Postanowienie WSA w Opolu z dnia 7 stycznia 2008 r., sygn. II SA/Op 489/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi A. W. P. i M. W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sposobu użytkowania części obiektu budowlanego, wniosku A. W. P. o przyznanie prawa pomocy postanawia: 1. zwolnić skarżącą od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla skarżącej radcę prawnego.

A. W. P. i M. W. wnieśli skargę na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sposobu użytkowania części obiektu budowlanego.

W związku z tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wezwał skarżących do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego stałego od skargi w kwocie 500 zł (słownie: pięćset złotych) w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Obojgu skarżącym, jak wynika ze zwrotnych pocztowych potwierdzeń odbioru, doręczono to wezwanie w dniu 4 października 2007 r., a w dniu 8 października 2007 r., (data nadania przesyłki w placówce pocztowej), A. W. P. złożyła na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.

Postanowieniem z dnia 17 października 2007 r. referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy w całości , zgodnie z jej wnioskiem. Sprzeciw od tego postanowienia złożył pełnomocnik uczestnika postępowania Spółki jawnej "A", adwokat J. B., wnosząc w nim o odmowę przyznania skarżącej prawa pomocy w całości, to jest zarówno odmówienie jej zwolnienia od kosztów sądowych jak i radcy prawnego z urzędu. Uzasadniając sprzeciw pełnomocnik wskazał, że skarżąca co do córki podała jedynie, że ta studiuje w S. i ponosi ona jej koszty akademika, nie wskazując jednocześnie czy córka pracuje oraz czy posiada jakiekolwiek dochody własne wchodzące w skład dochodów trzyosobowej rodziny, opierając się jedynie na dochodach własnych i męża. Ponadto skarżąca wskazała, że miesięczne utrzymanie jej mieszkania to 600 zł, ale nie przedstawiła na tę okoliczność żadnych dowodów, a Sąd uznał to za fakt nie przeprowadzając żadnych wyjaśnień. Skarżąca wskazała też, że korzysta z pomocy materialnej syna, nie podając jej wysokości, a Sąd uznał ten fakt za nieistotny, uznając, że "fakt korzystania z pomocy materialnej syna nie powinien wykluczać przyznania prawa pomocy". Nie wyjaśniono też, że jaką kwotę dochodów skarżąca wydaje na leki, rehabilitację, dojazdy do lekarza, a skarżąca nie przedłożyła w tym zakresie żadnych dowodów, ani rachunków. Skarżąca wskazała, że co miesiąc płaci ratę kredytu 407 zł, a zatem skoro stać ją na płacenie raty kredytu, to tym bardziej nieuzasadnione jest, zdaniem pełnomocnika, korzystanie przez skarżącą z pomocy prawnej finansowanej przez Skarb Państwa. Konkludując pełnomocnik stwierdził, że wyjątkowość instytucji prawa pomocy i wskazanie przez Sąd w uzasadnieniu, że powinno być ono przyznane tylko osobom ubogim, przykładowo bezrobotnym lub z uwagi na okoliczności życiowe pozbawione środków do życia, to nie można zaliczyć do nich osób posiadających zdolność kredytową, takich jak skarżąca.