Wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 listopada 2007 r., sygn. I SA/Łd 986/07

Dnia 8 listopada 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Asesor WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda Protokolant asystent sędziego Joanna Wegner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2007 roku sprawy ze skargi A Spółka Akcyjna w likwidacji w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji organu I instancji i określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy od dnia 29 października 1999 roku do dnia 31 grudnia 2000 roku oddala skargę.

Wyrokiem z dnia 22 marca 2006 roku w sprawie o sygn. akt I SA/Łd 672/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną przez A. Spółkę Akcyjną w likwidacji w Ł. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie określenia spółce wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy od dnia 29 października 1999 roku do dnia 31 grudnia 2000 roku. W decyzji tej organ podatkowy zakwestionował zasadność zaliczenia przez podatnika szeregu wydatków do kategorii kosztów uzyskania przychodów.

W motywach rozstrzygnięcia Sąd częściowo podzielił pogląd organów podatkowych, gdy ocenił, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów strony następujące wydatki: z tytułu umowy zawartej z [...] Klubem [...], wynikające z faktur wystawionych przez P. M. D. oraz przez A. w C. USA, jak też wydatki opiewające na poniższe kwoty: [...] złotych z tytułu zakupów dokonanych przez Spółkę B. Spółka Akcyjna w Ł., [...] złote tytułem umów zlecenia zawartych przez C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. i podmiot o nazwie [...] oraz umów, w których nie oznaczono zleceniobiorcy, [...] złotych na zakup paliwa.

Gdy chodzi o pozostałe elementy zaliczone przez stronę skarżącą do kosztów uzyskania przychodów, a podważone przez organy podatkowe, tj. kwotę [...]złote, związaną z adaptacją nieruchomości w R. oraz wydatków w wysokości [...] złotych, poniesionych na szkolenia zakupione przez spółkę od B. S. A., C. Sp. z o. o. oraz od podmiotu oznaczonego, jako [...], Sąd uznał, że w tym zakresie materiał dowodowy jest niepełny. Odnośnie nieruchomości w R. Sąd nadto podkreślił, że braki postępowania obciążają podatnika, który uniemożliwił przeprowadzenie oględzin nieruchomości. Natomiast w przypadku spornych szkoleń, Sąd ocenił, że organy podatkowe naruszyły przepisy prawa materialnego oraz procesowego. Sąd podał, że dla zastosowania oszacowania dochodu niezbędne jest, by w postępowaniu podatkowym wykazano, że stosowane pomiędzy podmiotami powiązanymi odbiegały od cen rynkowych występujących pomiędzy podmiotami niepowiązanymi i ustalenie, że w ten sposób zyskowność tych podmiotów pomimo analogicznej działalności była odmienna, gdyż dawała możliwość wykazywania dochodów niższych od tych, jakich należałoby oczekiwać.