Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. II SAB/Gd 37/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Protokolant: Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. M. O. i A. M. W. na bezczynność Wojewody w przedmiocie zwrotu nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

J.M. O. i A.M. W. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na bezczynność Wojewody domagając się zobowiązania organu do rozpoznania wniosku z dnia 4 marca 1999r. i wydania w tym zakresie decyzji.

Skarżący wskazali, że w dniu 4 marca 1999r. zwrócili się o zwrot wywłaszczonej na rzecz Skarbu Państwa w 1971r. nieruchomości położonej w K.B. i Ż. Decyzją z dnia 18 kwietnia 2007r. Wojewoda utrzymał decyzję Starosty z dnia 31 stycznia 2007r. odmawiającą zwrotu nieruchomości z uwagi na okoliczność, że wywłaszczenia nie dokonano w trybie art. 216 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z uzasadnień obu decyzji wynika, iż Starosta nie jest organem właściwym rzeczowo do rozpoznania wniosku o zwrot przedmiotowej nieruchomości. W ocenie skarżących oznacza to, że wniosek z dnia 4 marca 1999r. prawidłowo został skierowany do Wojewody. Pismem z dnia 24 kwietnia 2007r. skarżący wezwali Wojewodę do rozpoznania tegoż wniosku. Wojewoda w piśmie z dnia 18 maja 2007r. stwierdził, że nie jest organem właściwym rzeczowo do orzekania o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości. Jednocześnie wezwał skarżących do wskazania czy złożone przez nich pismo stanowi skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Pismo skarżących z dnia 24 kwietnia 2007r. Wojewoda przekazał Staroście do rozpoznania pomijając, że wcześniej uznał już niewłaściwość Starosty do rozpoznania sprawy o zwrot nieruchomości, zaś w istocie intencją pisma z 24 kwietnia 2007r. było przyspieszenie rozpoznania wniosku z 4 marca 1999r. Skarżący złożyli zażalenie na bezczynność Wojewody do Ministra Budownictwa, który w postanowieniu z dnia 10 sierpnia 2007r. uznał zażalenie za nieuzasadnione stwierdzając, że wniosek z dnia 4 marca 1999r. został rozpatrzony a tym samym sprawa ostatecznie zakończona. W ocenie skarżących decyzja Wojewody z dnia 18 kwietnia 2007r. nie jest merytorycznym rozpoznaniem wniosku z dnia 4 marca 1999r. a jedynie wynikiem rozpoznania skargi na Starostę. W toku postępowania ujawnione zostało, że po złożeniu wniosku o zwrot nieruchomości Starosta sprzedawał przedmiotową nieruchomość częściami na kilkuarowe działki osobom fizycznym. Informacja to spowodowała zmianę wniosku z 4 marca 1999r. pismem z dnia 22 lutego 2007r. o żądanie wypłaty odszkodowania. Wniosek z 4 marca 1999r. pozostaje merytorycznie nierozpoznany, zatem skarga na bezczynność Wojewody jest uzasadniona.