Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 listopada 2007 r., sygn. V SA/Wa 1307/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Zabłocka (spr.), Asesor WSA Danuta Dopierała, Sędzia NSA Piotr Piszczek, , Protokolant Izabela Kucharczyk-Szczerba, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2007 r. sprawy ze skargi S. M. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia represji oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia sierpnia 2006 r. S. M. wystąpił do Sądu Wojewódzkiego w B. o potwierdzenie, że doznał represji z przyczyn politycznych , poprzez skazanie go w 1954 r. przez Sąd w sprawie nr [...].

Decyzją z dnia [...] października 2006 r. Prezes Sądu Okręgowego w B. odmówił wnioskodawcy potwierdzenia represjonowania i pobytu w więzieniu za działalność polityczną związaną z walką o suwerenność i niepodległość. W uzasadnieniu decyzji Prezes Sądu Okręgowego stwierdził, że ze zgromadzonych dokumentów potwierdzonych przez wnioskodawcę podczas przesłuchania wynika, że wnioskodawca był sądzony i skazany przez Sąd Rejonowy w B. P. wyrokiem z [...] kwietnia 1954 r. na karę [...] roku i [...] miesięcy pozbawienia wolności na podstawie art. 241 dkk. Wyjaśnił, że akta sprawy zostały zniszczone zgodnie z obowiązującymi przepisami, nie można więc dokładnie opisać czynu , za który nastąpiło skazanie. Prezes Sądu przytoczył treść przepisu, na podstawie którego wnioskodawca został skazany, który to przepis brzmi :" Kto biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka, używa broni, noża lub innego niebezpiecznego narzędzia, podlega karze więzienia do lat 5". Rozpoznając sprawę na skutek rewizji wniesionej przez skazanego Sąd Wojewódzki w B. wyrokiem z [...] sierpnia 1954 r. utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego w B. P.. S. M. nie ubiegał się o stwierdzenie nieważności tego wyroku w trybie ustawy 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. W konkluzji Prezes Sądu stwierdził, że analiza zgromadzonych w sprawie dokumentów pozwala na stwierdzenie, że czyn za który został skazany S. M. nie miał związku z walką o niepodległy byt Państwa Polskiego, ani też działania takiego nie wspierał.