Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 marca 2008 r., sygn. III SA/Wa 2077/07

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak (spr.), Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2008 r. sprawy ze skargi P. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej odmawiającej umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 r. oddala skargę

Uzasadnienie

[...] Urząd Skarbowy W. decyzją z dnia [...] kwietnia 2001 r. odmówił Skarżącemu - P. umorzenia kwoty 400.382,60 zł odsetek za zwłokę od zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1997 r. Decyzją z dnia [...] czerwca 2001 r. Izba Skarbowa w W. decyzję tę utrzymała w mocy.

Na podstawie art. 253 § 1 Ordynacji podatkowej Skarżący złożył wniosek z [...] czerwca 2001 r. o zmianę powyższej decyzji Izby Skarbowej.

Zdaniem Skarżącego nie budzi wątpliwości, że decyzja wydana na podstawie art. 67 § 1 Ordynacji Podatkowej ma charakter szczególny, a umorzenie zobowiązania - charakter wyjątkowy. Decyzja taka, podejmowana w trybie uznania administracyjnego, wymaga wnikliwego ustosunkowania się do wszystkich okoliczności podniesionych przez wnioskodawcę, przede wszystkim zaś rozważenia relacji pomiędzy doraźnym interesem fiskalnym a możliwością realizowania przez wnioskodawcę podstawowych zadań. Należy wziąć pod uwagę ewentualne społeczne konsekwencje decyzji odmownej oraz jej wpływ na możliwość generowania w przyszłości dochodów, z których podatki będą zasilać budżet Państwa.

Skarżący uważa, że przyjęte przez organy podatkowe rozumienie pojęcia "ważny interes podatnika" jest zawężone i sprowadza się do konkluzji, iż tylko zła sytuacja finansowa podatnika uzasadnia przyznanie ulgi. Jest to podejście ryzykowne dla finansów publicznych, ponieważ skutkiem udzielania ulg w takiej sytuacji jest bezpowrotna utrata wpływów budżetowych. Skarżący podniósł, że w jego interesie jest pomnażanie kapitału, aby mieć możliwość dalszego zwiększania finansowania celów statutowych, w efekcie czego zyska nie tylko on, ale i społeczeństwo.