Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Ol 483/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie Sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca), Sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Protokolant Referent stażysta Ryszarda Judziak - Brzozowa, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 21 września 2011 r., sprawy ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. Oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/OI 483/11

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Nr "[...]", Dyrektor Izby Skarbowej działając na podstawie art. 220 § 2, art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z póź. zm.), po rozpatrzeniu odwołania z dnia 22.03.2011 r. K. S., reprezentowanego przez pełnomocnika E. S. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" nr "[...]" o odmowie zwrotu nadpłaty w wysokości 487,07 zł z oprocentowaniem od dnia powstania nadpłaty tj. złożenia w dniu 30.04.2010r. zeznania PIT-37 o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2009r. , utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W dniu 30.04.2010r. do Urzędu Skarbowego wpłynęło zeznanie K. S. o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2009 (PIT-37), w którym Podatnik wykazał nadpłatę w wysokości 556,00 zł. Do Urzędu Skarbowego w dniu 25.01.2010r., a więc przed złożeniem przez Stronę ww. zeznania PIT-37, wpłynęło zajęcie wierzytelności wystawione przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym D. S. o numerze "[...]" w związku z wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego z dnia 12.07.2007r. sygn. akt "[...]" zaopatrzony w klauzulę wykonalności z dnia 27.08.2007r. Naczelnik Urzędu Skarbowego pismem z dnia 16.07.2010r. Nr skierowanym do Komornika Sądowego poinformował, że nadpłatę podatku dochodowego od osób fizycznych według PIT-37 za 2009r. K. S. w kwocie 487,07 zł przekazano na rachunek wskazany w zajęciu wierzytelności o numerze "[...]" w celu realizacji tego zajęcia. Z akt sprawy wynika, że środki pieniężne w wysokości 68,93 zł, stanowiące różnicę pomiędzy kwotą nadpłaty (556,00 zł) wykazaną przez Podatnika w zeznaniu PIT-37 za 2009 rok, a kwotą 487,07 zł przekazaną na rachunek wskazany w zajęciu wierzytelności o numerze "[...]" zostały zwrócone K. S. przekazem pocztowym nr nadania 1738 przyjętym do realizacji przez pocztę w dniu 7.07.2010r. na adres zamieszkania, pomniejszone o koszty przesyłki w wysokości 5,83 zł. K. S. pismem z dnia 16.07.2010r. zwrócił się z prośbą do Urzędu Skarbowego o wyjaśnienie "na co została potrącona kwota 488,00 zł z kwoty 556,00 zł nadpłaconej na rzecz podatku w roku 2009". Pismem z dnia 27.07.2010r. organ I instancji wyjaśnił, że przekazał kwotę 487,07 zł przekazał komornikowi. K. S. podniósł, że organ I instancji niesłusznie przekazał część nadpłaty w związku z realizacją ww. zajęcia, gdyż nadpłata jest prawem niezbywalnym i jest wyłączona spod egzekucji. Naczelnik Urzędu Skarbowego po przeprowadzeniu postępowania podatkowego ustalił, że egzekucja jest dopuszczalna od chwili, w której dłużnik na podstawie prawa niezbywalnego wystąpił z roszczeniem o pewne świadczenie majątkowe, a skoro moment złożenia deklaracji, z której wynika nadpłata jest momentem wystąpienia z roszczeniem o pewne świadczenie majątkowe, to wobec tego brak jest uzasadnienia dla stosowania w tej sytuacji ograniczenia egzekucji wynikającego z art. 831 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego. Mając na uwadze powyższe organ podatkowy I instancji stwierdził brak możliwości zwrotu nadpłaty w kwocie 487,07 zł i decyzją z dnia 21.09.2010r. umorzył postępowanie w sprawie z uwagi na jego bezprzedmiotowość.