Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 maja 2008 r., sygn. I SA/Gd 256/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Asesor WSA Irena Wesołowska (spr.), Protokolant Starszy Referent Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 maja 2008 r. sprawy ze skargi K. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia K. S. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] r. oddalające zarzuty zgłoszone w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego.

W uzasadnieniu postanowienia Dyrektor Izby Skarbowej podał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego (będący jednocześnie wierzycielem) prowadzi, na podstawie tytułów wykonawczych nr: [...] z dnia [...] r. i SM [...] z dnia [...] r. (obejmujących podatek dochodowy od osób fizycznych za 2005 r.) postępowanie egzekucyjne do majątku K. S.

Pismem z dnia 29 marca 2007 r., sprecyzowanym w piśmie z dnia 2 maja 2007r. K. S. zgłosiła zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, tj. zarzut nieistnienia obowiązku oraz niedopuszczalność egzekucji administracyjnej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia [...] r. oddalił zgłoszone zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego.

W dalszych wywodach Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że środkiem zaskarżenia służącym zobowiązanemu w fazie wszczęcia postępowania egzekucyjnego są zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji przewiduje możliwość zgłoszenia zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego w ściśle określonych przypadkach wymienionych w art. 33. Stosownie do treści powołanego przepisu, podstawą wniesienia zarzutu może być: 1) wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku;2) odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej; 3) określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art 3 i 4; 4) błąd co do osoby zobowiązanego; 5) niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym; 6) niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego; 7) brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1; 8) zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego; 9) prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny; 10) niespełnienie wymogów określonych w art. 27. Przy czym zgodnie z art. 34 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przy egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9 i 10 organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie zarzutów, o których mowa wart. 33 pkt 1-5, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca. Jednakże mając na uwadze uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2007 r. sygn. akt I FPS 4/06 w przypadku tożsamości organu egzekucyjnego i wierzyciela bezprzedmiotowym jest wydanie postanowienia zawierającego stanowisko wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, o których mowa w art. 34 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.