Wyrok WSA w Opolu z dnia 25 marca 2008 r., sygn. II SA/Op 45/08
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie: Sędzia WSA Grażyna Jeżewska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant: Sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2008 r. sprawy ze skargi I. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie należności przedemerytalnych oddala skargę.
Uzasadnienie
W dniu 10 stycznia 2006 r. I. B. złożyła wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego, o którym mowa w art. 150 b ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia, stanowiącym, iż świadczenie przedemerytalne przysługuje pracownikowi byłego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej, jeżeli w okresie od 1 stycznia 2002 r. do 31 lipca 2004 r. spełnił warunki określone w art. 37 k ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, w brzmieniu obowiązującym 1 stycznia 2002 r., z wyłączeniem wyrazów "w dniu 7 listopada 2001 r."
Decyzją z dnia 28 lutego 2006 r., nr [...], Starosta [...], działając na podstawie art. 150 b oraz art. 105 a ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( Dz. U. Nr 99, poz.1001 z późn. zm.), orzekł o odmowie przyznania I. B. prawa do świadczenia przedemerytalnego.
Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy decyzją Wojewody [...] z dnia 7 kwietnia 2006 r., nr [...], który zgodził się ze stanowiskiem Starosty [...], iż I. B. nie spełniła koniecznego warunku do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego tj. przesłanki z art. 37 k ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ponieważ nie była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w państwowym przedsiębiorstwie gospodarki rolnej przez okres co najmniej 10 lat.
W związku z zaskarżeniem ww. decyzji, Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 listopada 2006 r., sygn. akt II SA/Op 241/06, uchylił decyzję Wojewody [...] i poprzedzającą ją decyzję Starosty [...], stwierdzając, iż prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy jest zależne od poczynienia dodatkowych ustaleń. W uzasadnieniu, powołując się na treść art. 150 b ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy Sąd wskazał, iż pracownikowi byłego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej przysługuje świadczenie przedemerytalne, jeżeli w okresie od 1 stycznia 2002 r. do 31 lipca 2004 r. spełniał warunki określone w art. 37 k ust. 9 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu w brzmieniu obowiązującym 1 stycznia 2002 r., z wyłączeniem wyrazów " w dniu 7 listopada 2001 r.", tj. jeżeli posiadał status bezrobotnego i 1) osiągnął wiek - co najmniej 50 lat kobieta i 55 lat mężczyzna, 2) posiadał okres uprawniający do emerytury - wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, 3) był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w państwowym przedsiębiorstwie gospodarki rolnej przez okres co najmniej 10 lat, 4) zamieszkiwał w powiecie (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. Sąd podkreślił, iż wobec stwierdzenia przez organy administracyjne, iż skarżąca spełniła warunki wymienione w punktach 1, 2 i 4 cyt. regulacji, jedyną kwestią sporną była okoliczność wystąpienia przesłanki wymienionej w punkcie 3 wskazanego przepisu tj. zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w państwowym przedsiębiorstwie gospodarki rolnej przez okres co najmniej 10 lat, ponieważ na podstawie zgromadzonych dokumentów ustalono, że okres zatrudnienia I. B. w państwowym przedsiębiorstwie gospodarki rolnej wynosi 9 lat, 7 miesięcy i 20 dni. Zdaniem Sądu, do obliczenia wymaganego przepisami okresu pracy organy słusznie nie wliczyły zatrudnienia od 1 września 1987 r. do 12 sierpnia 1992 r. w "A" S.A. w W., albowiem zakład ten nie prowadził działalności gospodarczej w formie przedsiębiorstwa państwowego lecz w formie spółki akcyjnej, natomiast kwestia nieuwzględnienia zatrudnienia w latach 1969 -1970 w Państwowym Gospodarstwie Rolnym [...], gdzie skarżąca pracowała w charakterze pracownika dochodzącego, wymagała wyjaśnienia. Podniósł, iż w oparciu o obowiązujące w latach 1969-1970 regulacje, tj. przepisy układu zbiorowego pracy dla pracowników państwowych przedsiębiorstw rolnych z dnia 30 października 1965 r., zaktualizowanego i uzupełnionego w lutym 1970 r. oraz przepisy podjęte przez dyrekcję konkretnego przedsiębiorstwa, należało ocenić, czy i w jakim okresie było to zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy.