 47 wyraz „Wojewoda” zastępuje się wyrazami „Starosta, wykonując zadanie z zakresu administracji rządowej”;

12) w art. 49 w ust. 2 wyraz „wojewoda” zastępuje się wyrazem „starosta”.

Art. 81. [Ustawa o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa] W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 16 w ust. 3 wyrazy „rejonowego organu rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazami „starosty wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej”;

2) w art. 24:

a) w ust. 4 wyrazy „rejonowy organ rządowej administracji ogólnej” zastępuje się wyrazami „starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej”,

b) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) jednostce samorządu terytorialnego - na cele związane z inwestycjami infrastrukturalnymi służącymi wykonywaniu ich zadań własnych,”.