Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 marca 2008 r., sygn. II SA/Wa 1916/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Adam Lipiński, Sędzia WSA - Eugeniusz Wasilewski, Protokolant - Joanna Ukalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2008 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia na niższe stanowisko służbowe - oddala skargę -

[...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] marca 2007 r. nr [...], przeniósł [...] A. G. na stanowisko służbowe [...] i w wyniku odwołania od tej decyzji, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] uchylił powyższą decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

W tej sytuacji [...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...], mając za podstawę art. 38 ust. 2 pkt 4 oraz art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jedn. z 2006 r. Dz. U. Nr 96, poz. 667 ze zm.), z dniem [...] września 2007 r. przeniósł skarżącą na stanowisko [...] w Wydziale [...] w Komendzie Wojewódzkiej PSP w K. w codziennym rozkładzie czasu służby i przyznał jej uposażenie zasadnicze w grupie [...] w wysokości [...] zł z [...] % dodatkiem za wysługę w wysokości [...] zł, dodatkiem za posiadany stopień w wysokości [...] zł i dodatkiem służbowym w wysokości [...] zł. W uzasadnieniu podał, że skarżąca od dnia [...] czerwca 2004 r. zajmowała stanowisko [...], które istniało w obowiązującym do dnia [...] lutego 2007 r. Regulaminie Organizacyjnym Komendy Wojewódzkiej PSP w K. z dniem [...] marca 2007 r. wszedł w życie nowy Regulamin Organizacyjny Komendy Wojewódzkiej PSP w K. i uległa likwidacji komórka organizacyjna, w której skarżąca pełniła służbę. W konsekwencji zajmowane przez nią stanowisko uległo likwidacji, a zadania tej komórki przejął nowo utworzony Wydział [...], w którym jedynym stanowiskiem oficerskim jest stanowisko naczelnika wydziału. Reorganizacja zaś została podyktowana wejściem w życie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 lipca 2006 r. w sprawie ramowej organizacji komendy wojewódzkiej i powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 143, poz. 1037) oraz wytycznych Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej w sprawie wdrażania powyższego rozporządzenia, ustalających między innymi maksymalną ilość etatów oficerskich. W przypadku Komendy Wojewódzkiej PSP w K. ilość tych etatów ustalono na poziomie 40% limitu etatowego Komendant natomiast realizując te wytyczne przyjął kryteria: umowny podział komórek na wiodące [...] oraz na wspomagające, do których zaliczono pozostałe komórki organizacyjne. Do komórek wiodących przeznaczono 70% etatów oficerskich [...], zaś pozostałe etaty oficerskie pozwoliły na obsadzenie jedynie stanowisko kierowniczych, tj. naczelników i zastępców wydziałów oraz kierownika sekcji. Skarżąca jest absolwentką Wydziału [...] na kierunku [...], a w roku [...] ukończyła studia podyplomowe w [...] w zakresie oficerskiego przeszkolenia zawodowego [...]. Natomiast w wyniku reorganizacji jedynymi wakującymi etatami oficerskimi są: Kierownik Sekcji Ratownictwa Specjalistycznego w Wydziale [...], Starszy Specjalista w [...], Starszy Specjalista w [...] oraz Zastępca Naczelnika Wydziału [...]. Kandydaci na te stanowiska winni spełniać kryteria dotyczące wykształcenia ogólnego oraz kwalifikacji zawodowych, a także posiadać odpowiednie predyspozycje do zajmowania tych stanowisk. Ponadto kandydatom na te stanowiska postawiono dodatkowe wymagania, a skarżąca, pomimo spełnienia warunków wynikających z art. 36 ust. 4 ustawy oraz stażu służby, wykształcenia specjalistycznego i ogólnego, maksymalnych stopni przypisanych do poszczególnych stanowisk oraz dodatkowych wymagań kwalifikacyjnych, nie mogła zostać przeniesiona na żadne z tych stanowisk jako równorzędne, zatem w tej sytuacji zostały spełnione przesłanki z art. 38 ust. 2 pkt 4 ustawy. Organ wskazał również, że ze skarżącą przeprowadzono rozmowę, a ponadto odbyło się spotkanie z oficerami, którzy utracili stanowiska oficerskie oraz dodatkowo przedstawiono stanowisko Komendanta Głównego PSP niewyrażającego zgody na zwiększenie ilości etatów oficerskich. Stąd też należało postanowić jak w sentencji, zaś skarżącej zachowano prawo do stawki uposażenia na poprzednio zajmowanym stanowisku.