Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2008 r., sygn. II SA/Wa 1953/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Asesor WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Arkadiusz Koziarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2008 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie zmiany ostatecznej decyzji dotyczącej zwolnienia z zawodowej służby wojskowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Dowódcy Wojsk Lądowych na rzecz skarżącego J. M. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dowódca Wojsk Lądowych decyzją z dnia [...] lutego 2007 r., nr [...] uchylił decyzję Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...] odmawiającą zmiany, na podstawie art. 154 k.p.a., rozkazu personalnego Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego z dnia [...] kwietnia 1983 r., nr [...] o zwolnieniu [...] J. M. z zawodowej służby wojskowej i umorzył postępowanie w całości jako bezprzedmiotowe.

Z ustaleń organu i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:

Dowódca [...] Okręgu Wojskowego rozkazem personalnym z dnia [...] kwietnia 1983 r., na prośbę żołnierza, podtrzymaną w oświadczeniu z dnia 4 marca 1983 r., zwolnił [...]. J. M. z zawodowej służby wojskowej ze skutkiem na dzień 13 maja 1983 r.

Wnioskiem z dnia 21 października 2006 r. pełnomocnik J. M. na podstawie przepisu art. 154 k.p.a. wystąpił o zmianę ostatecznej decyzji - rozkazu personalnego Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego z dnia [...] kwietnia 1983 r. w części dotyczącej daty zwolnienia z zawodowej służby wojskowej poprzez ustalenie, że zwolnienie ze służby nastąpiło z dniem 26 lutego 1983 r. W uzasadnieniu wniosku strona podniosła, iż jej prośbę o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej organ wojskowy był obowiązany rozparzyć w terminie 3 miesięcy od złożenia jej prośby, co wynikało z art. 51 ust. 1 pkt 2 obowiązującej wówczas ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 16, poz. 134, ze zm.). Tymczasem przedmiotowy rozkaz został wydany w dniu [...] kwietnia 1983 r., a jego wykonanie nastąpiło w dniu 13 maja 1983 r. Na skutek zaistniałego opóźnienia wnioskodawca utracił prawo do wojskowej emerytury, bowiem w tym czasie uległy zmianie przepisy, które w sposób mniej korzystny dla strony regulowały kwestie nabywania praw emerytalnych. Gdyby zwolnienie ze służby nastąpiło zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, wówczas wnioskodawca nabyłby prawo do świadczenia emerytalnego na poprzednich warunkach, które spełniał.