Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 października 2007 r., sygn. IV SA/Po 234/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ewa Makosz- Frymus Sędziowie NSA Paweł Miładowski WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 11 października 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi A. K. na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wydalenia ze służby I. stwierdza nieważność zaskarżonego orzeczenia i poprzedzającego go orzeczenia nr [...] Komendanta Powiatowego Policji z dnia [...], II. określa, że zaskarżone orzeczenie nie podlega wykonaniu. /-/ E.Kręcichwost-Durchowska /-/ E.Makosz-Frymus /-/ P.Miładowski

Uzasadnienie

Orzeczeniem Nr [...] z dnia [...] r. Komendant Powiatowy Policji uznał A.K. za winnego naruszenia dyscypliny służbowej i wymierzył mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby. W uzasadnieniu organ wskazał, iż po przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego ustalono, iż skarżący w dniu [...] r. o godz. 20 stawił się do służby w stanie po użyciu alkoholu i dalej pełnił służbę a przeprowadzone badanie stanu trzeźwości wykazało 1,77 0/00 alkoholu w wydychanym powietrzu.

Pismem z dnia [...] r. A.K. wniósł odwołanie od powyższego orzeczenia podnosząc, iż jego stan w dniu [...] r. był spowodowany trwającą od 3 lat sytuacją rodzinną. Skarżący ponadto wskazał, iż dopuścił się rażącego naruszenia dyscypliny służbowej, a jego wina nie budzi wątpliwości jednakże jego przewinienie nie pociągnęło za sobą zakłócenia realizacji zadań w służbie, strat i ofiar, a on sam nie naraził życia ani zdrowia innych ludzi. Z powyższych względów skarżący wniósł o wyciągnięcie innych sankcji dyscyplinarnych oraz ukaranie mniej dotkliwą karą uwzględniającą dotychczasowy przebieg służby, a w szczególności pozytywne opinie przełożonych oraz fakt podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Po rozpoznaniu odwołania Komendant Wojewódzki Policji orzeczeniem nr [...] z dnia [...] r. uchylił zaskarżone orzeczenie wskazując, iż fakt naruszenia dyscypliny służbowej przez obwinionego jest niepodważalny i nie podnoszony w odwołaniu od zaskarżonego orzeczenia jednakże przy wymiarze kary nie zostały uwzględnione okoliczności łagodzące jej wymiar m.in. 22 letni nienaganny przebieg służby, nieposzlakowana opinia, ciągłe kształcenie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych, nie wywołanie skutków poprzez swoje działanie oraz trudna sytuacja rodzinna. Zgodnie z art. 134 h ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r., Nr 43, poz. 277 ze zm. dalej ustawa o Policji), kara dyscyplinarna winna być współmierna do popełnionego przestępstwa i uwzględniająca zarówno okoliczności mające wpływ na jej zaostrzenie, jak i okoliczności łagodzące jej wymiar.