Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. I SA/Kr 520/07

Sygn. akt I SA/Kr 520/07 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 14 lutego 2008r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: NSA Józef Gach, Sędziowie: WSA Beata Cieloch, Asesor WSA Agnieszka Jakimowicz (spr), Protokolant: Iwona Sadowska-Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2008r., sprawy ze skargi J. P. i I. L. - P., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych, za 2002r, - s k a r g ę o d d a l a -

Uzasadnienie

I SA/Kr 520/07

UZASADNIENIE

W dniu [...]sierpnia 2003 r. małżonkowie J.P. i I. L. - P. złożyli w Urzędzie Skarbowym korektę wspólnego zeznania PIT-36 za 2002 r. Uzasadnieniem złożenia przedmiotowej korekty była konieczność pomniejszenia przychodów podatnika J. P. z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej o kwotę 214.004,30 zł netto (bez podatku od towarów i usług). Powyższa kwota wynikała z faktury VAT wystawionej w dniu[...] (nr[...]) na rzecz firmy E. Sp. z o.o., która zakwestionowała wykonanie przez J.P. usługi budowlanej objętej sporną fakturą i odmówiła wypłaty określonej w niej kwoty.

W związku z powyższym zdaniem podatników powstała nadpłata w wysokości 7.408,70 zł. Pismem z dnia [...]września 2003 r. podatnicy poinformowali, że wystąpili na drogę postępowania sądowego z powództwem o zapłatę określonej fakturą kwoty.

Decyzją z dnia[...] nr [...]Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił podatnikom stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. argumentując, że kwota wynikająca z faktury mimo że faktycznie niezapłacona przez kontrahenta podatnika stanowi "kwotę należną" w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2002 r., a w związku z tym stanowiła przychód z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez J. P. w 2002 r. Powyższe rozstrzygnięcie zostało utrzymane w mocy przez Dyrektora Izby Skarbowej decyzją z dnia [...], nr[...]. Na skutek wniesionej przez podatników skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie decyzja organu odwoławczego, jak również poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały uchylone wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2006 r. WSA w Krakowie uznał, że nie można uznać przychodu za należny, skoro w ogóle nie wiadomo czy należność istnieje, albowiem E. Sp. z o.o. stanęła na stanowisku, że roboty budowlane potraktowane przez J. P. jako dodatkowe mieściły się w ramach umowy i objęte były określonym niej zryczałtowanym wynagrodzeniem. W związku z tym nastąpiło zanegowanie istnienia należności.