Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 lutego 2008 r., sygn. II SA/Gd 841/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia NSA Andrzej Przybielski Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Dobroń po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 25 maja 2007 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana

Uzasadnienie

Prokurator Prokuratury Rejonowej wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 25 maja 2007 r. Nr [...], uchylającą decyzję Wójta Gminy z dnia 19 lutego 2007 r. Nr [...] w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty w wysokości 4.406,41 zł przez L. N., w związku ze zbyciem niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr [...] położoną w S. Gminie G., której wartość wzrosła w wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębu geodezyjnego S., zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy G. z dnia 7 października 2003 r. Nr [...].

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym ustalonym przez organ:

W dniu 27 marca 2006 r. Wójt Gminy wydał decyzję Nr [...], którą orzekł o ustaleniu jednorazowej opłaty w wysokości 3.959,38 zł przez L. N. w związku ze zbyciem niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr [...] położoną w miejscowości S. gmina G., której wartość wzrosła w wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębu geodezyjnego S., zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Nr [...]. Od powyższej decyzji L. N. złożył odwołanie, domagając się jej uchylenia w całości i umorzenia postępowania w sprawie. Strona odwołująca się zarzucała przedmiotowej decyzji: naruszenie prawa materialnego, art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez błędne zastosowanie mimo braku przesłanki wzrostu wartości działek zbytych przez odwołującego się wobec wadliwości operatu szacunkowego przyjętego za podstawę ustaleń faktycznych; naruszenie prawa materialnego i pomimo tego, że w sprawie, w związku z art. 85 ust. 2 tejże ustawy, do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, a zatem do skutków jego uchwalenia, mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym; naruszenie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieuwzględnienie wskazywanych przez odwołującego się nakładów poniesionych na nieruchomości; naruszenie art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez jego zastosowanie wobec odwołującego się, mimo że przepis ten nie określa osoby obowiązanej do poniesienia renty planistycznej; naruszenie art. 2 oraz art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez ich niezastosowanie; naruszenie art. 2 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej i pominięcie wszelkich konsekwencji procesowych tej ustawy - art. 207 § 2 i art.165 § 2 i 4 poprzez ich niezastosowanie i wydanie decyzji mimo braku wszczęcia postępowania.