Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 padziernika 2007 r., sygn. I SA/Wr 780/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta, Sędziowie Asesor WSA Katarzyna Borońska (spr.), Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Kamilla Gos-Górska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 października 2007 przy udziale --- sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania podatkowego w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi J. S. jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...], nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...], nr [...], umarzającą postępowanie w sprawie ustalenia skarżącej zobowiązania w podatku od spadków i darowizn.

Jak wynika z akt sprawy skarżąca złożyła w dniu 29.11.2005 r. w P. Urzędzie Skarbowym we W. zeznanie, w którym wykazała do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn darowiznę pieniężną w kwocie 1.678.246,36 zł, otrzymaną od firmy L.S.A. we W. - dalej: L.S.A.

Po uchyleniu przez Dyrektora Izby Skarbowej we W., na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. , Dz. U., nr 8, poz. 60) - dalej: o.p., decyzji Naczelnika P. Urzędu Skarbowego, Naczelnik D. Urzędu Skarbowego we W., wskazany jako właściwy na podstawie art. 5 i 5 a ustawy z dnia 21.06.1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 2004 r., nr 121, poz. 1267 ze zm.), orzekając na podstawie materiału dowodowego zebranego przez Naczelnika P. Urzędu Skarbowego we W. i włączonego do akt sprawy, umorzył postępowanie w sprawie ustalenia zobowiązania skarżącej w podatku od spadków i darowizn, z tytułu opisanej czynności prawnej. Organ uznał bowiem, że wypłata środków pieniężnych przez L.S.A. na rzecz skarżącej, zgłoszona do opodatkowania, nie stanowiła darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, bowiem była czynnością ekwiwalentną - gratyfikacją pieniężną, określoną przez L.S.A. jako "nagroda". Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynikało, zdaniem organu, że powyższa nagroda została przyznana podatniczce w zamian za jej zaangażowanie w sprawy rodziny zmarłego, który był założycielem L.S.A. oraz E. i miała stanowić zachętę do dalszego aktywnego działania na rzecz w/w podmiotów.