Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 listopada 2007 r., sygn. VI SA/Wa 1616/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant Anna Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2007 r. sprawy ze skargi P. sp. j. z siedzibą w C. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Wyrokiem z dnia 24 maja 2007 r., sygn. akt I OSK 905/06, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 2250/05 i przekazał sprawę temuż Sądowi do ponownego rozpoznania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając sprawę uwzględnił skargę i wyrokiem z dnia 13 marca 2006 r. uchylił zaskarżoną decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2005 r. Nr [...], którą została utrzymana w mocy decyzja W. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2005 r., Nr [...], o nałożeniu kary pieniężnej w łącznej wysokości 8100 zł w tym 100 zł na podstawie lp. 1.11.11. ust. 3 załącznika do ustawy o transporcie drogowym za używanie tej samej wykresówki przez obydwu kierowców oraz karę 8000 zł na podstawie lp. 1.1.1. załącznika do ustawy o transporcie drogowym za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji.

Sąd orzekł, że należy uznać za zasadny zarzut skarżącej w kwestii naruszenia przez organ II instancji przepisu art. 8 k.p.a. Przepis ten ustanawia zasadę, zgodnie z którą organy administracji publicznej obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli. Zasada ta nie może być rozumiana jedynie jako postulat określonego zachowania lecz stanowi ona obowiązującą normę prawną, z której wynikają konkretne dyrektywy wiążące organy administracji publicznej w toku podejmowanych przez nie czynności procesowych. Organ administracji publicznej powinien przykładać szczególną uwagę do wszechstronnego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych sprawy i do należytego uzasadnienia decyzji zwłaszcza wtedy, gdy musi dokonać wyboru pomiędzy alternatywnymi rozstrzygnięciami albo gdy chodzi o różne interpretacje normy prawnej. Sąd podzielił stanowisko strony, iż w związku z tym, że definicja niezarobkowego przewozu drogowego zawarta w art. 4 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym nie zmieniła się, to dysponując w przedmiotowej sprawie wcześniejszą decyzją organu i dokonaną w niej interpretacją obowiązujących przepisów prawa i mając zatrudnionego kierowcę w ramach umowy stałego zlecenia, strona mogła działać w zaufaniu do tej decyzji i sądzić, iż nie ma obowiązku posiadania licencji na wykonywanie transportu drogowego, lub też obowiązku zatrudnienia kierowcy na umowę o pracę. Zdaniem Sądu zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach organów administracji w odniesieniu do tego samego adresata, wydanych na tle takich samych stanów faktycznych, ze wskazaniem tej samej podstawy prawnej decyzji i bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany, stanowi niewątpliwe naruszenie art. 8 k.p.a., gdyż może spowodować uzasadnione podważenie zaufania obywateli do organów Państwa oraz wpłynąć ujemnie na świadomość i kulturę prawną obywateli. Ponadto organ II instancji pominął podnoszone przez stronę w odwołaniu okoliczności faktyczne i poglądy prawne związane z wydaniem decyzji z dnia [...] czerwca 2004 r. Nie odniósł się do tego faktu i poprzestał jedynie na wyjaśnieniu przyjętej interpretacji pojęcia pracownika użytego w art.4 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym, odmiennej od stanowiska zajętego w decyzji z dnia [...] czerwca 2004 r.