Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 marca 2008 r., sygn. II SA/Ol 725/07

W przypadku występowania w sprawie istotnych wątpliwości co do właściwości organu, konieczne jest podanie w uzasadnieniu rozstrzygnięcia argumentów pozwalających na dokonanie oceny poprawności uznania kompetencji organu w tej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2008 r. sprawy ze skargi D. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przejściu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą; 2/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego D. L. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]", nr "[...]", Naczelnik Gminy stwierdził, że nieruchomość o powierzchni "[...]", składającą się z działek nr "[...]" wraz z zabudowaniami, położona we wsi W., stanowiąca własność D. L. "przeszła z samego prawa" na rzecz Skarbu Państwa. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że właściciel nieruchomości wyjechał z kraju w 1977r. pozostawiając nieruchomość bez stałego rozdysponowania. W związku z wyjazdem utracił zaś obywatelstwo polskie, a zatem z mocy samego prawa nieruchomość jego przeszła na rzecz Państwa.

Wnioskiem z dnia "[...]" pełnomocnik D. L. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji Naczelnika Gminy, wskazując, że została ona wydana bez podstawy prawnej, gdyż powołana w niej ustawa z dnia 14 lipca 1961r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (tekst jednolity Dz. U. 1969, Nr 22, poz. 159 ze zm.), nie zawierała przepisu upoważniającego do stwierdzenia nabycia mienia z mocy prawa. Ponadto, w ocenie pełnomocnika wnioskodawcy, decyzja Naczelnika Gminy rażąco narusza prawo, tj. art. 38 ust. 3 i 4 powołanej ustawy, który zastosowano w stosunku do nieruchomości należących do następców prawnych osób będących ich właścicielami przed II wojną światową.