Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 grudnia 2007 r., sygn. II SA/Bd 568/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Owczarzak Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Sędzia WSA Anna Klotz Protokolant Justyna Straka po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 12 grudnia 2007r. sprawy skargi K. F. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Rada Miasta [...] uchwałą z dnia [...] nr [...], powołując się na art.20 ust.1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym( Dz.U. Nr80, poz.717 ze zm.)- zwanej dalej "ustawą" uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący część osiedla M. w B. pomiędzy ulicami: [...] i ograniczony przebiegiem linii kolejowej oraz Kanałem B.

K. F. wniósł skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy domagając się stwierdzenia nieważności §31 pkt 1 lit.a-b i §6 pkt7 lit.f tej uchwały. Wniesienie skargi poprzedzone zostało wezwaniem Rady Miasta do usunięcia naruszenia prawa.

Skarżący zarzucił, że przedmiotowa uchwała podjęta została z naruszeniem przepisów art.21 i art.64 ust.1 Konstytucji RP oraz art.140 Kodeksu cywilnego przez zawarcie w planie rozwiązań, które ingerują w jego prawo własności. Skarżący upatruje naruszenia jego prawa własności w tym, że zaplanowano drogę publiczną na działce 119/15, mimo że istnieje możliwość ustanowienia na tej działce służebności drogi koniecznej dla działek, które powstaną po podziale działki nr 119/11. Skarżący wskazał, że we wniesionych uwagach proponował zapewnienie dostępu do drogi publicznej poprzez ustanowienie służebności drogowej na działce 119/15 jedynie dla działek, które powstaną po podziale działki nr 119/11, a nie dla nowowydzielonych działek na terenie B25MN, jak stanowi §6 pkt 7 lit.f planu miejscowego. Skarżący wskazał również, że bezcelowym jest obciążenie jego działki nr 119/15 obowiązkiem zapewnienia dostępu do drogi publicznej dla działek położonych na terenie B25MN, skoro na tej działce zaplanowano drogę publiczną. W ocenie skarżącego Rada Miasta nie wykazała, jakim interesem publicznym kierowała się ingerując w zagwarantowane konstytucyjnie prawo własności.