Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 października 2007 r., sygn. II SA/Wa 1353/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędzia WSA Bronisław Szydło (spr.), Asesor Jarosław Trelka, Protokolant Arkadiusz Koziarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2007 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] maja 2007 r. 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy swoją poprzednią decyzję z dnia [...] maja 2007 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.), w dalszej treści uzasadnienia zwanej ustawą o emeryturach i rentach z FUS, którą odmówił B. K. przyznania renty rodzinnej w szczególnym trybie dla jej małoletnich córek: J. (ur. [...] października 1990 r.) oraz M. (ur. [...] czerwca 1992 r.), po zmarłym, w wieku 39 lat, ojcu D. K. (ur. [...] sierpnia 1966 r. zm. [...] sierpnia 2005 r). W uzasadnieniu podał, że renta rodzinna jest pochodną świadczenia osoby zmarłej. W związku z tym, w pierwszej kolejności ustalane są uprawnienia do świadczenia, jakie przysługiwałyby osobie zmarłej. Również "szczególne okoliczności", o których mowa w powołanym art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, odnoszą się również do osoby zmarłej. Prezes ZUS nie stwierdził "szczególnych okoliczności", dla których zmarły ojciec córek skarżącej D. K., nie posiadał uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym, tj. na warunkach określonych w Dziale II i III tej ustawy. D. K. wprawdzie legitymuje się okresem ubezpieczenia 12 lat 5 miesięcy 13 dni, jednak w ostatnim dziesięcioleciu przed śmiercią wykazał jedynie 3 lata 9 miesięcy 14 dni, zamiast wymaganych 5 lat. Ponadto w okresie zatrudnienia zmarłego występowały liczne przerwy, w latach 2000 do 30 października 2004 r., mimo że w tych okresach z uwagi na stan zdrowia był zdolny do pracy zarobkowej. Brak bowiem w dokumentacji lekarskiej zmarłego zapisów, aby w tych okresach, z uwagi na stan zdrowia, nie mógł pracować. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie B. K. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji z dnia [...] maja 2007 r., zarzucając niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla wyniku rozstrzygnięcia sprawy. W szczególności nie uwzględniono, że jej zmarły mąż pozostawał w zatrudnieniu w chwili śmierci, zmarł nagle, legitymując się okresem ubezpieczenia prawie 13 lat. Przerwy w zatrudnieniu po 2000 r. były wynikiem trudnej sytuacji na rynku pracy, a nie zaniedbania jej małżonka.